La kondamnita Ustinya vizitis irgu, quankam el vidis, ke tempesto venus, ma no, la demoni koaktis el ek la domo. Nun el havas bona pretexto pasar la nokto che stranjera homi.
Nu, Deo dankesez. Nula frapi. Nun esas kalmeso. Il komprenis, ke nulu venus e rezignis. Qua esas ya survoye dum ica porko-vetero? Kad Ustinya? No, el havas klefi. Mea Deo, ja itere la frapi! Vera infameso! JIVAGO dormas, certe, il esos kun sua pensi en Moskva. Ma pro quo ne Galiulin, pro quo il dormas, quankam on frapas? Il esperas forsan, ke me apertos tamen la pordo, me povra olda muliero. Ma ka me savas, qua stacas koram la pordo, en ica teroriva nokto, en ica teroriva lando?
Ka Galiulin? Ma no! Galiulin esis ya for. Il desaparis sen irga signo. El ipsa serchabis celeyo por Galiulin ed JIVAGO pos la teroriva evento sur la staciono. Komisario Hinz trovabis la morto, e nun on persekutis e chasis Galiulin en la tota urbo.
155
Galiulin! Se ne la esabus la kurasi, la tota urbo esus nun sen irga stono. La kuras-detachmento venabis tote hazarde tra la urbo. Ol protektabis la habitanti e frenagabis la banditi.
La sturmo divenis plu febla e desaparis. Tondris nur ankore tre rare. El la pluvo divenis pluveto, qua gutifis de la arbori e pluv-kanali. La nelauta reflexo dil fulmini falis aden la chambro di Mademoiselle e restis ibe dum momento.
Subite resonis la frapi itere kontre la pordo. Irgu serchis helpo e frapis kontinue sempre plu rapide quale en paniko. La vento divenis plu forta. Anke nova pluvo arivis itere.
„Me venas", vokis Mademoiselle e pavoreskis pri elua propra voco.
En subita klarvido, el levis su ek la lito aden la pantofli, sizis la balno-mantelo e kuris por vekigar JIVAGO. Ma il ja esis sur la gambi e venis ad el kun kandelo en la manuo. Amba havis la sama konjekto. „JIVAGO, JIVAGO, irgu frapas kontre la pordo. Me ne volas apertar sola, me havas pavoro", el vokis en franca ed adjuntis en rusa linguo: „Vu vidos, esas Lara o lietnanto Galiulin."
Doktoro JIVAGO vekabis same per la frapado. Il kredis unesme esus Galiulin, qua serchis protekto, o flegistino Antipova, qua venabis pro desfacilesi dum la voyajo. La mediko donis en koridoro a Mademoiselle la kandelo e desriglagis la pordo. La vento tiris la pordo ek la manuo di JIVAGO, extingis la kandelo e supervarsis la du per pluvo.
„Qua esas ibe? Qua esas ibe? Kad esas irgu ibe?" vokis Mademoiselle e la mediko konkurse aden la tenebro. Ma nulu respondis.
156
Subite on audis la frapi de la dop-enireyo o de irga fenestro en parko.
„Esas forsan nur la vento", dicis JIVAGO. „Ma esas plu bona, se vu iras al dop-enireyo. Me vartos hike. Ni vidos lore la vera kauzo."
Mademoiselle desaparis en domo. La mediko iris koram la pordo sub la avan-tekto. Lua okuli, qui adaptabis la obskureso, perceptis la unesma signi dil komencanta matino. Super la urbo rapidegis nubi, quale se oli persekutus irgu. Semblis quale se kelka nubi restus en la arbori, qui inklinis su en la vento. La pluvo flogis kontre la ligna muro dil domo, qua ne esis nun griza ma nigra. „Quo esas?" questionis la mediko la retrovenanta Mademoiselle.
„Vu esas justa. Nulu ibe." El raportis, ke el examenabis la tota domo. En bufeto frakasabis brancho la fenestro, e sur la sulo esus granda flako, same en la olima chambro di flegistino Antipova. Ibe esus preske omno maro. „Videz, hike esas laxa fenestro-klapo, ol batas kontre la framo. Ka vu vidas? Hike esas la klarigo." Li konversis ankore dum kelka tempo ed iris lore aden la chambri. Li regretis, ke la afero esabis falsa alarmo. Li kredabis, ke koram la pordo stacus flegistino Antipova, en humida e glacioza mantelo. Lore li bombardus el per questioni, dum el la mantelo depozus. Lore el raportus pri sua sennombra aventuri, el ridus ed aranjus sua hari koram la herdo.
Li kredabis, tote ferma, ke omno tale devis eventar, e nur tale.
Ica konvinkeso restis mem ankore, kande la pordo esis klozita, e koram la pordo restis anke en la figuro di diafana signo ica muliero, quan li kredabis vidar.
