De Cock glimlachte fijntjes. ‘Dan doen ze bij jou zeker wat praktijk op.’
Groninger Ben zwaaide met beide armen. ‘Wat nou,’ riep hij. ‘Drijf ik een kostschool?’
De Cock legde vertrouwelijk een hand op de brede schouder van de sex-man. ‘Wind je niet op. Heb je even tijd? Ik moet met je praten.’ Groninger Ben zuchtte omstandig. ‘O.k.,’ zei hij berustend, ‘o.k., ga maar even mee naar mijn kantoor.’ Hij duwde een zijdeur open en ging de beide rechercheurs voor een smalle houten trap op. De eerste verdieping was ruim, diep, met zware balken aan de zoldering. Groninger Ben zwaaide om zich heen. ‘Het is een oud pakhuis. Ik heb het laten verbouwen.’
De inrichting was bizar, smaakloos, met een grote bar in het midden, tientallen krukken, brede banken en diepe fauteuils. Aan de wanden prijkten levensgrote foto’s van fraaie naakte meisjes in obscene poses. Aantrekkelijk en vulgair. Er hingen spotjes tussen de balken en er was een podium van glas.
Groninger Ben wuifde nonchalant. ‘Laat je zakken. Neem er je gemak van.’ Hij plofte in een zware fauteuil. ‘Wat kan ik voor jullie doen?’ De Cock antwoordde niet direct. Hij kauwde op zijn onderlip. Nadenkend. Zijn hersenen zochten koortsachtig naar een opening. Zijn directe vraag naar ‘de naakte juffer’ had niet tot resultaten geleid. De man van Casa Erotica had afwijzend gereageerd, geen enkele spanning getoond. Het leek hem toe, dat de reactie van Groninger Ben oprecht was, dat ‘de naakte juffer’ voor hem niets betekende, althans niet meer dan de zeven gratiën, die hij meest naakt onder zijn hoede had. De grijze speurder gebaarde naar de spotjes en het podium. ‘Floor-show?’ ‘Ja.’
‘Zoals beneden?’
Groninger Ben grijnsde. ‘Beneden is voor de gaande en de komende man.’
‘En boven?’
De sex-man frunnikte aan de rouches van zijn paarse hemd. ‘De rijke jongens willen ook wel eens wat zien… en beleven.’ ‘Besloten bijeenkomsten?’
De Cock plukte aan het puntje van zijn platte neus. ‘Zoals voor de ITO, Tropic Oil.’
Groninger Ben keek op, een glimp van waakzaamheid in zijn grijze ogen. ‘Ik… eh, ik zou een slecht zakenman zijn,’ reageerde hij voorzichtig, ‘… als ik de namen van mijn cliënten noemde.’ De Cock kneep zijn lippen op elkaar. Zijn vriendelijke trekken verstarden. ‘Ik ben geen sensatie-journalist,’ riep hij fel, verbeten. ‘Het kan mij geen lor schelen of de heren van Tropic Oil, of van welke organisatie dan ook, zich bij jou amuseren. Dat laat mij siberisch. Ik wil alleen weten of ze hier wel eens komen.’ ‘Waarom?’
De Cock spreidde zijn armen in een theatraal gebaar. ‘Omdat ik het nodig heb voor mijn onderzoek.’ Hij wachtte even. ‘En vraag mij in hemelsnaam niet wat voor een onderzoek, want daar kan en mag ik je geen antwoord op geven.’
Groninger Ben kwam uit zijn fauteuil overeind. ‘O.k.,’ zei hij loom, ‘o.k., ze komen hier wel eens.’
‘Hoeveel?’
‘Een man of tien, vijftien. Soms meer.’
‘Wanneer voor het laatst?’
‘Een goede week geleden.’
‘Ken je de heren?’
‘Van naam?’
‘Ja.’
Groninger Ben schudde het hoofd. ‘Ik krijg gewoonlijk een telefoontje van een of andere secretaris. We maken een afspraak voor een bepaalde avond en na afloop krijg ik een cheque. Dat is alles. Verder heb ik geen contact met de heren.’ De Cock glimlachte. ‘De meisjes wel.’
De sex-man trok zijn schouders op. ‘Als de kinderen iets extra’s willen versieren…’ Hij maakte zijn zin niet af. De uitdrukking op zijn vet gezicht veranderde plotseling, werd strak, ernstig. Hij keek De Cock onderzoekend aan. ‘Gaat het over Sylvia?’
De grijze speurder blikte schuin omhoog. ‘Hoezo, Sylvia?’ vroeg hij ontwijkend.
Groninger Ben slikte. ‘Sylvia, ze verdween na de nacht van Tropic Oil.’
