Абсяг

Ax, часы, нібыта
З даверлівай казкі.
— Ах часы! [3] — забытна
Спяваюць хакаскі.
Чарнявыя чайкі.
Прыслухайся лепей —
Чарнявы адчай ix
Сумуе па стэпе.
Упартыя пасмы
Не ўхопіш у жмутак.
Ці стэп
На паласе
Так вычарніў смутак?
Са стэпам іх ростань
Яшчэ не даўгая.
І хваля наросхліст:
— Ах часы! — ўздыхае...

II

Для пчол тут
Калодна і вульна.
Прыплодна
Гудзе дупло.
Пытаю сябе,
Ці ўтульна
Маім землякам было?

Ахвота горш ад няволі.
Як ехала ў свет сяло,
Дык з царскае ласкі
Болей
Ахвоты і волі было.

Адчаем і сцюжай
Касіла.
Па глотку хапала завей.
Сіберным
Злюцелы сівер
Дасюль Беларусь заве.

Выгнанцы ў далонях каравых
Пялегвалі вестку з краёў,
Дзе мякка
Ў ласкавых травах,
Хоць там не багата раёў.

ІІІ

Мора знячэўна
Ўсхліпне ў сціпласці.
Ляду карчэўем
Хочацца выплысці.

Выраем — гаю,
Могілкам — трунамі,
Дном — небакраю
Хмаратабуннаму.

Гай у агоніі —
Гіне ў залітасці.
Хто ад каго
Не
Чакае літасці:

Мы ад прыроды,
А ці ад нас яна?
Душыць куродым
Спёкай нянаскаю.

Вечнасць на плітах
Сонцам засведчана.
Вёсак залітых
Плёнка засвечана.

Дзе калыханка?
Змоўкла пад хвалямі.
Ціха гайданка
Мора падхвальвае.

Клін гагатлівы
Поплаў не ўзрадуе.
Мы — негатывы
Вечнасці здрадлівай.

Нібыта ўсе мы
У каўчэгу Ноевым.
Мора нясе нас.
Смутнае дно яго...

IV

Патужна плячу плаціны —
Турбіны
Турбуюць яе.
«Адзіны, адзіны, адзіны!» —
Тайга Енісею пяе.

Унізе цішу знішчае —
Віхрасты напор раве.
Зірні:
Ў Енісея на шчасце
Дзве макаўкі на галаве.

Аб тым, што шчаслівы,
Уверся,
Ды ў зайздрасці не лысей.
Падпёрты плацінай,
Уверсе
За мора шуміць Енісей.

Не так,
Каб у бога за пазухай,
Стаім у пазусе ГЭС.
Мацнеюць святла запасы хай
Дыктуе штодня прагрэс.

Вада пад намі
Яшчэ раве.
Высока дагас беразняк.
Мы ў сцюжы —
У ГЭС у чэраве.
Наскрозь
Нас працяў скразняк.

Высвечвай,
Енісею былінны,
Багаты на сонечны ўлоў,—
«...Плюс электрыфікацыя ўсёй краіны»
Канкрэтную сутнасць слоў!