Toen hij de hal van het politiebureau binnenstapte, wenkte Jan Kusters hem vanachter de balie.
De Cock liep op hem toe en keek hem argwanend aan.
'Nog meer narigheid?'
De wachtcommandant negeerde de opmerking.
'Wees voorzichtig met de moord op die psychiater,' sprak hij ernstig.
De Cock keek hem niet-begrijpend aan.
'Waarom?'
'Die Adriaan de Leeuw was een belangrijk man… belangrijker dan jij misschien vermoedt. Hij had als psychiater zelfs ministers onder behandeling.'
'Hoe weet je dat?'
'Jongens van mijn ploeg hebben dikwijls wagens van belangrijke ministers bij zijn praktijkruimte zien staan.'
De Cock grijnsde.
'Dat verbaast mij niets. Als minister moet men in ons landje wel een beetje een neuroot zijn.'
Jan Kusters trok een verongelijkt gezicht.
'Ik waarschuw je alleen maar.'
De Cock liep van hem weg en besteeg de stenen trappen naar de tweede etage. Nadat hij de deur van de grote recherchekamer achter zich had gesloten, wierp hij zijn hoedje naar de kapstok. Daarna trok hij zijn regenjas uit en raapte zijn hoedje van de grond.
Vledder liet zijn rappe vingers even rusten op het toetsenbord van zijn elektronische schrijfmachine.
'Je bent laat,' riep hij bestraffend. De Cock knikte gelaten. 'Oude mensen,' gniffelde hij, 'hebben veel slaap nodig.'
'De commissaris heeft al naar je gevraagd. Toen ik hier om kwart over achten de recherchekamer binnenstapte, was hij er al… opgewonden, nerveus… vroeg of wij al resultaten hadden geboekt.' 'Waarmee?'
'De moord op die psychiater.' De Cock grinnikte vreugdeloos. 'Die vent is gek.' Vledder knikte gedwee. 'Dat mag je denken… maar zeg het hem niet.'
Commissaris Buitendam, de lange, statige chef van het politiebureau aan de Amsterdamse Warmoesstraat, wenkte met een slanke hand naar de stoel voor zijn bureau.
'Ga zitten, De Cock,' sprak hij geaffecteerd. 'Ik wil met je praten.'
Tegen zijn gewoonte in nam De Cock plaats. Wanneer commissaris Buitendam hem ontbood, bezag hij hem steeds met argwaan. Hij had geen hekel aan zijn commissaris. Dat niet. Zolang de politiechef de gang van zaken ongemoeid liet, was de verhouding zelfs vriendschappelijk te noemen. De botsingen ontstonden wanneer de commissaris, meestal onder druk van de officier van justitie, meende dat het gedrag van De Cock enige correctie behoefde. Eerst dan werd de grijze speurder opstandig en onhandelbaar en soms zelfs onredelijk. De vrijheid om bij onderzoeken naar eigen inzicht te handelen, was hem dierbaar. Elke beknotting van die vrijheid beschouwde hij als een aantasting van zijn persoon, een blaam op zijn kundigheid als rechercheur.
De Cock keek zijn chef achterdochtig aan.
'Waarover?'
Commissaris Buitendam glimlachte beminnelijk.
'De moord op psychiater Adriaan de Leeuw. Ik ben je dankbaar, dat je mij vannacht onmiddellijk hebt ingelicht. Mij bereikten in de loop van de vroege morgen al verontruste berichten.’
'Van wie?'
Buitendam aarzelde.
'Daar kan ik mij niet over uitlaten. In bepaalde Haagse regeringskringen bestaat de vrees, dat de vermoorde psychiater over vertrouwelijke gegevens beschikte, die het landsbelang raken.'
'En?'
Buitendam strekte zijn beide handen.
'Als nu, na zijn dood, die gegevens openbaar worden, kan dat verstrekkende gevolgen hebben.'
De Cock veinsde onbegrip.
'Voor wie?'
Commissaris Buitendam gebaarde voor zich uit.
'Voor de posities van bepaalde ministers in het kabinet. Er bestaat een redelijk vermoeden dat de psychiater omwille van die vertrouwelijke gegevens werd vermoord… dat ze door die geweldsdaad in het bezit zijn gekomen van lieden, groeperingen, die er mogelijk misbruik van zullen maken.'
De Cock knikte.
'Met die mogelijkheid zullen Vledder en ik rekening houden.'
Buitendam kuchte.
