Аннотация

JOHÁN VALANO

MALMALICE

"LA NUOVA FRONTIERA" ELDONEJO
LIBROFAKO DE LITERATURA FOIRO
KUOPIO — PIZO/PISA
1977

originalaj poemoj

unua eldono - 1977

Kompostis Librofako de LITERATURA FOIRO, Kuopio (Finnlando)
Presis LA NUOVA FRONTIERA eldonejo, Pizo/Pisa (Italujo)

© 1977 Johán Valano
ĉe Kultura Centro Esperantista
Postiers 27
2300 La Chaux-de-Fonds (Svislando)

al Nicole

ENHAVO

Bomboj falis ......................................... paĝo 11
Premsonĝo ............................................ „ 12
Lulkanto ............................................. „ 14
La pioĉanto .......................................... „ 16
Kapturniĝo / La kialo ................................ „ 19
Printempo en la Moza Valo ............................ „ 20
Sezonoj .............................................. „ 22
Ripozo ............................................... „ 23
Studentaj jaroj ...................................... „ 24
Ferie ................................................ „ 25
La amuzisto de la Reĝo ............................... „ 27
Mi amas .............................................. „ 29
Memore ............................................... „ 30
Urbolumoj ............................................ „ 31
Donaco ............................................... „ 33
Ombroj dimanĉaj ...................................... „ 34
Senpoveco ............................................ „ 36
Balado pri lakeo de imperiistoj ...................... „ 38
Balado pri fia ordoperturbanto ....................... „ 39
Brila cerbo .......................................... „ 40
Solena saluto ........................................ „ 41
Ĝemeloj .............................................. „ 46
Spegule .............................................. „ 47
Kaj tiel plu ......................................... „ 51
Balado pri atenta orelo .............................. „ 54
Balado pri vespera amo ............................... „ 55

finpresita en januaro 1978
ĉe «offset vallerini» pizo, italujo

Prezenti al publiko, esperantista aŭ ne, la meritojn
de nia lingvo jam delonge provas kompetentaj fervoruloj. Inter ili,
unu el la plej konvinkaj, buŝe kaj skribe, estas sendube Johán
Valano pro sia vere originala, klera kaj sprita maniero.
Unu el liaj favorataj argumentoj ĉiam akcentis la a-
partan taŭgecon de esperanto por poezio. Konkretan pruvon pri la
valido de tiu lia aserto vivplene donas la nuna versaro dorminta
longe en tirkesto.

Kolekto modesta laŭ amplekso, sed ege riĉa laŭ la va-
rio de la temoj kaj formoj, ĝi montras entute freŝan koncepton pri
la rimedoj kaj celoj de la poemarto. Per sia simplo kaj kristala
neteco, ĝi ne ambicias iĝi "populara", sed, pli ĝuste, komprenebla
por ĉiuj aŭ almenaŭ por la plimulto el la legontoj.
La aŭtoro sentas iel kunsanga al si la lingvon, kiun
li lernis jam dum la knabaĝo, kaj per ĝi sukcesas esprimi tute spon-
tane kaj plej nature tre nuancitan gamon da emocioj antaŭ la prema
potenco de la realo. Se, foje, lia brila verstekniko lin logas al
eksperimentoj, al aliteraciaj kaj sonaj ludoj, li tamen neniam for-
gesas la postulojn de la koro kaj de la homa digno. Pri tio atestas
ekzemple la whitman-aj odoj Senpoveco, Solena saluto aŭ
la delikata tenero de la Balado pri vespera amo. Sed kiel
ne admiri la cizelitajn juvelojn de Printempo en la Moza
Valo, Sezonoj, Ferie?

Se la aŭtoroj de PARNASA GVIDLIBRO definitive kon-
damnis kion ili nomas aborta rimo, kelkaj talentuloj atingis per
ĝi tre plaĉajn efektojn, kaj Johán Valano sukcese sekvis ilian aŭ-
dacan ekzemplon. Li pruvas, ke tiaj rimoj, parencaj al la hispana a-
sonanco, se lerte uzitaj, fakte neniel ĝenas, sed male kontribuas al
la harmonio de la poemo.
Poezio estas esploro, rivelo kaj ankaŭ peto por dia-
logo. Mi firme esperas, ke tre multaj respondos al la mesaĝo de Va-
lano, eĉ se nur en la intimo de sia koro.

Henri Vatré

Adoleskanto emas poezii, kaj Johán Valano ne estis escepto.
Li versis pro la plezuro versi, aŭ eble pli ĝuste pro interna nesu-
perebla bezono sin esprimi kantavorte.
Neniam la ĉi tie prezentotaj pecoj celis publikan aperon, ĉar neniam
la aŭtoro imagis, ke tia intima elanimigo de la sentoj kaj impresoj
povus interesi iun ajn.

Kiam liaj unuaj poeziaj provoj surpaperiĝis,
Valano aĝis 14-16 jarojn, kaj la dua mondmi-
lito estis finiĝanta. Lian tiutempan verkadon
nesurprize stampas la teruraj okazaĵoj, kiujn
li tiam ĵus travivis.
La tri unuaj pecoj de ĉi tiu kolekto sendube
ŝuldiĝas al bezono igi psike asimileblaj fak-
tojn tiel barbare sensencajn, ke ili defias
sanan prudenton.