Był wściekły, że Francesca wybrała akurat ten turniej. Nie wziął sobie jej słów do serca. Jej zachowanie sprawiło, że wszystko między nimi skończone.
A jednak w kabinie komentatora siedział ktoś inny, gdy Dallie brał zamach, by uderzyć pierwszą piłkę. Skontaktował się z przedstawicielami sieci i powiedział, że musząjeszcze trochę poczekać. Oddał im niepodpisany kontrakt. Nie mógł tu nie zagrać. Nie w tym roku. Nie po tym, co usłyszał od Franceski.
Francesca minęła sekretarkę, zadzwoniła do znajomego w dziale sportowym, już po raz czwarty tego dnia.
– Jak mu idzie? – zapytała.
– Przykro mi, znowu schrzanił siedemnasty dołek. To dopiero pierwsza runda, więc… jeśli przetrwa, ma jeszcze trzy szanse, ale to nie najlepszy początek. Poza tym US Classic to nie jego teren, wiesz o tym. Zbyt wysoka stawka, napięcie… Jack Nicklaus ten to umie tu grać…
Nie słuchała dłużej. Przypomniała sobie słowa Dalliego: Nicklaus to jedyny golfista w historii, który regularnie ciska Stary Testament na kolana. Rok w rok, w latach siedemdziesiątych i na początku osiemdziesiątych, zmiatał rywali z powierzchni ziemi i…
Dalliemu szło coraz gorzej. Francesca umierała ze strachu. Co ona mu zrobiła? Dlaczego wymyśliła akurat ten turniej? W domu, w nocy, usiłowała czytać, ale litery tańczyły jej przed oczami. Zabrała się do sprzątania szafy, ale nie mogła się skupić. O dziesiątej zadzwoniła na lotnisko. A później obudziła Teddy'ego i powiedziała, że jadą na wycieczkę.
Następnego ranka Holly Grace waliła do drzwi jej pokoju w motelu. Teddy już wstał. Francesca od świtu przechadzała się nerwowo po obskurnym pokoiku. W mieście pełnym golfistów i fanów nie było nic lepszego. Prawie rzuciła się Holly Grace na szyję.
– Jesteś wreszcie! Obawiałam się, że coś cię zatrzymało.
Holly Grace odstawiła walizkę i opadła na krzesło.
– Nie wiem, czemu się na to zgodziłam. Kręciliśmy wczoraj do północy, a samolot miałam o szóstej rano. Prawie nie zmrużyłam oka.
– Przepraszam, wiem, że to okropne z mojej strony. Ale nie prosiłabym cię o to, gdybym nie uważała, że to bardzo ważne. – Postawiła walizkę Holly Grace na łóżku. – Idź pod prysznic, zamówię coś do jedzenia i wyjmę ci czyste ciuchy. Nie chciałabym cię poganiać, ale Dallie gra za godzinę. Pamiętaj, musi was od razu zobaczyć.
Nie pojmuję, czemu sama nie zabierzesz Teddy'ego na pole golfowe -jęknęła Holly Grace. – Ściągasz mnie na drugi koniec kraju tylko po to, żebym poszła z twoim synem na turniej! Francesca popchnęła ją do łazienki.
– Musisz mi ślepo zaufać, musisz!
Trzy kwadranse później Francesca patrzyła, jak Holly Grace i Teddy wychodzą. Nie chciała, by ktokolwiek ją zobaczył. Wieści rozchodzą się szybko, a jeszcze za wcześnie, by Dallie wiedział, że przyjechała. Ledwie Holly Grace i Teddy zniknęli jej z oczu, wróciła do pokoju i włączyła telewizor.
Steve Ballesteros wysunął się na prowadzenie po pierwszej rundzie, Dallie nie był więc w najlepszym humorze. Dawniej go lubił, ale odkąd Francesca zażartowała, że chciałaby się z nim umówić, sam widok Hiszpana budził w nim agresję. Zerknął na tablicę wyników. Bardzo dobrze. Jack Nicklaus spisał się wczoraj jeszcze gorzej niż on. Nawet Niedźwiedź się starzeje.
Skeet podszedł do niego ukradkiem.
– Niespodzianka! Na prawo! – Dallie spojrzał i uśmiechnął się na widok Holly Grace. Już miał do niej podjeść, gdy zastygł w pół kroku - bo koło niej stał Teddy.
Co za mściwa baba, pomyślał gniewnie. Domyślał się, że przysłała go tu Francesca, i domyślał się, dlaczego. Chciała, żeby mały go drażnił, żeby jego widok przypominał mu wszystko, co powiedziała. W innej sytuacji cieszyłby się, że Teddy patrzy jak gra, ale nie tu, nie na Starym Testamencie, gdzie nigdy nie szło mu dobrze.
– Teddy zobaczy cię w akcji po raz pierwszy, co? – mruknął Skeet. – Musisz dać z siebie wszystko.
