памалу.
Я рагатала.
Калі ў чацьвёрты раз
Нож у мяне ўтыркнулі
І там тры разы павярнулі,
Яны мне ўжо надакучылі.
Сказала, каб адчапіліся.
Далей што было - забылася...
Калі ў энны раз
Нож у мяне ўтыркнулі
І там тры разы павярнулі,
Зразумела я: гэта ключык.
Ад мяне чакалі чагосьці,
Ды нічога не атрымалася.
Нехта, я чула, сказаў:
“Здаецца, яна зламалася”.
Я думала, мяне зьнішчаць
Ці адарвуць галаву.
А мяне проста закінулі на гарышча.
Там я цяпер жыву.
3. ВАВЁРКІ
Ці жывуць вавёркі ў норках?
Не, яны жывуць у парках.
Дрэвы там усе ў вавёрках,
Быццам мёртвыя ў прыпарках.
4. ВІДАВОЧНАЯ
Відавочна бачыцца
Слыхавушна чуецца
Векапомна помніцца
Адпаведна ведаецца
Толькі ж я жа ж несумнеўна
За сабой сама сабой.
Чуеш, відавочная?
5. У ТАЕ ДЗЯЎЧЫНКІ
У тае дзяўчынкі сінія косы,
Зусім сінія косы.
А ў мяне такіх няма.
У тае дзяўчынкі чырвоныя вочы,
Зусім чырвоныя вочы.
А ў мяне такіх няма.
У тае дзяўчынкі зялёныя сьлёзы,
Зусім зялёныя сьлёзы.
А ў мяне такіх няма.
У тае дзяўчынкі ружовыя акуляры,
У якіх усе выявы ружовыя,
Зусім ружовыя выявы.
А ў мяне такіх няма.
У тае дзяўчынкі белыя меркаваньні,
Зусім белыя меркаваньні.
А ў мяне такіх няма.
У тае дзяўчынкі на грудзях валасы,
Кучаравыя чорныя валасы.
А ў мяне такіх няма.
А мне й ня трэба.
6. РАНІЦА
(песенька Віні Пуха)
З раніцы ў мяне такі настрой,
Што хош напіся, а хош утапіся.
Гэта не таму, што я самагубца ці п’яніца.
Проста раніцы не пазьбегнеш.
На тое яна і раніца.
7. У КІШЭНІ
У маёй кішэні
Жыве дзядзя Сеня
І яго жонка Наташа.
У іх на сьнеданьне каша,
А на вячэру сыракваша.
Прараблю ў кішэні дзірку.
Будзе для іх параша.
Кажа мне сябрук Воўка:
Адпраў ты дзядзю Сеню
Ў камандзіроўку
Ў другую кішэню.
А да цёці Наташы
Пасадзі дзядзю Сашу
(Дзядзя Саша жыве ў Воўкі
Ў капюшоне вятроўкі).
А я кажу: трэці — лішні.
Пасадзім іх лепш да Надзі.
Няхай яны зьядуць усе вішні
Ў ейным кішэнным садзе.
8. РАДОННАЯ КАЗКА
Жыў-быў і цяпер жыве.
І былі ў яго тры.
Паселі яны на коней і паехалі.
А адтуль раптам абвесьцілі,
што дачка-прыгажуня
і палова маёнтку ў спадчыну.
Выйшаў мужык поле араць.
Зацягнуў у багну і зьеў.
І я там быў,
мёд, піва і нацыянальны шансон.
А хто слухаў, сьцяг табе.
На белым кані па разорах да ўсходу.
9. МАРОЗІВА
Адзін хлопчык маленькі
Зьеў замнога марозіва,
І ягоныя ножкі
Ператварыліся ў нозіва,
А ручкі - у ручыва,
А вочкі - у вочыва,
А нос - у носіва,
А пуза - у пузіва.
А трусікі - у трусіва,
А боцікі - у боціва,
А зубкі - у зубіва,
А роцік - у роціва,
А пяткі - у пяціва,
А косткі - у косьціва,
А валасы - у валосіва,
А сьлёзы - у сьлёзіва.
Навошта, навошта
Ён зьеў столькі марозіва?!
10. ЗІМА - МАРОЗІВА ДЛЯ ДАРОСЛЫХ
А потым ад зімы
Ці яшчэ ад нечага
Усе навокал рэчы
Ператварыліся ў рэчыва,
А кал - у каліва,
А печ - у печыва,
А крэсы - у крэсіва,
А палі - у паліва.
А Тула - у тулава,
А вол - у волава,
А мары - у марыва,
А Логас - у логава.
А пі - у піва,
А ка - у каву,
А гра - у грыву
А я - у яву.
Сяджу, размаўляю