'Minime. Quandocumque. .
'Confido eum valere, dixit Christophorus Robinus. 'Cura mihi est, quid agat. Credo Porcellum cum eo esse. Putas eos recte valere, Bubo?
'Puto. Quandocumque enim. .
'I et vide Bubo! Pu parum habet cerebri et aliquid inconsiderati facere potest, et eum valde diligo, Bubo. Tenes quid dicam, Bubo?
'Optime, dixit Bubo. 'Eo. Statim huc revertor. Et alis se sustulit.
Aliquanto post revertit.
'Pu abest, dixit.
'Abest?
'Aderat. In ramo arboris cum vasibus mellis sedebat. Sed nunc illic non est.
'O Pu, exclamavit Christophorus Robinus. 'Ubi es?
'Ecce me, sonavit a tergo vox grunniens.
'Pu!
Alter alterum amanter complexus est.
'Quomodo huc pervenisti? rogavit Christophorus Robinus simul ac iterum loqui valuit.
'In nave mea, dixit Pu superbus. 'Nuncium maximi momenti in lagenula accepi, sed propter oculos madefactos legere nequeo, attuli igitur, in mea nave. His superbis verbis nuncium Christophoro Robino porrexit.
'Scripsit meus ista Porcellus! exclamavit nuncio lecto Christophorus Robinus.
'Nihil quod ad Pum pertinet in nuncio? rogavit super humeros eius spectans ursus.
Christophorus Robinus nuncium clara voce legit.
'Sunt isti "P' Porcelli? Credidi eos Puos esse.
'Statim eum servare oportet! Credidi eum tecum fuisse, mi Pu! Bubo, potesne eum humeris attollere?
'Minime, dixit Bubo graviter secum cogitans. 'Dubito num musculi dorsuales necessarii. .
'Tum vero potesne protinus ad eum volare et eum de auxilio nostro certiorem facere? Et Pu atque ego de auxilio cogitabimus et quam ocissime accurremus. Tace modo, Bubo, festina! Etiam tum de aliqua re dicenda cogitans Bubo se alis levavit.
'Dic age Pu, dixit Christophorus Robinus. 'Ubinam est navis tua?
'Ut verum fatear, Pu eum ad ripam insulae descenderent, explicavit, 'aliquantulum discedit a communi genere navium. Modo navis, modo autem potius calamitas est. Prout accidit.
'Accidat quid?
'Accidit, ut insuper, accidit ut infra vas essem. .
'Bene, sed ubi est?
'Hicce, dixit Pu, 'Ursum fluctuantem' digito indicans.
Non erat quod Christophorus Robinus exspectaverat, sed quo diutius vas contemplabatur, eo magis qualis ursus fortis et prudens Pu esset cogitabat, et quo magis Christophorus Robinus hoc cogitabat, eo magis Pu oculos modeste secundum nasum dejecit haec omnia non esse praetendens.
'Sed navis nos duos non capit! dixit Christophorus Robinus maestus.
'Cum Porcello tres sumus.
'Tribus etiam minor est. O urse mi, quid faciamus?
Tum autem Ursus, Ursus Pu, Winnie ille Pu, P. A. (Porcelli amicus), S. L. (Socius Leporis), P. E. (Poli explorator), C.I.I.Q.C.I. (consolator Ioris, ille qui caudam invenit) — Pu ipse consilium tam prudens dedit, ut Christophorus Robinus eum ore hiante et intentis oculis intuitus sit et vix crederet illum eundem esse ursum parvi cerebri, iam diu dilectum et amatum.
'In umbella navigare possumus, dixit Pu.
’??’
'In umbella navigare possumus.
'!!!!!!
Quia Christophorus Robinus illico intellexit id fieri posse. Umbellam aperuit et inverso apice in aqua collocavit. Fluctuabat sed vacillabat. Pu primus intravit. Iam dicturus erat omnia bene se habere, cum animadvertit quod haud bene se haberent itaque post potum brevem et nullo modo desideratum per aquam ad Christophorum Robinum revertit. Deinde navem conjunctim conscenderunt et vacillatio desivit.
'Navem "Cerebrum Pui" vocabo, dixit Christophorus Robinus et CEREBRUM PUI vela ventis dedit et cursum in Africum direxit, venuste se convertens.
