71
En tota universo ne esus placo, e Deo, lo bonajo e la senco desaparus ek la mondo. La tota turbo ne trovus spaco por respirar en la presado.
Ma la eterna, samrestanta vivo plenigas la universo dum singla horo per diversa nova interligi e transformadi. Vu questionas timeme pri la rezurekto pos la morto, ma vu travivis ja la rezurekto, kande vu vidis la lumo dil mondo. Vu nur ne savis lo.
Ka vu havos dolori, ka la tisuo sentos la disfalo? Quo esos kun la koncio? Se on volas endormar per plena intenco, on fiaskos, e se on volas plubonigar la propra digesto per pensi, on fiaskos same. La homala koncio esas veneno por la propra persono. Vera koncio esas la lumo, qua urjas adextere. Ica koncio lumas super nia voyo, por ke ni ne falos. Ica koncio esas kam la lum-projektilo di lokomotivo. Restas la lumo en la korpo, lore venos la katastrofo. Do, quo divenos kun vua koncio, yes, kun vua? Qua o quo vu esas propre? Hike ni havas la problemo. Quala parton vu povas perceptar pri su ipsa? Ka vua reno, vua hepato, vua kordio? No, vu perceptis sempre nur la extera aspekto di vua persono, la rezulto ek vua laboro e la homi en vua familio. E nun vu devas audar! La homo en la altra homo, to esas la anmo. To esas vua koncio, to esas vua vera esenco. En la altra homi vu vivis e vu restos! Kad esas mala, ke on parolos pri memoro? Vu vivos en la futuro. Ankore kelke pri la morto. La morto ne existas, ol ne esas nia destino. Vu parolis pri talento, ma talento esas strikte prenita donaco da vivo. La morto ne esos, dicas la Evangelisto Ioanes, pro ke la pasinto pasis. Nun ni bezonas nova afero, nam la eterna vivo." Il iris tra la chambro dum ica prediko. „Vu devas dormar", dicis il, iris al lito e pozis sua manui sur la kapo di Ana Ivanovna. El endormis pos kurta tempo.
72
Ana Ivanovna sentis sempre plu bona. En la mezo di decembro el probis levar su ek la lito, ma el esis ankore tre febla. On rekomendis plusa lito-repozo. Ofte el lasis venar Yura e Tonya, lore el naracis horo- longe pri elua infanteso, qua el pasis en la domeno di elua avo, Varykino, che la rivero Rynva en Uralo. Yura e Tonya esabis nultempe ibe, ma Yura povis vidar, segun la deskripto, la eterna nigra foresto kun la impetuoza rivero.
On preparis en ica dii por Yura e Tonya la unesma foyo vestaji. Por Yura nigra garnituro e por Tonya vesper- robo ek klara satino kun poka dekolturo. Li volis portar la vestaji dum la duesma dio di kristnasko che la tradicionala festo dal Sventizki-familio. On adportis la pronta vestaji dal siniorala laboreyo e la butiko di talioro dum la sama dio. Yura e Tonya probis la vestaji ed esis kontenta, ma subite aparis Yegorovna e dicis, ke Ana Ivanovna volis vidar li. En la nova vestaji amba iris ad elu.
Kande li eniris, el apogis su sur la kudi, examenis li, lasis turnar li e dicis: „Tre bela. Simple charmanta. Me ya ne savis, ke omno esas pronta. Tonya, turnez tu ankore unfoye. Yes, esas bona. Me kredis me vidus falduri. Ka vi savas, pro quo vi esas hike? Ma unesme pri tu, Yura."
„Me savas, Ana Ivanovna. Me volis ipse, ke vu lektas la letro. Vu kredas kam onklo Nikolai, ke me ne darfas renuncar. Lente. La parolado nocas vu. Me klarigos omno. Quankam vu savas omno ipsa. Do, existas la afero pri la JIVAGO-heredajo, profito por advokati e tribunali.
73
Ma fakte ne existas heredajo. Nur debi e kaoso, sordidajo ed intrigi. Se on ankore povus facar ek irgo pekunio, ka me ne utilus la sumo ipsa? Nun posedas la tribunalo la pekunio. En la tota gigantala kaoso dil procedo, me renuncis pri mea yuri, pro ke simple kapitalo ne existas. Nun la konkurencanti ed envidioza vampiri povas kombatar pri la heredajo. Pri la intenci da certena Madame Alice, qua vivas kun elua infanti sub la nomo JIVAGO en Paris, me savas. Ma intertempe existas nova postuli, quin me konocas nur recente. Esas tale, ke mea patro entuziasmis, dum mea matro ankore vivis, pri fola muliero, la princino Stolbunova- Enrizi. Kun ica muliero il havas dek-yara filiulo kun la nomo Yevgraf.
