Герміёна была наладжаная больш песімістычна.
— Судзячы па ўсім, Слагхорн цвёрда мае намер схаваць ісціну, раз нават Дамблдор не здолеў нічога выведаць, — панізіўшы голас, вымавіла яна. Быў перапынак; яны стаялі пасярод пустога, заснежанага двара. — Хоркруксы… Хоркруксы… ніколі не чула..
— Не?
Гары знерваваўся; ён спадзяваўся, што Герміёна хоць бы прыблізна ведае, што гэта такое.
— Мабыць, гэта з вышэйшай чорнай магіі, інакш навошта яны Валан дэ Морту? Так, Гары, здабыць інфармацыю будзе няпроста, з Слагхорнам трэба быць вельмі асцярожным, дбайна прадумаць стратэгію…
— Рон лічыць, трэба проста дачакацца, пакуль усе разыдуцца пасля ўроку, і…
— Выдатна! Калі ўжо сам Вон-Вон так лічыць, дзеёнічай! — момантам ўспыхнула Герміёна. — Ці было такое, каб Вон-Вон аказаўся няправы?
— Герміёна, няўжо ты не можаш…
— Не! — адрэзала яна і памчалася. Гары застаўся стаяць па калене ў снезе.
Урокі зеллеварэння ў апошні час былі цяжкім выпрабаваннем. — Гары, Рону і Герміёне прыходзілася сядзець за адным сталом. Сёння Герміёна перасунула свой кацёл як мага бліжэй да Эрні і дэманстратыўна ігнаравала не толькі Рона, але і Гары.
— Ты у чым жа правініўся? — амаль нячутна пацікавіўся Рон, гледзячы на напышлівы профіль Герміёны.
Гары не паспеў адказаць: Слагхорн, стоя ў пачатку класа, заклікаў усіх да маўчання.
— Селі, селі, сябры! Хуценька, сёння вельмі шмат працы! Такім чынам: трэці закон Галпаллота… хто скажа?... Ну вядома, міс Грэнджэр!
Герміёна з нечалавечай хуткасцю адказала:
— Трэці закон Галпалота абвяшчае, што антыдот да складанасастаўнога яду роўны больш, чым суме антыдотаў да кожнага з кампанентаў.
— Цалкам дакладна! — праззяў Слагхорн. — Дзесяць балаў "Грыфіндору"! А цяпер, калі прыняць трэці закон Галпалота за аксіёму…
Гары нічога іншага і не заставалася — ён зусім нічога не зразумеў. Наступных тлумачэнняў Слагхорна таксама не разумеў ніхто, акрамя Герміёны.
— …гэта, вядома ж, азначае наступнае — зразумела, пры ўмове, што мы ідэнтыфіцыруем інгрэдыенты зелля з дапамогай шукальніка інгрэдыентаў Скарпена — нашай першачарговай задачай становіцца не прымітыўны збор антыдотаў да інгрэдыентаў як такі, але пошук таго дадатковага кампанента, які амаль алхімічнай выявай трансфармуе несупаставімыя элементы…
Рон сядзеў побач з Гары, ледзь адкрыўшы рот, і безуважліва балакаў нешта на сваім новенькім "Вышэйшым зелллеварэннем". Ён кожны раз забываў, што больш не можа разлічваць на дапамогу Герміёны.
— …а таму, — скончыў Слагхорн, — я прашу вас падысці да майго стала, узяць па флакончыку з ядам і да канца ўроку стварыць проціяддзе. Жадаю поспехаў! Так, і не забудзьцеся пра ахоўныя пальчаткі!
Герміёна ўстала і апынулася на паўдарогі да стала Слагхорна значна раней, чым іншыя паспелі апамятацца. Калі Гары, Рон і Эрні вярнуліся да стала, яна ўжо пераліла змесціва сваёй бутэлечкі ў кацёл і разводзіла пад ім агонь.
— На жаль, Гары, гэтым разам Прынц табе не дапаможа, — жыццярадасна сказала яна, выпростваючы спіну. — Тут патрабуецца разумець прынцыпы. Не абжуліш!
Гары раздражнёна выдраў корак з свайго фіала, пераліў крыкліва-ружовую вадкасць у кацёл і развёў агонь. Ён не ўяўляў, што рабіць далей, і пакрывіўся на Рона. Той паўтарыў усе дзеянні Гары і стаяў з даволі-такі дурным выглядам.
— У Прынца сапраўды нічога няма? — паціху спытаў ён у Гары.
Гары дастаў "Вышэйшае зеллеварэнне", адкрыў раздзел "Антыдоты" і адразу ўбачыў трэці закон Галпалота — Герміёна працытавала яго слова ў слова. Аднак ніякіх зацемак Прынца, якія маглі бы праліць святло на ісціну злапомнага закона, не было. Відавочна, Прынц, як і Герміёна, разумеў яго без працы.
— Ні чорта, — хмурна канстатаваў Гары.
Герміёна бадзёра размахвала палачкай над сваім катлом. На жаль, паўтарыць яе заклён было немагчыма; яна дасягнула такіх поспехаў у невербальнасці, што ўжо нічога не прамаўляла ўслых. Эрні МакМілан, аднак, мармытаў: "Спецыяліс рэвеліё!" Гэта гучала вяліка, і Гары з Ронам паспяшаліся сказаць тое ж самае.
Гары не спатрэбілася і пяці хвілін, каб усвядоміць: яго рэпутацыя вялікага зеллероба трашчыць па ўсіх швах. Пры першым абыходзе падзямелля Слагхорн з надзеяй зазірнуў у яго кацёл, рыхтуючыся, як заўсёды, захоплена ахнуць, але замест гэтага адшмаргнуў галаву і закашляўся, калі яму ў нос стукнуў пах тухлых яек. Герміёна ледзь не лопалася ад яхіднасці; яе даўно абурала, што на зеллеварэнні яна ўвесь час апыняецца на другіх ролях. Цяпер яна ўжо падзяліла сваё зелле на дзесяць кампанентаў і разлівала іх па крыштальных бутэлечках. Каб не бачыць гэтага абуральнага відовішча, Гары схіліўся над падручнікам Прынца-Паўкроўкі і з непатрэбнай сілай стаў гартаць старонкі.