Plura voci kriis: „Fino! Suficas! Nula plusa vorti!" La voki venis sen iraco. Ma venis anke histeriala krii, qui esis plena de odio. On kriis: „Ka vi audis, kompani, quale il insultis pri ni? Quale en la olda tempo! Tipala oficiro! Ni esas trahizanti! E tu, vua nobla majesto? Ma pro quo ankore vorti? Il esas germano! Ka tu havas personala dokumento? E quo esas kun vi, kosaki? Venez, mortigez ni, yes, venez! Devorez ni!" Ma anke la kosaki desplezis la nefortuna parolado dal komisario sempre plu.
„Kad ica soldati esas advere omni nur hundi e kanalii? Quala nobla sinioro!" Tale li susuris inter su. Unu pos la altru pozis la sabro aden la gaino, lore li ekiris la selo. Li disemis su inter la desertanti. Tandem fratesko eventis.
160 „Esus plu bona, se vu desaparus sen sensaciono", dicis la kosaki en sorgo a Hinz. „Vua veturo esas che la traverso. Ni sendos irgu por querar la veturo. En nun irez!"
Hinz obediis, ma pro ke il pensis sekreta fugo semblus nedigna, il iris sen la necesa prudenteso. Il esis tre nervoza, ma il koaktis su irar kalma. La staciono kun la foresto esis ja pasable proxima. Kande il povis vidar la reli che la bordo di foresto, il turnis su la unesma foyo. Soldati kun fusili sequis. Quon li volas, il pensis, e rapidigis sua pazo. Lua persekutanti facis lo sama. La disto inter Hinz e li restis egala. La komisario atingis la du rangi dal vagoni. Lore il komencis kuregar. La treno, qua transportabis la kosaki, trovesis sur altra relo. La staciono esis libera. Hinz transiris la reli.
Li saltis adsur la trotuaro di staciono. En ica momento aparis lua persekutanti dop la vagoni. Kolya e Povarikin vokis a Hinz e facis signi, ke il venez aden la stacionala domo, ube il esus en sekureso.
Ma itere impedis sua honor-sentimento la voyo al salvo. Il probis per superhomala forteso opresar sua palpitadi dil kordio. Me devas vokar a li: Fratuli, pripensez, me ne esas spiono! pensis il. Me devas dicar ulo, quon penetras lia kordii.
Lua idei pri heroala agi en sua anmo trovis interligo kun
tribuni e stuli, kun inflamebla apeli al turbo.
Apud la pordo di staciono, sub la klosho, stacis alta
aquo-barelo kun kovrilo. Hinz saltis adsur la barelo e
parolis kelka heroala e konfuza vorti. La desertanti
astonesis pri ica extravagajo e restis stacar. Li sinkis la
fusili.
161
Ma subite desruptis la kovrilo dil barelo. La una gambo restis en aquo, la altra gambo extere de la barelo. La desertanti explozis pro rido. Unu ek li mortigis Hinz per pafo aden la kolo. La altri pikis per lia bayoneti aden la mortinta korpo.
11
Mademoiselle telefonis kun Kolya ed imperis, ke il plasizez doktoro JIVAGO komforte en treno. Dum Kolya respondis, il telefonis samtempe kun duesma persono, ed ultre il donis a triesma persono chifrita informo.
„Pskov, Komosev, ka tu audas me? Ka sedicianto? Quala manuo? Quon vu dicis, Mademoiselle? Trompo. Kiromancio. Kalmeso! Vu devas finar la parolado! Vu molestas me. 36, 00, 15. Ho, la hundi devorez vi. Mea kun-kur-papero esas ruinita. Quo, quo? Me ne komprenas! Kad ja itere vu, Mademoiselle? Me ja dicis tote klara, me ne povas! Esas neposibla. Vu devas parolar kun Povarikin. Trompo. kiromancio. 36. Ad la diablo! Donez repozo, Mademoiselle!" Ma Mademoiselle dicis: „Ne probez deceptar me, tu kun tua kiromancio e Pskov. Altrakaze me desmaskos tu en la publikeso. Tu devas aranjar morge plaso por doktoro JIVAGO en la treno. To esas, quon me povas dicar a ocidanto, trahizanto ed Iudas."
12
Kande doktoro JIVAGO departis, regnis opresanta varmego. Ja quale ante tri dii, sturmo advenis.
162
La avan-placo dil staciono esis kovrita kun helianto-
nuklei. E la kabani e gansi montris pala blanko sub la
maligna regardo dil nigra sturmo-cielo.
Avan la staciono-edifiko esis granda libera placo, vasta,
ad amba lateri. La herbo esis pistita, pro ke sur la placo
trovesis sennombra homi, qui expektis depos semani
treno.
