Калі аднак духоўныя народзіны ўчыняюць сэрца носьбітам Царства Божага, дык аб якім прыходзе Царства мы просім у малітве „Ойча наш”? Вымаўляючы гэтыя словы мы просім больш поўнага панаваньня Хрыста ў нашым сэрцы, бо ведаем, колькі ў нашым жыцьці супраціву волі Божай і непадпарадкаваньня ёй.
Аб гэтым росьце Хрыстовага панаваньня ў нашых сэрцах Апостал Пётр гаворыць: „Дзеля гэтага, браты, больш і больш намагайцеся рабіць цьвёрдым вашае пакліканьне і абраньне: гэтак паступаючы ніколі не спатыкнецеся” (1 Пятр. 1, 10). І калі „Царства Божае ня ежа і не пітво, але праведнасьць і мір і радасьць у Сьвятым Духу” (Рым. 14, 17), дык ясна, што менавіта гэтыя якасьці павінны расьці і ўмацоўвацца ў нашых сэрцах. Паколькі-ж гэты рост незавершаны, мы ўсклікаем „хай прыйдзе Царства Тваё”.
Хрыстос вучыць нас маліцца аб прыходзе Царства Божага яшчэ і таму, што ня споўніліся яшчэ прароцтвы аб новым небе і новай зямлі. „Ня будзе чыніць зла ні шкоды на сьвятой гары Маёй, бо зямля будзе напоўнена веданьнем Гасподнім, як воды напаўняюць мора”, — чытаем у Кнізе прарока Ісаі (11, 9). „Вось Я ствару новае неба і новую зямлю і ранейшае ўжо ня будзе згадвацца і ня прыйдзе на думку. А вы будзеце весяліцца і радавацца навекі з таго, што Я ствараю” (65, 17-18). „Мы-ж чакаем паводле Яго абяцаньня новага неба і новай зямлі, на якіх праўда жыве”, — пісаў Апостал Пётр (1 Пятр. 3, 13).
Ведаючы пра гэтыя абяцаньні Божыя мы ўсклікаем: „Хай прыйдзе Царства Тваё” — новае неба і новая зямля, на якіх жыве праўда.
„Хай будзе воля твая...
...як у небе, так і на зямлі”. Згодна праваслаўнай тэалёгіі, Царква дзеліцца на пераможную — нябесную і ваяўнічую — зямную. Выканаўцамі волі Божай у небе зьяўляюцца анёлы. У Евангельлі гаворыцца: „Глядзіце, не пагарджайце ні адным з малых гэтых, бо кажу вам, што анёлы іх на небе заўсёды бачаць аблічча Айца Майго Нябеснага” (Мацьв. 18, 10). Гэта значыць, што анёлы стаяць перад Богам чакаючы Яго загадаў. Анёл зьявіўся першасьвятару Захарыі і Дзеве Марыі, пастухам на віфляемскіх палях, Хрысту ў Гефсіманскім садзе, Міраносіцам і Апосталам пасьля Ўзьнясеньня Хрыста. Два прадстаўнікі нябеснай Царквы: Майсей ды Ілья зьявіліся Хрысту на гары Фавор. Усё гэта гаворыць пра выкананьне волі Божай на зямлі. У Адкрыцьці Яана Багаслова бачым анёлаў і 24-х старцаў гатовых выконваць усю волю свайго Нябеснага Ўладара (Адкр. 5, 11-12).
Дасканальнае выкананьне волі Божай на небе анёламі і пераможнаю Царквою зьяўляецца інсьпірацыяй і прыкладам для зямной Царквы. Як выканаць волю Божую на ўласным прыкладзе паказаў Ісус Хрыстос: „Мая ежа — выконваць волю Таго, хто паслаў Мяне” (Яан. 4, 34), — кажа Хрыстос. „Не шукаю волі Сваёй, але волі Айца, Які паслаў Мяне” (Яан. 5, 30). „Я зышоў зь неба ня дзеля таго, каб выканаць волю Маю, але волю Айца, Які паслаў Мяне” (Яан. 6, 38). Найбольш характэрны прыклад падпарадкаваньня волі Айца Нябеснага Хрыстос паказаў у Гефсіманскім садзе. „Ойча Мой! Калі ня можа абмінуць Мяне келіх гэты, каб ня піць Мне яго, хай будзе воля Твая” (Мацьв. 26, 42). Такімі-ж словамі Хрыстос вучыць маліцца і нас. Мы зьяўляемся Хрыстовымі вучнямі і жаданьне выканаць волю Божую, якое напаўняла сэрца Настаўніка, павінна напаўняць і сэрца кожнага верніка.
Усе хваробы, усе духоўныя недамаганьні маюць сваю крыніцу ў парушэньні волі Божай. Аднак існуюць два віды Божай волі. Адзін зь іх выказаны ў загадах і запаветах, якія выконваць павінны ўсе людзі. Каб выканацыь Божую волю, трэба перш за ўсё адмовіцца ад сваёй волі. Драму, якая вынікае з канфлікту паміж воляй Бога і нашай, перажывае кожнае пакаленьне і кожны вернік. Можна сказаць, што сутнасьцяй хрысьціянскага жыцьця зьяўляюцца ўсё новыя спробы падпарадкаваньня сваёй волі Богу, што не бывае ні лёгкае, ні прыемнае. Аднак гэта наш вярхоўны закон і найвышэйшае дабро. Для хрысьціяніна — гэта паратунак і вызваленьне. „Або рабі тое, што хоча Бог, або атрымаеш тое, чаго ня хочаш”, — гаварыў авва Евагрый. Разьлічваючы толькі на ўласную волю можна страціць усё. Давяраючы Божай волі і спрабуючы прыняць яе як уласную можна выйграць усё: душу, жыцьцё і вечнасьць. Ёсьць таксама Божая воля выказаная ў Божых плянах, якія выконвае Сам Бог. Сьвятое Пісаньне гаворыць пра вялікія і малыя пляны ў дачыненьні да ўсяго чалавецтва і да кожнага, паасобнага чалавека.
Каб выканаць Божую волю, мы перш за ўсё павінны яе ведаць. Заклік да пазнаньня яе гучыць у Лістах Апостала Паўла: „Пераабражайцеся абнаўленьнем розуму вашага, каб пазнаваць вам, што ёсьць воля Божая, добрая, угодная і дасканалая” (Рым. 12, 2). „Не перастаем маліцца за вас і прасіць, каб вы напаўняліся пазнаньнем волі Яго” (Кал. 1, 9), — пісаў Апостал.