La princino esas ermitino. El lojas kun sua filiulo en land-domo che Omsk. El nultempe departas la domo e nulu savas de quo el vivas. Me vidis fotografuro de la land-domo. Bela domo kun kin fenestri sen kruco e kun stuko. Kelkfoye me kredas, ke ica domo kun la kin fenestri regardas me, quale se ol volis sorcar me. Do, quale me devas agar? Nula reala kapitalo, nur konkurencanti, envidio ed odio. E la advokati" „Tamen, tua renunco esis falsa", kontestis Ana Ivanovna. „Ka vi savas, pro quo vi esas hike?" el repetis e durigis: „Nun me savas ilua nomo itere. Ka vi memoras ankore pri la forestisto, pri qua me parolis? Lua nomo esis Vakch. Unike, kad ne? Nigra fantomo ek la foresto kun gigantala barbo. Vakch. Lua vizajo montris cikatri, kauzita per urso. Multa homi posedas ibe la sama aspekto, e nomi kam Lup o Faust, Avkt o Frol. Se li venis, ni infanti hastis quik ek la domo. Komprenez, subite aparis karbonifisto ek la foresto kun yuna urso o foresto-gardisto ek la fora frontier-regiono.
74
La avo skribis por li asigno por pekunio o kartochi.
Koram nia fenestri esis la foresto. E nivo! Nivo! Plu alta
kam la domo!" Ana Ivanovna tusis.
„Matro, la parolado nocas vu", Tonya avertis. E Yura
aprobis.
„Sensencajo! Esas ja bona. Cetere, Yegorovna raportis a me, ke vi forsan ne volas venar al kristnasko-festo. Pri tala pensi me volas audar nulo! Quon tu kredas, ka tale agas mediko? Do, vi venos! Esas rezolvo, fino! Ma nun itere Vakch! Ica Vakch esis forjisto, e dum interbatado il perdis sua intestini e formacis nova ek lado. Ne ridez, Yura, certe, esas nula reala evento, ma la homi raportis en ica maniero."
Ana Ivanovna tusis itere. Esis forta atako, ed el ne povis respirar. Yura e Tonya hastis al lito. Ankore tusante Ana Ivanovna sizis lia manui e presis oli. Tandem el dicis: „Se me mortas, lore ne separez vi. Vi esas determinita, unu por la altru. Spozigez! Nun me fiancis vi!" Ana Ivanovna ploris.
5
En printempo 1906, Lara stacis ante la promoco en la lasta klaso di gimnazio, la relato inter Komarovski e Lara, olqua duris ja sis monati, divenis netolerebla. Il explotis elua depreso tre apta, e se il vidis konvenanta okaziono, il memorigis el, neremarkeble, pri elua deshonoro. Tale el falis en konfuzo, quan voluptemo serchas che yuna muliero. Ica konfuzo da Lara pluprofundigis ankore la sexuala kapteso, e sempre kande la desebrigeso venis, Lara hororis. La kontredici dum la noktala foleso esis kam nigra magio.
75
Omno esis inversa e kontre la logiko, akra doloro aparis en histeriala rido, kombato e refuzo signifikis pronteso, e kisi e gratitudo kovris la manuo dil tormentero. La tota afero semblis sen fino. Ma dum la printempo, dum la lasta hori en skol-yaro, el pensis, ke la molestesi dum la somero kreskus, pro ke en ica tempo ne eventis lecioni. Lara povis evitar en ica sezono renkontro kun Komarovski. Nun el facis decido, qua chanjus elua vivo por longa tempo.
Esis varmega matino, e sturmo prepareskis. La leciono eventis che apertita fenestro. En la foreso zumis la urbo. Esis kam la monotona kanto en abeluyo. On audis la voki da ludanta infanti. La odoro dil tero e la yuna herbi kauzis kap-dolori kam Vodka e grilita socisi dum la festo-tempo.
La histori-instruktisto parolis pri la kampanio da Napoleon en Egiptia. Kande il parolis pri la embarko en Frejus, la cielo divenis nigra e fulmino e tondro fendis krakante la cielo. Tra la fenestro venis klara odoro, sablo e polvo. Du puerini, qui volis prizentar su, kuris en la koridoro por vokar la menajestro, ma kande eli apertis la pordo, la vento disdonis la absorbo-paperi sur la benki en la tota chambro. On klozis la fenestri.
Sordida pluvo, mixita kun polvo, krakis sur la tero. Lara prenis papero ek elua kayero e skribis por elua amikino Nadya Kologrivova: „Nadya, me devas aranjar mea vivo sen la helpo da mea matro. Ka tu povas facar, ke me obtenos profitebla suplementa lecioni? Tua familio konocas ya multa richa personi"
Nadya respondis same skribe: „On serchas edukerino por Lipa. Vizitez ni. Esus famoza! Tu ya savas, ke mea gepatri amas tu."