ДЫЯНІСІЙСКАЯ ФІЛЯЗОФІЯ
На тонкай лёсачцы,
Зь нябёсаў спушчанай,
Гайдаўся Гайдэгер
Напаўраструшчаны.
А побач Крысьцева
Сухое лісьціва
Нагамі крэсьліла -
Шукала крэсіва.
На белым прапары,
Напаўразгаданы,
Драмаў падрапаны
Пабіты Гадамэр.
А Фэербах лавіў
Іх у траве
І фэербахаў іх
Па галаве.
А Ніцшэ зьнішчыў іх
І перабіў,
Засумаваў і новых
Нарабіў.
ГАМЭР
Як па пяску, рассыпаным па пляжы,
Па камянёх, якія час зьбіраць,
Ён раптам прыйдзе, спыніцца і ляжа,
Каб дагары нагамі загараць.
Зжаўцелы і распрануты да костак,
Абжыты квадрыльёнам мурашоў,
Устане раптам год празь дзевяноста
І пойдзе спаць туды, адкуль прыйшоў.
Яго ўжо там чакае валка лесу,
Завеі, сьнежань, футравы каўнер...
У белую сьляпую каламесу
Сыходзіць белы і сьляпы Гамэр.
НЯ ТАК, ЯК ТРЭБА
Усё ня так, як трэба.
І вокамгненна згас.
Стварожылася неба.
Скапыціўся Пэгас.
Лагодна мэтазгодна
Набраў вядро вады.
Зірнуў куды заўгодна.
Сышоў у Нетуды.
БІБЛІЯТЭКА
Маленькія скрываўленыя ручкі
цягнуць кніжку з паліцы.
Маленькія скрываўленыя ручкі,
але толькі адна.
Брудныя валасы і крывавыя вачніцы.
Мне жахліва, але за сьпінай сьцяна.
А перад носам таксама сьцяна,
Са столі валіцца вапна,
ціха і трапна,
як ніколі раней.
Што рабіць?
Каталожныя скрыні
вытыркаюцца з розных бакоў,
б’юць мацней і мацней,
панабілі мне гузакоў.
Ногі мацаюць бібліёграфы
ў выглядзе пацукоў.
Шлях да выйсьця адрэзаны!
Бібліятэкаркі ў выглядзе кажаноў
зноў і зноў
сядаюць на вочы, блытаюцца ў валасох,
разьдзіраюць кіпцямі скуру,
шкуматаюць у макулятуру.
Вось, вятрыскам перапярэзаны,
паркет прабівае ВАЮ! -
кніжкі за ім, як птушкі,
драпежныя пажыральнікі падлы,
прагна выдзёўбваюць кішкі,
на падлогу кідаюць мяса,
трушчаць косткі...
ГЭТА СОН!
Я разьбіваю
шкло ў вакне!
Звон!
Прачнуцца! Тэрмінова трэба прачнуцца!
Гэта сон! Але раптам чужы?
Нейкай Марфы або Пракопія?
Мяне рэжуць шырокія вогненныя нажы.
Нехта робіць зь мяне ксэракопію!
Марфа! Марфачка!
Абудзіся!
Пракопка!
Я кардонная картка.
Я чорная кропка.
Цяжка дыхаць.
Я нічога не адчуваю.
ГЭТА СОН! Але раптам... О Божа!
Раптам нехта даўно ня сьпіць,
Толькі сон ня можа спыніцца? Я
ня выратуюся, мне ня жыць...
Не!
Ня трэба!
Ратуйце!
МІЛІЦЫЯ!!!
ПА ШЧАСЬЦЕ
Зьбіраючыся плыць па шчасьце,
свой карабель я назвала лайном -
яно ж не патанае -
але мастак-дызайнэр
быў недалёкі чалавек
і на карме накрэмзаў “ЛАЙНЭР”.
І вырашыла я з хвіліны той
ісьці па шчасьце пехатой.
Я назавуся какай,
і ніхто мне не зашкодзіць,
бо ўсе ж упэўненыя,
што
гаўно ня ходзіць.
НЯ ЛІРЫК
Не, я ня лірык — крый мяне хто можа,
Чым можа, калі гэта дапаможа...
“ДЗІЦЯЧЫ АЛЬБОМ”
1. УЯВІ
Мой маленькі чытач!
Уяві сабе, што ты вялікі крумкач -
Вялікі чорны крумкач,
І дзяўбеш крывавую ежу,
Якую я для цябе рэжу
Па кавалках ад жывых зьвяроў
Пляскатым зубчастым нажом!
Уявіў, як пырскае кроў?
Гэта табе не баржом!
Уявіў, як шматкамі
Ляціць крывавая воўна?
Праўда, цудоўна!
2. ЛЯЛЬКА
Калі ў першы раз
Нож у мяне ўтыркнулі
І там тры разы павярнулі,
Вельмі было балюча,
І крычала я вельмі гучна.
Калі ў другі раз
Нож у мяне ўтыркнулі
І там тры разы павярнулі,
Было ўжо ня так балюча.
Я крычала ня вельмі гучна.
Калі ў трэці раз
Нож у мяне ўтыркнулі
І там тры разы павярнулі,
Было зусім не балюча
І нават амаль не калюча,
А так, бы нехта казыча,