Mentibus fingere potestis Porcelli gaudium, cum postremo ei navis obviam se dedit! Insequentibus annis libenter cogitabat se per totum tempus terribilis inundationis maximo in discrimine versatum fuisse, sed unicum periculum nihil nisi ultima semihora captivitatis fuerat cum Bubo qui nuper advolaverat in arboris eius ramo residens ei solacium praeberet et historiam longissimam de matertera narraret, olim perperam ovum gaviae enixa et historia pergebat et pergebat sicut haec sententia donec Porcellus, qui sine magna spe e fenestra attentas aures praebuerat, tranquille et naturaliter obdormivit et lente versus aquam delapsus est, quoad digitis tandem pedum haesit cum autem contigit, ut Bubo repente magna voce vagitum daret, qui pars historiae erat, videlicet quod matertera dixerat, et Porcellus expergefactus vixdum tempus habuit in tutum resiliendi et dicendi: 'Mirum, et fecit quid?. . bene, vobis mentibus fingere potestis gaudium cum postremo conspexit bonam navem CEREBRUM PUI (navis magister: Christophorus Robinus; progubernator: Ursus Pu) aequor transcurrentem ad eum servandum. .
Ac quia haec est vera clausula fabulae et ego ultimam post sententiam defatigatus sum, puto me hic finem facere.
X
Quo in capite Christophorus Robinus convivium in honorem Pui dat et 'Valete' dicimus
D ie quodam, cum sol Maii mensis fragrantiam secum portans supra silvam revertisset, cum omnes silvae rivuli alacriter tintinnirent, cum lacus de vita visa et de magnis rebus gestis somniantes jacerent, cum in calore et quiete silvae cuculus vocem diligenter exerceret, an vocem amaret auscultando, et turtures secum lamentarentur, pigro ac commodo modo, quod culpa alterius, sed magni momenti minime fuisset — die tali Christophorus Robinus modo suo peculiari sibilavit et Bubo e Nemore Centum Jugerum evolavit, ad, quid iuberet, explorandum.
'Bubo, dixit Christophorus Robinus, 'amicos in convivium vocabo.
'Verumne? Itan? dixit Bubo.
'Et est convivium speciale, ad res gestas Pui celebrandas, quas gessit, cum faceret quod fecit, cum Porcellum ex inundatione servavisset.
'Ain', eum ad finem datur convivium? dixit Bubo.
'Ita est, visne igitur quam ocissime Puo et ceteris omnibus nuntiare, quia cras erit?
'Idne est verum? dixit quam auxiliabundissime Bubo.
'I et dic omnibus, amabo te, Bubo!
Bubo conatus est de aliqua re sapientissima ad dicendum idonea cogitare, sed nequivit itaque ad eventum ceteris nuntiandum evolavit. Primus autem certior factus fuit Pu.
'Pu, dixit Bubo. 'Christophorus Robinus convivium parat.
'O, dixit Pu. Et videns Bubonem alia sua verba exspectantem subjunxit: 'Eruntne lepidae crustulae cum incrustatione rosea sacchari?
Bubo dialogum de crustulis parvulis cum incrustatione rosea sacchari se dedecere ratus, verbis Christophori Robini accurate redditis Iorem petitum evolavit.
'Convivium in honorem meum, cogitabat Pu et coepit mirari, si omnia cetera animalia scirent convivium peculiare in honorem suum daci, et si Christophorus Robinus eis omnia de 'Urso fluctuante' et de 'Cerebro Pui' narravisset et de omnibus navibus mirabilibus a se inventis et navigatis, et cogitare coepit, quam terribile esset si omnes harum rerum obliti fuissent neque quisquam, qua de causa convivium celebraretur, sciret; et quo diutius ita cogitabat, eo magis convivium in mente eius confundebatur, sicut somnium, cum nihil bene evenit. Somnium autem ipsum in capite eius canere coepit donec carmen huiusmodi factum est:
Carmen Pui timidi
Io vivat Pu Es tu?
Est Pu!
Umbellae gubernator
Et Porci liberator!
Indica tu:
Cur clamat Pu?
Dum patuit fugae unda
Non timuit maris profunda
Lagoenulae nuntio lecto
Succurit amico dilecto!
In aquis?
Optimus ursus mundi
Aequoris heros profundi!
Is?
Dic istud bis!
Pu fuit parvulus ursus!
Dic dum hoc rursus!
Libenter, sis:
Pu qui bonus et rectus est.
In cymba ad Porcellum vectus est
Sed nunc vehementer.
Mel quaerit Pu-ursi venter.
Dum haec intus eo geruntur, Bubo cum Iore loquebatur.