Iду на таран ! (на белорусском языке)

онлайн

Lana A

Проект "Веспасий"

Начал было читать,но хватило меня ровно до конца первой главы. Не цепляет - и всё тут.

MarijaAlex

Я в какой-то растерянности, прочитав книгу не знаю как её оценить.Сам сюжет книжки-это такой ералаш и что надо было умудриться автору, придумать таких дебильных гл.героев.Особенной дурой выглядит гл.героиня

Anarchy Pocalypse

Анархопокалипсис (СИ)

Господи)))Вы когда воруете чужие книги с АТ: https://author.today/work/234524, вы хотя бы жанр указывайте правильный и прологи не удаляйте.(Заходите к автору оригинала в профиль, раз понравилось!) Какое же это фентези, или

Елена

Я тебе не лапочка! (СИ)

Кеша конченный истеричка и абьюзер, а Глеб тряпка и просто мазохист, отношения как в клинике для душевнобольных, ужас просто.

MarijaAlex

Любовник

Замечательная книжка!Мне она понравилась реальной правдой жизни,пусть не во всем.Фальшь она рано или поздно вылезает наружу,так и в семье гл.героини,где всё наигранно и подчиненно дурацким правилам,вместо

Деметра Санкер

Я умерла и переродилась красавчиком!

Неплохо, но сюжет немножко затянут.

Научная фантастика

Автор: Мудров Винцесь

Язык: русский

Страниц: 8

Добавил: Admin 8 Июл 11

Проверил: Admin 8 Июл 11

Формат: FB2 (25 Kb) TXT (25 Kb) EPUB (85 Kb) MOBI (259 Kb)

Currently 0/5

Рейтинг: 0/5 (Всего голосов: 0)

Аннотация

Амаль што дакумэнтальны аповед

На трэйцiя суткi палёту ў небе зьявiлiся аблокi. Бухматыя, крутабокiя, яны нагадвалi сонных мядзьведзяў, i карантышкi, пазiраючы на iх, мiжволi сьцепаналiся, прагна глыталi халоднае паветра i стоена пераводзiлi дых, не раўнуючы, як пасьля доўгай беганiны. Белыя аграмады праплывалi мiма непадалёку ад шара, - i аднаго разу зямля зьнiкла зь вiдавоку й навакольле панурылася ў шэры i волкi цi то дым, цi то туман.

- Што гэта? - закрычалi ўсе. - Адкуль гэты дым?

- Гэта ня дым, - адказаў Знайка, - гэта воблака. Мы паднялiся да аблокаў i зараз ляцiм у аблачыне.

- Ну ты прыдумаў, - выгукнуў Нязнайка. - Воблака - яно вадкае, як жур, а гэта нейкi туман.

- А з чаго, ты думаеш, зроблена воблака? - запытаўся Знайка. - З таго ж самага туману. Гэта толькi здаецца, што яно шчыльнае.

Знайка прыкусiў верхнюю губу, сеў на лаўку й, дастаўшы з пляншэту мапу, расклаў яе на каленях.

Карантышкi з дакорам паглядзелi на Нязнайку, а потым - з надзеяй у вачох на свайго камандзёра.

- Нас увесь час нясе на паўночны ўсход, - прамармытаў Знайка; у гэты момант шар вырваўся з аблачыны й сонца вясёлкава зайграла на шкельцах знайкавых акуляраў.

Карантышкi ўважлiва сачылi за камандзёрам i калi той пачаў раптам лiхаманкава папраўляць шкельцы на носе, зразумелi, што здарылася штосьцi непапраўнае. Хвiлiну Знайка сядзеў нерухома, а потым, пашнарыўшы рукою пад лаўкай, роспачна прасiпеў:

- Ратуймася, хлопцы! Нас нясе на Беларусь!