— Дробязі, дробязі, — казаў Слагхорн, адмахваючыся ад Малфоя. — У выніку, я і праўда ведаў твайго дзеда…
— Ён заўсёды вельмі высока пра вас адклікаўся, сэр, — паспяшаўся ўставіць Малфой. — Казаў, што не ведаў зеллероба лепш…
Гары ва ўсе вочы глядзеў на Малфоя, прычым заінтрыгавала яго зусім не імкненне падлізацца; той усё жыццё бессаромна выдыгаў перад Снэйпам. Справа была ў іншым: Малфой выглядаў зусім хворым. За доўгі час Гары ўпершыню ўбачыў яго так блізка і зараз звярнуў увагу на цёмныя кругі пад вачамі і пашарэлую скуру.
— Я жадаю пагаварыць з табой, Драка, — раптам абвясціў Снэйп.
— Сэверус, кінь, — Слагхорн зноў ікнуў, — зараз Каляды, не будзь такім строгім…
— Я завуч яго каледжа і сам вырашаю, якім быць, строгім або не, — адрэзаў Снэйп. — Драка, ідзі за мной.
Яны сышлі, Снэйп наперадзе, пакрыўджаны Малфой — ззаду. Гары пастаяў у нерашучасці, а потым сказаў:
— Я хутка вярнуся, Луна, я… у туалет.
— Добра, — весела адклікнулася тая і працягнула абмяркоўваць Карыескую змову з прафесарам Трэлані, якая праявіла да гэтай тэмы жывую цікавасць. Гары, хутка пабіраючыся да выхаду, некаторы час чуў зрыўкі іх гутаркі.
Выляцеўшы за дзверы. Гары змог без працы дастаць з кішэні і накінуць на сябе Плашч-Нябачнік: у калідоры нікога не было.
Складаней апынулася знайсці Снэйпа і Малфоя. Гары пабег наперад. Яго тупат заглушалі музыка і гучныя галасы з вечарынкі. Магчыма, Снэйп павёў Малфоя ў свой кабінет.. або ў агульную гасціную Слізэрына?... Але Гары ўсё такі прыціскаў вуха да ўсіх замочных дзірак і нарэшце, каля апошняга класа, здрыгануўся ад радасці, пачуўшы знаёмыя галасы:
— …нельга дапушчаць памылак, Драка, бо калі цябе выключаць…
— Я да гэтага адносін не маю, ясна?
— Спадзяюся, што так; усё атрымалася дурна і ненатуральна. Цябе і так падазраюць у дачыненні…
— Хто? — гнеўна ўскінуўся Малфой. — У апошні раз кажу: я не пры чым, зразумела? У гэтай дзяўчынкі, Бэл, мабыць ёсць ворагі, пра якіх ніхто не ведае…. Не трэба на мяне так глядзець! Я ведаю, што вы задумалі, не дурань! Толькі нічога не выйдзе — я не дазволю!
Услед рушыла паўза, а затым Снэйп вымавіў:
— А… Бачу, цётка Белатрыса навучыла нас аклюменцыі. Што за думкі ты спрабуеш схаваць ад свайго спадара, Драка?
— Ад яго я нічога не хаваю, я не жадаю, каб вы ўмешваліся!
Гары шчыльней прыціснуў вуха да замочнай дзіркі…. чаму гэта Малфой так размаўляе са Снэйпам, з якім заўсёды быў ветлівы і паважны?
— Дык вось чаму ты пазбягаеш мяне ўвесь семестр? Баішся майго ўмяшання? Ты ж разумееш, Драка, што калі бы я выклікаў да сабе ў кабінет кагосьці іншага, а ён упарта не прыходзіў…
— Так пакарайце мяне! Пажальцеся Дамблдору! — ашчэрыўся Малфой.
Пасля яшчэ адной паўзы Снэйп сказаў:
— Ты выдатна ведаеш, што я не зраблю ні таго, ні іншага.
— Тады перастаньце выклікаць мяне ў свой кабінет!
— Паслухай, — вымавіў Снэйп так ціха, што Гары прыйшлося яшчэ мацней прыціснуць вуха да дзвярэй. — Я жадаю табе дапамагчы. Я пакляўся тваёй маці абараняць цябе. Я даў Непарушны Зарок, Драка…
— Прыйдзецца яго парушыць, таму што мне не патрэбна ваша абарона! Гэта маё заданне, ён даў яго мне, і я яго выканаю. У мяне ёсць план, і ён спрацуе як трэба! Проста ён займае больш часу, чым я разлічваў!
— Што за план?
— Вас не дакранаецца!
— Калі распавядзеш, што збіраешся рабіць, я дапамагу…
— Дапамога ў мяне ёсць, дзякуй, я не адзін!
— Аднак сёння ты быў адзін, і гэта надзвычай дурна. Хадзіць па калідорах без падтрымкі! Самая элементарная памылка…
— Калі бы не ваша спагнанне, са мной былі бы Крэб і Гойл!
— Цішэй! — прыкрыкнуў Снэйп; ад узрушанасці Малфой вельмі падвысіў голас. — Калі твае таварышы маюць намер здаць экзамены па Абароне ад Цёмных мастацтваў, яны павінны працаваць лепш, чым зар…
— Ды якая розніца?! — ускрыкнуў Драка. — Абарона ад Цёмных Мастацтваў… гэта ж несмешка, крывадушнасць! Як быццам камусьці з нас трэба ад іх абараняцца…
— Гэтая крывадушнасць, жыццёва важная для нашага поспеху, — адказаў Снэйп. — Дзе, як ты думаеш, я правёў бы ўсе гэтыя гады, калі бы не ўмеў прыкідвацца? А цяпер паслухай мяне! Ты выявіў крайнюю неасцярожнасць, калі выйшаў у калідор вечарам і да таго ж патрапіў у рукі Філча, і калі ты спадзяешся на такіх памочнікаў, як Крэб і Гойл…
-Не толькі, у мяне ёсць людзі лепей!
— Тады чаму ты не жадаеш мне даверыцца, я мог бы…
— Я ведаю, што вы задумалі! Вы жадаеце выкрасці маю славу!
Памаўчаўшы, Снэйп холадна вымавіў:
— Ты кажаш як дзіця. Я разумею, цябе знерваваў арышт бацькі, але…