Pos kelka minuti, la strado esis preske vakua. La homi fugis al apud-stradi. La nivo falis plu skarsa. La vespero esis sika. Subite aparis la sinkanta suno ek irga domo- angulo, montrante sur la strado: la reda viziero dil dragoni, standardo, qua jacis sur la sulo, sango, qua tratiris la nivo.
Sur la strado reptis per omna quar manui jemanta viro kun fendita kranio. Plura kavalkanti aparis. Li finabis la persekuto dal demonstranti. Preske koram la kavalkanti, Marfa Tiversina hastis ire e retro e kriis: „Pavlusha! Pavlusha!"
Il esabis la tota tempo apud el ed imitabis artoze la oratoro ek la salono, ma kande la dragoni aparis, il desaparis en la turbo.
Marfa recevis en la kaoso flogil-frapo sur la dorso, e quankam el sentis nulo tra la dika mantelo, il insultis kun pugno en la aero kontre la dragono, qua riskabis batar koram la populo olda muliero.
39
El vidis ad omna direcioni, a singla angulo. Fortunoze el deskovris la puerulo sur la altra latero dil strado. Ibe en angulo inter spicerio e stonoza rur-domo stacis poka homgrupo.
Dragono presabis li per la flanko di sua kavalo en ica angulo. Il ridis pri lia pavoro. Por impedar la fugo, il lasis dansar sua kavalo kam en la manejo. La animalo turnis su e dansis pirueto. Il prizentis sua kavalo kam en cirko. Kande il ma vidis sua kamaradi, il spornagis sua kavalo e rangizis su per un salto en la lineo. La homi en la angulo diskuris. Pavlusha, qua tacabis pro pavoro, kuris nun al avino.
Li iris heme. Marfa Tiversina murmuris dum la tota tempo: „Maledikita homocidanti! Buchisti! La Caro donis libereso por la homi, ma li ne povas tolerar to. Li facas ek omna kozi sordidajo ed ek la vereso nevereso" El furiis kontre la dragoni, kontre la tota mondo e mem kontre la propra filiulo. El kredis, ke la amiki di Kiprian portus la responso, ed el nomizis li konfuza kapi e dementuli.
„Ica viperi! Quon li volas? Li savas nulo! Li konocas nur konflikti. Ho, ed ica oratoro! Pavlusha, imitez lu ankore unfoye! Ho, yes, precize, exakte! Blabla, blabla! Ica stulta babilulo, ica karno-musho!" En domo el supervarsis la filiulo kun reprochi. El ne havus la yari, ke irga ligno-kapo sur la kavalo povus batar el per la flogilo.
„Ma matro, quon tu nur parolas! Ka me esas forsan oficiro che la kosaki? Ka me esas forsan la chefo dil polico?"
40
Vedenyapin stacis koram la fenestro, kande la homi kuris. Il komprenis, ke li esis demonstranti ed observis lin akra, ka forsan Yura esus inter ili. Ma il perceptis nulu. Nur unfoye il kredis vidar fuganta viro, la filiulo di Dudorov, ica fola kerlo, qua esabis che mediko pro kuglo en la sinistra shultro, e qua nun itere vagis tra la regioni, sen irga skopo.
Vedenyapin venabis dum la autuno ek Peterburg. En Moskva il ne trovis propra domicilo, ed en hotelo il ne volis lojar. Nun il lojis che parenti, la familio Sventizki, en la supra angul-chambro.
La du-etajala domo esis tro granda por la senfilia familio. Olim la mortinta gepatri dil la familio Sventizki recevabis la domo dal princo Dolgoruki per lokaco- preco. La domeno dil princo Dolgoruki embracis tri korti, la parko e diversa altra edifici. On nomizis ica distrikto „Farino-Urbeto".
La angul-chambro esis kelke obskura, quankam ol havis quar fenestri. Ol esis plena de libri, paperi, tapisi e pikturi. Ultre existis balkono. La duopla vitro-pordo posedis en omna fendeti gluo kontre la koldeso en vintro.
De la fenestro on povis vidar la tota strado, plena de glitilo-traci, inter nesimetra domi e fenci. Ek la parko venis violea ombri. La arbori regardis aden la chambro, quale se oli volis depozar olia dika rami sur la sulo.
Vedenyapin vidis al strado e pensis pri la pasinta vintro en Peterburg, pri Gapon e Gorki, pri la vizito da Vitte, pri la nuntempa modo-autori.
41
Il venabis ek ica tumulto adibe, en la kalma rezido por skribar sua libro. Ma ho! Il venis de la pluvo en la gut- falo. Singla dio kursi e diskursi. On ne grantis la maxim mikra kalmeso. Il parolis koram skolanini, en Instituto por Religio e Filozofio, lore itere koram la Reda Kruco o koram la striko-komitato.