Ibe esis olda viri en rustika vesti. Li iris sub la varmega suno de grupo a grupo por kaptar rumori ed informi. Yunuli jacis sur la latero, la kapo en la una manuo, en la altra manuo vergo, quale se li esus pastori. Cirkum li kuris lia fratuli e fratini. Lia kamizi lasis vidar la rozea kuli. Lia matri sidis sur la sulo kun la infanteti en sino. „Li kuris ad omna direcioni, kam mutoni, kande on pafis. Ton li ne volis aceptar!" dicis maligne la chefo di staciono, Povarikin. Il iris kun doktoro JIVAGO tra la rangi di homi, qui stacis avan la staciono od jacis sur la sulo.
„Subite la tota gazono esis libera. On povis vidar itere la tero. Ni ja ne savis, quo esas tero! Ne esis posibla vidar irgo sub ica cigano-bivako. Ibe il mortis. Nulu povas kredar lo. En milito eventas multa mala aferi, ma tamen, me havis kompato! Quala idiotajo! Pro quo? Quon il facis ja? Ka li esis homi? Il esabis la favorato en la familio. Ibe, hike esas mea chambro. Ne expektez la sequanta treno, ibe esos nula plaso. Existas altra posibleso, la proximala trafiko. Ni povas aranjar la treno ipsa. Ma nula vorto, ka vu komprenas, a nulu! Se vu trahizas su babilante, lore on deskompozos la treno en omna parti. En la nokto vu devas transirar, en Sukinitshi"
163
Kande on shovis la sekrete kompletigita treno lente adretro de la depozeyo al staciono, la tota turbo hastis de la avan-placo al treno. La homi venis de la altajo e de la taluso, saltis dum la veho adsur la bufri e pedo-planki, dum altri tiris su en la fenestri o klimis adsur la vagon- tekti. Ankore dum la treno rulis, ol esis en nula tempo tro-plenigita, e kande la treno atingis la staciono, omnaloke pendis homi kam grapi. Esis preske miraklo, ke la mediko atingis la platformo e tandem mem la koridoro.
Hike il restis sidar sur la bagaji dum la tota veho til Sukinitshi.
La sturm-nubi esis for. La treno vehis trans per la suno bruletita agri e vinkis la strido dal lokusti. La voyajanti, qui stacis avan la fenestri, forprenis la lumo. Lia longa ombri falis sur la sulo e la benki. La ombri en la vagoni kunkuris kun la ombri dal vehanta treno.
La homi bruisis, kantis laute, insultis e ludis per karti. Che la halteyi resonis ankore la voci dal homi sur la stacioni aden la treno. La voci atingis forteso kam tempesto sur la maro. Lore itere esis silenco. On audis hasta pazi sur la trotuaro dil staciono, disputo che la furgono di bagaji, diversa vorti pri adio, kriado da hani e la vento en la arbori.
En ica momento atingis bonkonocata bonodoro Yuri JIVAGO, kam saluto ek Melyuseyev. Kun kalma majesto ol venis ek irga direciono. Pro la turbo la mediko ne povis irar al fenestro. En sua fantazio il kredis vidar arbori. Oli semblis esar omnaloke, super la tota treno. To eventis sempre itere, dum la tota veho. Omnaloke parolis homi, omnaloke florifis tilii.
164
Ica kontinua odoro, qua rapidis avan la treno al nordo, esis kam irga rumoro, quan konfirmis la voyajanti sempre itere.
14
Esis nokto, kande portisto ek la olda skolo en Sukinitshi duktis doktoro JIVAGO trans la obskura reli aden vagono di duesma klaso. Ica treno, qua venabis jus, stacis en nula klok-tabeli.
Pos ke la portisto depozabis la bagaji di JIVAGO, eventis disputo kun la treno-servisto, qua volis forsendar JIVAGO senfriste. Ma JIVAGO povis kalmigar lu, e la viro desaparis.
La misterioza treno havis partikulara destino, ol vehis rapide kun poka pauzi. En treno ipsa esis gardisti. En vagono esis multe spaco.
En vagon-fako, quan JIVAGO eniris, brulis gutifanta kandelo, qua flamifis en vento dal mi-apertita fenestro. La kandelo esis la posedajo da un voyajanto. Il esis blonda, granda yuna viro da alta staturo. Lua membri movadis su kam rezervo-peci da mekanikala aparato. Il sidis en komoda posturo sur la polsterizita benko apud la fenestro. Kande JIVAGO eniris la vagon-fako, il levis su polite ed chanjis sua posturo.
Sub lua polster-benko trovesis ulo kam vishilo. La objekto moveskis subite e sub la benko aparis haste hundo kun pendanta oreli. Ol sniflis ad JIVAGO ed oglis lu. Lore ol kuris elastike en vagon-fako hike ed ibe. Olua mastro facis signo, e la hundo retroiris sub la benko ed asumis itere la formo kam kunvolvita vishilo. JIVAGO vidis nun an la muro duopla fusilo, ledra kartocho-posho e vildo-sako kun pultro.