Eŭgeno Onegin

[286] bordoj krutaj,
Kaj strioj de monteta plat’,
Kaj vojoj en la boskoj mutaj,
Kaj dom’ de nia festenad’,
Azil’ de Muzoj brilvestita
Kaj de Jazikov[140] prikantita,
Dum el sanktej’ de saĝofont’
Venadis li al nia rond’, —
Prikantis li de Sórotj dignon,
Kaj belsonoris versa rim’
En vasta kampa malproksim’.
Mi ankaŭ tie lasis signon
Kaj ŝalmon de la poezi’
Por vent’ pendigis sur abi’.