157
Nedireta kulpo pri la tumulto che la soldati sur la staciono portis la telegrafisto Kolya Frolenko ek Biryutshi. Kolya esis la filiulo di konocata horlojifisto ek Melyuseyev. La tota urbo konocis lu ja kom infanto. Kom puerulo il esis gasto en la domeno „Libera vivo". Ibe il ludis kun la amba filiini dil komtino sub la surveyo da Mademoiselle. Mademoiselle konocis lu bone. Ja dum ica tempo il komprenis kelke franca. En la urbo on vidis Kolya che singla vetero en lejera vesti, sen chapelo e kun somerala shui sur la biciklo. La brakii sur la pektoro il pedalagis sur la choseo ed en la urbo, la okuli al masti e konduktilari por kontrolar la stando dil reto. La telefon-reto dil fervoyo interligis kelka domi en la urbo kun la staciono. Kolya administris ica reto en centra verko dil staciono. Ibe esis lua laboro. Telegrami, telefonilo, e se la chefo di staciono, Povarikin, mankis, anke la signal-aparato. Pro ke il devis surveyar ofte plura aparati samtempe, Kolya parolis partikulara linguo, fragmentopa, neklara ed enigmatala. Kolya parolis en ica maniero, se il ne volis donar respondo o se il refuzis konverso. On dicis, ke dum la tumulti il misuzabis ica kustumo. Kolya destruktabis la bona intenci da Galiulin, qua telefonabis ek la urbo e kauzabis forsan tale la fatala eventi kontrevole.
Galiulin volis telefonar kun la komisario, qua devis esar irg-ube sur la staciono. Il volis irar al komisario, e dum ica tempo, la komisario ne agez sen lu. Kolya ma refuzis vokar la komisario al aparato, pro ke la konduktili esus blokusita per la signali. Samtempe blokusis Kolya la treno kun kosaki a Biryutshi sur la gareyo sub vera e nevera argumenti.
158
Kande la treno kun la kosaki arivis tamen, Kolya ne povis celar sua mala humoro.
La lokomotivo rulis lenta sub la obskura tekto dil staciono, e haltis precize koram la granda fenestro dil centra verko. Kolya retrotiris la pezoza kurteno ek blua tuko kun la fervoyo-signo. Sur la fenestro-solio stacis granda karafo kun aquo e dika glaso sur pleto. Kolya prenis la glaso, drinkis kelka gluti e vidis ek la fenestro. La lokomotiv-duktanto remarkis Kolya e levis la kapo amikale. Malodoranta raskalo, cimo! pensis Kolya plena de odio. Il montris al lokomotiv-duktanto sua lango e levis la pugno. La lokomotiv-duktanto komprenis la mimado di Kolya tre bone, levis la shultri ed indikis per la kapo al vagoni, quale se il volis dicar: Quon me povas facar? Esas neposibla. Il posedas la povo. Tamen, tu esas kanalio e fango, Kolya respondis mimale.
On devis duktar la kavali ek la vagoni. Oli pavoreskis, restis stacar. La plumpa klakado dil hufi sur la ligna planki desaparis ed on audis nun la metalala bati dil huf- feri sur la trotuaro di staciono. On duktis la kabranta kavali trans plura reli.
Aparis du rangi di kaduka vagoni sur rustoza reli en densa herbo. La oldega vagoni esis sen farbo, en ligno lojis nur vermi e humido e super la birki en proxima foresto amaseskis nubi.
Che la bordo dil foresto bivakis la kosaki. Segun la komando, li kavalkis al celeyo. On cernis la sedicianti. Kavalkanti inter la arbori esas sempre granda ed impozanta kam sur la libera agro. La soldati, quankam armizita, montris respekto. La kosaki tiris la sabri. En la mezo dil kavalkanti, Hinz eniris ligna amaso e facis parolado al desertanti.
159
Il parolis segun sua kustumo pri soldatala devo, pri la patrio e pri altra sublima aferi. Ma ica vorti trovis hike nula simpatio. La soldati sufrabis tro multe dum milito, li esis fatigita e barbara. La vorti da Hinz kauzis nur nauzeo. Li esis sen irga moralo per la multa dolca moti e devizi da dextra e sinistra. Li esis simpla homi, e la ne- rusa nomo dal oratoro e la stranjera acento atakis la nervi.
Hinz sentis ke il parolis tro longe. Il furiis pri su ipsa, ma il kredis ke la soldati komprenus lu. Ma nula atenco. nula intereso, nur enemikala indiferenteso. Hinz esis en iritita humoro e parolis nun en plu harda toni. Li parolis nun pri militala tribunali, pri la kondamno al morto, ed il postulis la kapitulaco, e la extrado de la komplotestri. Se ne, tale dicis Hinz, lore li esus trahizanti, kanalii sen politikala koncio, superba kraso. La soldati ne povis aceptar tala toni.