3
Rechercheur De Cock steunde met beide ellebogen op zijn bureau en schudde geërgerd het grijze hoofd. ‘Stomme kerels,’ siste hij van tussen zijn tanden. ‘Gewiekste zakenlui, doordacht, scherpzinnig, opportunistisch, maar als de liefde hun trage bloed kietelt onhandige schooljongens, stommeriken, die hun eigen geluk en veiligheid…’ Hij maakte zijn zin niet af. ‘Al die meiden van de Casa Erotica hebben waarachtig de namen en telefoonnummers van hun klantjes gewoon in hun kladboekje staan.’
Vledder grinnikte jongensachtig. ‘En vaak een foto plus opdracht. Niet te geloven.’
De Cock knikte met een droef gezicht. ‘Veel liefs van je eigen beertje,’ citeerde hij smalend. ‘Leuk voor later, voor een beetje chantage als dessert.’
Vledder glimlachte. ‘Wat geeft het. Waar maak je je druk om. Wees blij, dat die idiote kerels zo stom zijn. We waren anders in zo’n korte tijd nooit zover gekomen.’ De jonge rechercheur rangschikte zijn vele aantekeningen. ‘Kort samengevat, de nacht van International Tropic Oil was een besloten sex-feest in de Casa Erotica aan de Achterburgwal, waar het nogal wild toeging en… waaraan uitgerekend dezelfde heren deelnamen, die wij keurig in het zwart en met uitgestreken gezichten op de begraafplaats Zorgvlied hebben gezien.’ De Cock kneep zijn dikke lippen opeen. ‘Compleet met de man in de kist.’
Vledder knikte instemmend. ‘Inderdaad. Het is uit de verhalen van de meisjes wel duidelijk geworden, dat ook onze vriend Van Dinterloo aan het sex-feest deelnam, en dronken werd.’ De Cock gebaarde met opgestoken vinger. ‘Zo dronken,’ vulde hij aan, ‘dat hij de geachte heer directeur van International Tropic Oil de inhoud van zijn whiskyglas in het gezicht smeet en hem allerlei verwensingen naar het brede hoofd slingerde.’ De grijze speurder trok een grijns. ‘Heer van Gellecom,’ imiteerde hij met dikke tong, ‘gij zijt een brilslang.’
Vledder schudde het hoofd. ‘Geen brilslang,’ verbeterde hij, ‘een cobra.’
De Cock lachte vrijuit. ‘Als je mij vraagt… een juiste typering. Ik herinner mij nu, dat hij ook op de begraafplaats was. Hij was de man, die naar de Rolls Royce liep.’ Hij zweeg even. ‘Ik heb die Van Gellecom eens tijdens een interview op het televisiescherm gezien. Een goed geconserveerde vijftiger met trage bewegingen en een waakzame blik achter een zware bril met een donker montuur.’ Hij schudde het hoofd. ‘Geen man,’ sprak hij ernstig, ‘die met zich laat spotten.’ ‘Hoe bedoel je?’
De Cock gebaarde. ‘Precies zoals ik zeg. Van Gellecom is geen man, die men ongestraft de inhoud van een whiskyglas in het gezicht kan gooien. Ik geloof, dat Sylvia dat ook besefte. Ze zal de gelaatsexpressie van de directeur hebben geanalyseerd en tot de conclusie zijn gekomen, dat er gevaar dreigde. Het was maar goed dat zij de jonge wetenschapsman onder haar hoede nam en wegvoerde.’ De jonge rechercheur knikte traag voor zich uit. ‘Maar sindsdien heeft nooit meer iemand taal of teken van het meisje gehoord.’ Hij keek naar zijn oudere collega op. Zijn jong gezicht stond strak, gespannen. ‘Wat denk je… zou zij de naakte juffer zijn?’
De Cock trok zijn brede schouders omhoog. ‘Uitgaande van hetgeen wij nu weten, lijkt het aannemelijk. Maar wie of wat is de naakte juffer? Het kan bijna van alles zijn. Er valt niets zinnigs over te zeggen. Ik vind alleen ‘juffer’ zo’n ouderwets woord. Het lijkt mij zaak dat meisje zo gauw mogelijk te vinden.’ ‘Waarom?’
De Cock zuchtte. ‘Ik wil weten waar ze is, of ze nog leeft.’ Vledder gebaarde wat wild. ‘Je denkt toch niet, dat ze is omgebracht? Wat zou dat voor zin hebben?’
De Cock schoof zijn onderlip vooruit. ‘Misschien wist zij wat er die nacht met Van Dinterloo gebeurde.’
Vledder keek zijn leermeester verbaasd aan. ‘De nacht van Tropic Oil in de sex-club?’
‘Ja.’
Vledder grijnsde spottend. ‘Die nacht gebeurde er niets. De jonge professor reed in het Noordhollands Kanaal en verdronk, pas twee nachten later.’