'Er is besloten dat bij het onderzoek naar de moord op de psychiater De Leeuw leden van de BVD, de Binnenlandse Veiligheids Dienst, worden ingeschakeld.'
De Cock sprong van zijn stoel op.
'De BeeVeeDee?' Het was alsof hij een vies woord uitsprak.
Commissaris Buitendam knikte traag.
'De BeeVeeDee.'
De Cock keek hem verbijsterd aan.
'En daarin hebt u toegestemd?'
Commissaris Buitendam maakte een afwerend gebaar.
'Ik… eh,' antwoordde hij weifelend, 'ik had geen motieven om dat tegen te gaan.'
De Cock snoof.
'Als de BeeVeeDee mij voor mijn voeten loopt,' riep hij woedend, 'ga ik schoppen.' De oude rechercheur ademde diep. 'En als u geen motieven kent om de BeeVeeDee buiten mijn onderzoek te houden, dan vind ik ze wel.'
Commissaris Buitendam strekte zijn rug.
'Ik,' riep hij getergd, 'ik bepaal hoe het onderzoek naar de dood van de psychiater zal verlopen. En wie daaraan deelnemen.'
De Cock schudde zijn hoofd.
'Zolang ik als rechercheur aan de Warmoesstraat ben verbonden, hebt u dat nooit gedaan. Terecht. Daarvoor mist u ook de benodigde kwaliteiten.'
Commissaris Buitendam kwam van zijn stoel overeind. Zijn gezicht en nek zagen vuurrood. Zijn lippen trilden en zijn ogen flikkerden kwaadaardig. Hij strekte zijn rechterarm naar de deur.
'Eruit.'
De Cock ging.
Vledder reageerde verbaasd.
'Waarom de BeeVeeDee?'
De Cock maakte een hulpeloos gebaar.
'Vanwege die ministers die de psychiater bezochten. In Den Haag is men nu bang dat die ministers tijdens de behandeling… bewust of onbewust… geheime staatszaken hebben onthuld.'
Vledder duimde over zijn schouder.
'Die geheimen moeten dan in de dossiers van de psychiater zijn terug te vinden.'
De Cock knikte.
'En mevrouw De Leeuw kent de inhoud van die dossiers. Ik had de commissaris willen voorstellen, dat de BeeVeeDee de bescherming van mevrouw De Leeuw op zich zou nemen en het onderzoek naar de moord aan ons zou overlaten, maar ik kreeg geen kans. Buitendam werd kwaad en stuurde mij zijn kamer af.'
'Nadat jij hem had getergd.'
De Cock reageerde niet.
Vledder spreidde zijn handen.
'De BeeVeeDee kan toch heel simpel alle dossiers van de psychiater onder zich nemen?'
De Cock schudde zijn hoofd.
'Daar voel ik niet veel voor,' antwoordde hij geprikkeld. 'Als het motief voor de moord op psychiater De Leeuw bij een andere patiënt ligt… geen minister met geheimen… dan kom ik daar later nooit meer achter. De BeeVeeDee geeft geen gegevens prijs.'
De oude rechercheur zuchtte.
'Ik ga straks nog eens praten met Buitendam… als zijn woede is bekoeld. Het lijkt mij het beste, dat de BeeVeeDee alleen de dossiers van de betrokken ministers uit de administratie van de psychiater verwijdert. Als die er nog zijn.'
'Hoe bedoel je?'
De Cock grijnsde.
'Als psychiater Adriaan de Leeuw omwille van bepaalde staatsgeheimen werd vermoord, dan zijn de dossiers van de betrokken ministers nu in handen van de moordenaar… of van zijn opdrachtgever.'
Vledder keek hem niet-begrijpend aan.
'Ik zie geen problemen,' sprak hij achteloos. 'We kunnen toch gewoon mevrouw De Leeuw bellen en haar vragen of de dossiers van de ministers er nog zijn? Dan weten we of de dood van de psychiater mogelijk verband houdt met onthullende staatsgeheimen.'
Het klonk sarcastisch.
De Cock gebaarde naar de telefoon.
'Probeer het eens.'
Vledder plukte uit de binnenzak van zijn colbert een notitieboek en draaide het telefoonnummer. De Cock beluisterde hoe zijn jonge collega het gesprek met mevrouw De Leeuw voorzichtig inleidde. Al na enkele seconden legde Vledder de hoorn met een somber gezicht op het toestel terug.
De oude rechercheur keek hem vragend aan.
'En?'
Zijn jonge collega maakte een grimas.
'Ze zegt, dat haar man geen ministers onder zijn patiënten had.'