— Хары! Колькі жа мы не бач’ілісь? — сказала прыгажуня грудным голасам і, пераступіўшы парог, кінулася да яго. За яе спіной паявілася вельмі незадаволеная місіс Уізлі.
— Навошта было цягнуць паднос, я сама магла аднесці!
— Мне зус’ім н’е тгудно, — адказала Флёр Дэлакур, паставіла паднос Гары на калены і кінулася цалаваць яго ў абедзве шчакі: ён адчуў, як успыхнулі тыя месцы, якія кранулі яе губы. — Я жа магыла яхо зноў убачыць. Хары, памятаеш маю сястычгу Габрыэль? Яна толькі і кажа, што пга Хары Потэра. Яна будзе шчасліва убач’іць цябе зноў.
-А Яна таксама тут? — зрывістым голасам спытаў Гары.
— Што ты, што ты, дурачок! — звонка, як званок, засмяялася Флёр. — Я пга наступна’йэ льета. Калі мі… але здаецца, ты нічога не в’едаеш?
Яе велізарныя блакітныя вочы пашырэлі, і яна з дакорам паглядзела на місіс Уізлі. Тая прамармытала:
— Мы не паспелі яму распавесці.
Флёр, адкінуўшы назад доўгія серабрыстыя валасы — яны хвастанулі місіс Уізлі па твару — павярнулася да Гары:
— Мы з Б’ілом збіраемс’я ажаніцца!
— А-а, — без выраза вымавіў Гары. Ён не мог не заўважыць, што місіс Уізлі, Герміёна і Джыні упарта пазбягаюць яе пагляду. — Выдатна. Э-э… віншую!
Флёр імпэтна нахілілася і зноў пацалавала яго.
-Б’іл зараз вельі заняты, вельмі шмат пгацуе, а я ўсяго на паўстаўкі ў “Хгынгаттсу” дзел’я англійскаха, таму ён пгывёз мяе сюды на пагу дзён пазнаёміцца з сям’ёй як трэба. Я так гада, што ты пгыехаў — тут асабліва няма чаго рабіць, калі не захапляешся хатаваннем і куран’ятамі! Ну… пгыемнага апетыту, Хары!
З гэтымі словамі Флёр грандыёзна разгарнулася і выплыла з пакоя, ціха прычыніўшы за сабой дзверы.
Місіс Уізлі выдала нейкі дзіўны гук накшталт: “Фу”!
— Мама яе цярпець не можа, — ціха паведаміла Джыні
— Нічога падобнага! — рэзкім шэптам запярэчыла місіс Уізлі. — Проста мне здаецца, што яны паспяшаліся з змовінамі, вось і ўсё!
— Яны знаёмы цэлы год, — сказаў Рон. Ён сядзеў з ачмуральным выглядам і глядзеў на зачыненыя дзверы.
— Год — гэта не так і многа! Я разумею, чаму гэта атрымалася. Усё таму, што Самі-Ведаеце-Хто вярнуўся, людзі баяцца, што ў любую хвіліну могуць загінуць, вось і прымаюць паспешлівыя рашэнні, калі перш сто разоў бы падумалі. У апошні раз было то е ж самае, людзі ажаніліся без згоды бацькоў….
— У тым ліку і вы з татам, — хітра заўважыла Джыні.
— Ну, мы з вашым бацькам былі створаны сябар да сябра, чаго нам было чакаць? — адказала місіс Уізлі. — А вось Біл і Флёр… х-м-м… што ў іх агульнага? Ён просты, працаіты чалавек, а яна…
— Карова, — кіўнула Джыні. — Толькі наш Біл не такі ўжо просты. Ён жа працуе Ліквідатарам заклёнаў, так? Ён любіць прыгоды, прыгожае жыццё…. Мабыць, таму і захапіўся сваёй Флегмы.
Гары з Герміёнай разрагаталіся, а місіс Уізлі строга сказала:
— Джыні, перастань яе так зваць. Добра, я лепей пайду… Гары ясі амлет, пакуль не астыў.
Місіс Уізлі з заклапочаным выглядам выйшла з пакоя. Рон па-ранейшаму сядзеў, нібы аглушаны і няўпэўнена матаў галавой, нібы сабака, якая спрабуе вытрасці ваду з вушэй.
— Ты што, яшчэ не абвык да яе? Яна ж ў вас жыве? — здзівіўся Гары.
— У прынцыпе, абвык, — сказаў Рон. — Але калі яна так нечакана накідваецца…
— Проста ганьба! — гнеўна выклікнула Герміёна, адышла ад Рона як мага далей і, толькі ўпёршыся ў процілеглую сцяну, зноў павярнулася да яго з перакрыжаванымі на грудзі рукамі.
— Ты што, жадаеш, каб яна жыла тут заўсёды? — Джыні вытарашчыла вочы на брата. Рон нявызначана паціснуў плячыма. Джыні сказала: — Ну і добра! Мама ўсё роўна паспрабуе гэта спыніць.
— Якім чынам? — зацікавіўся Гары.
— Яна ўсё зазывае на вячэру Тонкс. Калі Біл пераключыўся бы на яе… Я бы і сама яе ўпадабала.
— Разбегліся! — саркастычна кінуў Рон. Ды ні адзін нармальны хлопец не зверне ўвагі на Тонкс, калі побач Флёр. Не, Тонкс, вядома, нічога сабе, калі не здзекуецца над сваімі валасамі і носам, але…
— Яна значна больш прыемная, чым Флегма, — заявіла Джыні.
— І значна разумней, яна ж Аўрор! — падтрымала Герміёна.
— Флёр таксама не дура, яна ўдзельнічала з Турніры Трох Чараўнікоў, — сказаў Гары.
— І гэты туды жа! — адчайна пляснула рукамі Герміёна.
— Табе падабаецца, як яна кажа: “Хары”, так? — з’едліва сказала Джыні.
— Не, — прыняўся апраўдвацца Гары, даўно пашкадаваўшы аб тым, што ўмяшаўся, — я ўсяго толькі меў у выглядзе, што Флегма… гэта значыць лер…