ЧАКАНЬНЕ
Цягнік спазьняецца.
Карэніна нэрвуецца.
Пэронскі Ўронскі
З гімназісткамі цалуецца.
А недзе побач
Парай чмыхаюць вагоны.
Нахабны Ўронскі
Адбывае да Вэроны.
Цягнік ня едзе.
Ганна хрумстае пазногці.
Яе сукенка
Перапэцканая ў дзёгці.
Вэронскі зьехаў,
Толькі дым
За ім матляецца.
Цягнік адменены.
Ды Ганна не губляецца.
Рашуча крэкнуўшы,
Як Ганны папярэднія,
Перапаўзае з гэтых рэек
На суседнія.
ФЭМІНІСТКА
Я буду маўчаць, як палонны камрад,
Пра тое, што вымерлі кавалеры,
Што не прасьпяваюць яны сэрэнад
І не патрымаюць дзьверы.
І Вас я адпраўлю дадому спаць,
Таму што на вуліцы цёмна.
Прыпруся дадому і буду ляжаць,
Ад роспачы непрытомная,
Як пані ў гістэрыцы — не, лепей, як
П’янюга: бутэльку намацаю,
Вазьму дый насыплю ў гарэлку мыш’як
І выклічу рэанімацыю.
Глыну дый схаваюся ў чамадан.
Няхай мяне хопіць кандрашка
Ад злосьці за тое, што Вашым рукам
Ад цела майго ня цяжка.
МАРА ЛЮДАЕДАЎ
Вось людаеды. Я дзяўчына іхнай мары.
Мяне зьядуць. Як можна есьці дрэнь такую?
Ад гэтай думкі фэерычна ванітую.
Яны ў ванітах. Я ў сваім рэпэртуары.
НІРВАНА
(байка)
Адзін знаёмы мой, мудак прасьпіртаваны,
Сказаў мне неяк, што няма нірваны.
Напэўна, ён хацеў мяне пазьліць.
Я адказала: “Не, ня можа быць!”
Мы зараўлі: “Яе няма і быць ня можа!”
А побач
мі-
лі-
цы-
я-
нэр! —
хадзіў, настроены варожа.
Ён нас забраў за парушэньне цішыні
І высьвятляў асобы нашыя тры дні.
А праз тры дні мы ўсе ўвайшлі
ў стан нірваны—
І я, і мі-
лі-
цы-
я-
нэр,
і той мудак прасьпіртаваны.
ТАВАРЫШЫ
Сьмела ў ногу, таварыш Ленін,
Сьмела ў сэрца, таварыш Сталін,
Бі фашыстаў, таварыш Жукаў,
Пі гарэлку, Міхал Сяргеіч.
Ві вяроўкі, таварыш Павіч,
Фрай таварыш і Тэн таварыш,
Хай няблізка таварыш Блікса,
Грай на скрыпцы, таварыш Грэй.
Таварыш Качалаў, Калчак і Чкалаў.
Моцны трактар - таварыш Картэр.
Магутны сокал - таварыш Колас.
Вожык бяз рожак - таварыш Мрожак.
Таварыш Ома - нязгасны Мао.
Таварыш Нэо жыве ў Більбао,
Таварыш Кастра - ў баку Баку.
Таварыш Вумка лезе ў муку.
Грэе Сашу красуня Ушас.
Сьпі спакойна, таварыш Эрг.
ЯК ВАН ГОГ ЗРАБІЎСЯ ДЗЕДАМ
(верш у дзьвюх частках)
...В синей робе
Дед Ван Гог...
Руслан Семенченко
Частка 1.
Миллион, миллион, миллион
и тэ дэ.
А. Вознесенский
У Ван Гога дзяцей не было.
А кватэра была. І карціны.
Закахаўся неяк Ван Гог
У таемную надта дзяўчыну.
Ёй пад вокны прынёс Ван Гог
Не гітару, ня скарб, не пірог,
А ў тысячы шэрых заплечнікаў
Мільён рудатварых сланечнікаў.
А дзяўчына глядзела ў акно
І крычала: “Ратуйце, людзі!”
У Ван Гога дзяцей не было
І ніколі ня будзе.
І ўнукаў таксама ня будзе.
Частка 2.
Exegi monument(um)
Horatius
У Ван Гога дзяцей не было.
Але засталіся карціны.
Нехта сказаў: прыгожыя.
А нехта дадаў: каштоўныя.
І вісяць яны ўсе ў музэі
І каштуюць вялікія грошы.
У тысячы шэрых заплечнікаў
Мільён рудатварых сланечнікаў
Зьнеслі з музэя злодзеі,
Нарабілі пад іх падробак.
Карціны - дзеці Ван Гога,
А падробкі - дзеці дзяцей,
А калі карацей - унукі.
Не было ў Ван Гога сыноў.
І дачок не было. І вуха.
Але дзедам Ван Гог зрабіўся.
Безь дзяцей. Намаганьнем духу.