‘Ze hebben het vanavond geen van allen gevraagd,’ sprak ze zacht.
‘Wat?’
‘Hoe kwam Evelien ertoe om haar broer Gerard op de woonboot van haar man uit te nodigen met het doel om hem te vermoorden?’
De Cock glimlachte. ‘Soms helpt het kwaad.’
Mevrouw De Cock keek haar man bestraffend aan. ‘Wees duidelijker, Jurrian.’
De Cock beet peinzend op zijn onderlip. ‘Ik ben naar Peter van der Zwaard gestapt… heb hem verteld wat ik wist van zijn praktijken.’
‘En?’
Er gleed een grijns over het gezicht van de grijze speurder. ‘Ik heb hem in mijn bijzijn Evelien van Nederveld laten bellen met de mededeling dat haar broer Gerard de muntenverzameling van haar vader bij hem te koop had aangeboden.’ Mevrouw De Cock knikte begrijpend. ‘En Evelien ging tot actie over.’
De Cock liet zijn hoofd iets zakken. ‘Het heeft mij de grootste moeite gekost,’ sprak hij loom, ‘om Gerard tot medewerking te bewegen. Gerard was de beste uit het nest. Tot het laatste moment ben ik bang geweest dat hij zijn zuster zou inlichten over hetgeen haar te wachten stond.’
‘Hij deed het niet.’
‘Gelukkig.’
‘Is verzamelen niets voor jou?’
De oude rechercheur keek zijn vrouw vertederd aan. ‘Ik heb jou verzameld… en nooit naar een tweede exemplaar verlangd.’