Dalie posłał mu groźne spojrzenie, zamachnął się… zazwyczaj często żartował z publicznością, ale nie dziś. Spojrzał na Teddy'ego i zobaczył, że mały marszczy czoło w skupieniu. On też musi się skupić na tym, co robi. Co jest w stanie zrobić. Ugiął kolana, wziął zamach i… uderzył. Celnie.
Tłum bił brawo. Wśród radosnych głosów rozległo się też głośne teksa skie: hura! Odwrócił się i pomachał Holly Grace. Skeet podniósł kciuk w geście zwycięstwa, nawet Teddy się uśmiechnął.
Tego wieczoru Dallie szedł spać ze świadomością, że i on rzucił Stary Testament na kolana. Silny wiatr pokrzyżował szyki faworytom, a on, nie wiadomo jakim cudem, nadrobił punkty stracone pierwszego dnia. Jego nazwisko wędrowało coraz wyżej na tablicy wyników.
I proszę, niech jego syn zobaczy, jak się gra w golfa. Steve nadal grał, podobnie jak Fuzzy Zoeller i Greg Norman. Watson i Crenshaw odpadli. Nicklaus ciągle nie pokazał klasy, ale złoty Niedźwiedź się nie poddaje i jeszcze nie odpadł z rozgrywek.
Tuż przed zaśnięciem Dallie powtarzał sobie, że może myśleć o wszystkich golfistach, ale nie powinien zawracać sobie głowy Nicklausem, lecz Niedźwiedź szeptał mu do ucha: Nie skreślaj mnie, Beaudine. Nie jestem taki jak ty. Nigdy się nie poddaję.
Trzeciego dnia nie był w stanie się skoncentrować. Nawet Holly Grace i Teddy nie pomogli. Grał kiepsko i tylko cudem został w rozgrywkach.
– Zostaw mnie – złościła się Holly Grace następnego dnia, gdy Francesca biegła za nią i za Teddym przez rozległe pole golfowe.
– Wiem, co robię – zapewniła Francesca. – Tak mi się przynajmniej wydaje.
Holly Grace energicznie odwróciła się na pięcie.
– Kiedy Dallie cię zobaczy, przestanie się koncentrować. Naprawdę chcesz mu to zepsuć?
– Sam to zepsuje, jeśli mnie nie będzie – odparła. – Słuchaj, rozpuszczałaś go przez wiele lat i nic z tego nie wyszło. Tym razem zrobimy to po mojemu.
Holly Grace zerwała okulary przeciwsłoneczne z nosa.
– Wcale go nie rozpieszczałam!
– Ależ owszem. Cały czas. – Francesca złapała ją za ramię i pchnęła w stronę pierwszego dołka. – Zrób to, o co cię prosiłam. Ostatnio dużo się nauczyłam o golfie, ale i tak musisz mi tłumaczyć, co się dzieje.
– Oszalałaś, wiesz o tym…
Teddy z przekrzywioną głową obserwował awanturę między mamą a Holly Grace. Rzadko był świadkiem kłótni dorosłych, a uważał, że to ciekawe wydarzenie. Opalił sobie nos i bolały go nogi od ciągłego chodzenia po polu, poza tym czasami się nudził, czekając, aż następny zawodnik uderzy, ale i tak się cieszył na finał. Czasami Dallie do nich podchodził i tłumaczył mu, co robi, a wtedy wszyscy uśmiechali się do niego, bo się domyślali, że jest wyjątkowym dzieciakiem, skoro Dallie poświęca mu tyle uwagi. Nawet gdy mu nie wyszło podanie, tłumaczył Teddy'emu, co źle zrobił.
Był to piękny słoneczny dzień, za ciepły jak na bluzę z napisem: Urodzony Rozrabiaka, ale i tak ją założył.
– Zapłacisz mi za to. – Holly Grace potrząsnęła głową. – I dlaczego nie mogłaś włożyć spodni i koszulki, jak każdy normalny człowiek na turnieju golfowym? Bardzo zwracasz na siebie uwagę.
Francesca nie tłumaczyła Holly Grace, że właśnie dlatego wybrała obcisłą czerwoną kreację, która oblepiała jej ciało jak druga skóra. Do tego nieforemne srebrne kolczyki od egzorcyzmów i Dallie Beaudine oszaleje.
W ciągu minionych lat na polu golfowym Dallie rzadko grywał z Jackiem Nicklausem. A jeśli już, zawsze przegrywał. Grywał przed nim i za nim, jadał z nim kolacje, stawał na podium, wymieniał anegdoty, ale rzadko z nim grał, i teraz ręce drżały mu ze zdenerwowania. Zdawał sobie sprawę, że Jack Nicklaus na polu golfowym to nie jest okrutny Niedźwiedź z jego myśli. Na darmo. Mieli tę samą twarz.