Pro quo il ne vehabis al Suisia aden irga kalma kantono en foresto. Pacema, klara aero super la lago, cielo e monti, omno en omno charmanta atmosfero. Vedenyapin turnis su de la fenestro. Il volis facar vizito o promeno, ma il savis anke, ke la Tolstoi-partisano Vyvolotshnov volis venar pro irga deziro. Il migris en la chambro hike ed ibe. Lua pensi esis che la nevulo. Dum la longa voyajo de la Volga a Peterburg, il introduktabis Yura en la parenteso di Moskva - en la familio Vedenyapin, Ostromyslenski, Selyavin, Mikaelis, Sventizki e Gromeko.
Komence Yura lojis che la olda babilulo Ostromyslenski, nomita anke Fedka. Fedka kunvivis sekrete kun sua skolanino Motya e kredis pro to il esus rebelo kontre la morala fundamento e defensanto da irga nova ideo. Ma il esis trompisto ed uzis pekunio por su, qua esis determinita por la entrateno di Yura. Pos ica evento Yura venis en la profesori-familio Gromeko, ube il lojis anke nun.
En la Gromeko-familio regnis afabla ed envidiinda atmosfero.
Esis felica triumvireso, pensis Vedenyapin: Yura, lua skol-kamarado ed amiko Misha Gordon e la filiino dil domo Tonya. On lektis sempre itere Tolstoi e kredis pri la absoluta chasteso. En la yuneso regnis la impulso a pureso, ma ica tri yuna homi facis tro multo e perdus la raciono.
42
Quala timinda infanti! Li nomizas la sentiveso, qua kauzas ecito che li ek irga motivi „sensapora", en konvenanta e nekonvenanta situesi. Tre mala vorto- elekto! „Sensapora" esas la voco dil instinto, pornografala literaturo, la misuzo dal muliero, e la tota mondo dil sexualeso. Li divenas reda e pala, se li parolas pri ica temo!
Se me esus sempre en Moskva, pensis Vedenyapin, me impedus tala voyi. Pudoro devas esar, ma en certena limiti...
„Ah, Nil Feoktistovitsh, me salutas vu!" il vokis ed iris a sua vizitanto.
10
Aparis dika viro kun longa, griza kamizo e larja zono. Il portis felto-boti, e la pantaloni bufis super la genui. Il semblis bonhumora viro, qua vivas en la nubi. Sur lua nazo sidis maligne-saltanta naz-binoklo kun larja nigra kordeto.
Il depozis sua mantelo en la vestibulo, ma ne la felto- chapelo e la shalo, qua tranis sur la sulo. Ica objekti impedis la saluto al dom-sinioro e la manuo-preso. Il murmuris irga konfuza vorti e vidis serchante ad omna direcioni.
„Vu povas depozar la kozi ube anke sempre", dicis Vedenyapin e redonis tale a sua vizitanto itere la linguo e la su-dominaco.
La viro esis partisano di Tolstoi, ma en lua kapo plateskis la pensis dal granda maestro senespere. Vyvolotshnov venis por invitar Vedenyapin en irga skolo por pledar por la politikala arestiti.
43
„Me ja parolis ibe."
„Ka pri la politikala arestiti?"
„Yes."
„Vu devas parolar ankore unfoye." Vedenyapin refuzis unesme, ma lore aprobis. Nun la afero fineskis. Vedenyapin ne volis retenar sua vizitanto. Pro quo il ne iris? Nu, Vyvolotshnov ne volis ofensar Vedenyapin. Il volis dicar ankore irgo vivanta e lejera. Tale eventis sika e ligna konverso. „Ka vu devotesas al dekado e mistikeso?" „Pro quo?"
„Vu esas perdita. Ka vu ankore memoras pri la tempo en Semstvo?"
„Certe! Ni kunlaboris dum la selekti"
„Ni kombatis por land-skoli e seminarii. Ka vu ankore
savas?"
„Yes. Esis harda kombati. Vu laboris plu tarde en la higieno e publikala sorgado, kad ne?" „Yes, dum certena tempo."
„Nu, e nun ica vagema amoranti ed entuziasmozi. Vu povas batmortigar me, ma me ne povas kredar to. Vu esas inteligenta e humurala viro. Vu konocas la populo. Vu devas finar ica afero, me pregas vu. Ma ka me tushas forsan sekretajo?"
„Vu parolas simple sen pensar. Pro quo? Quo esas nia temo? Vu ya ne konocas mea pensi." „Rusia bezonas skoli e hospitali, nula fablo-mondo." „Nulu kontestas to."
„La mushiko portas nulo sur la korpo e hungras!" En ica maniero eventis la konverso. Vedenyapin parolis nun pri la simbolismo, pri la komuna karakteri da kelka autori e tandem pri Tolstoi.