У Гары падвяло жывот, і ён пашкадаваў, што столькі з’еў за сняданкам.
— У “Шармбатоне”, — злічыла патрэбным заўважыць Флёр, — усё па другому. Па-мойму, лепш. У нас экзамены пасля шасці гадоў, а не пяці, і потым…
Яе словы патанулі у дзікім крыку. Герміёна паказвала на кухоннае акно. У небе выразна чарнелі тры кропкі, якія з кожнай секундай станавіліся ўсё больш.
— Гэта совы, — прахрыпеў Рон, падскокваючы да Герміёны.
— Іх тры, — Гары паспешна далучыўся да іх.
— Па адной на кожнага, — у паніцы прашаптала Герміёна. — Ой, маці… ой, маці…
Яна моцна схапіла Гары і Рона за локці.
Совы, прыгожыя, рудыя, падляцелі да Нары, спусціліся ніжэй і паляцелі над дарожкай, якая вяла да хаты. Стала відаць, што кожная нясе вялікі канверт.
— Ой, маці! — зноў завішчала Герміёна.
Місіс Уізлі адхіліла хлопцаў і адчыніла акно кухні. Совы, першая, другая, трэцяя, уляцелі ў кухню, стройным шэрагам расселіся на стале і паднялі правыя лапкі.
… Гары падышоў бліжэй. Канверт, адрасаваны яму, быў у сярэдняй савы. Ён стаў адвязваць яго сваімі пальцамі, якія калаціліся. Рон, які стаяў злева, таксама спрабаваў адчапіць ліст; Герміёна, справа, трэслася так моцна, што з-за гэтага дрыжала ўся сава.
Усе маўчалі. Нарэшце Гары атрымалася зняць канверт. Ён хутка яго выцягнуў і разгарнуў пергамент, які ляжаў унутры.
Стандартная адзнака чараўніка
Вынікі экзаменаў
Праходныя адзнакі:
Пышна (П)
Вышэй чаканага (В)
Добра (Д)
Непраходныя адзнакі:
Слаба (С)
Агідна (А)
Троль (Т)
Гары Джэймс Потэр атрымаў:
Астраномія........ Д
Догляд за чароўнымі істотамі........ В
Заклёны........ В
Абарона ад Цёмных Мастацтваў........ П
Прадказанні........ С
Гербалогія........ В
Гісторыя магіі........ А
Зеллеварэнне........ В
Ператварэнні........ В
Гары перачытваў яшчэ і яшчэ. З кожным разам дыхалася ўсё лягчэй. Парадак! Было ясна, што ён праваліць прадказанні і не здасць гісторыю магіі: чаго і чакаць пасля непрытомнасці прама пасярод іспыту. Затое ён здаў усё астатняе! Гары прабег пальцам па сваіх адзнаках… “вышэй чаканага” па ператварэннях, гербалогіі і зеллеварэнню! І, што самае выдатнае, “пышна” па абароне ад сіл зла!
Ён азірнуўся. Герміёна стаяла да яго спіной, нізка нахіліўшы галаву. Рон ззяў.
— Праваліў прадказанні і гісторыю магіі, але яны нікому і не патрэбныя! — шчаслівым голасам паведаміў ён Гары. — Ну-ка… давай памяняемся…
Гары прагледзеў адзнакі Рона: “Пышна” сярод іх не было.
— Так і ведаў, што ты будзеш выдатнікам па Абароне ад Цёмных Мастацтваў, — Рон пхнуў Гары ў плячо. — Мы малайчыны, так?
— Малайчыны! — з гонарам пацвердзіла місіс Уізлі і пакалашмаціла Рона па галаве. — Па сем прахадных адзнак, лепей, чым у Фрэда з Джорджам разам узятых!
— Герміёна? — асцярожна паклікала Джыні, бачачы, што Герміёна не паварочваецца. — Што ў цябе?
— У мяне… нядрэнна, — ціха адказала Герміёна.
— Добра, годзе табе, — Рон падышоў і выхапіў пергамент у яе з рук. — Ага… Дзесяць “пышна” і адно “вышэй чаканага” па Абароне ад Цёмных Мастацтваў. — Ён паглядзеў на яе здзіўлена, але і з раздражненнем: — Спадзяюся, ты не засмучаная?
Герміёна моўчкі паматала галавой. Гары засмяяўся.
— Усё, цяпер нас чакае Ж.А.Б.А! — ухмыльнуўся Рон. — Мам, у нас выпадкова не засталося сасісак?
Гары яшчэ раз паглядзеў на свае адзнакі. На лепшае нельга было і спадзявацца. Засмучала адно: з марай пра кар’еру Аўрора прыйдзецца растацца. Ён не здолеў атрымаць патрэбнай адзнакі па зеллеварэнню. Вядома, ён і не разлічваў, але… нешта абрывалася ў грудзі пры выглядзе гэтага маленькага чорнага “В”.
Дзіўна: тое, ўто ён можа стаць добрым Аўрорам, Гары ўпершыню пачуў з вуснаў Пажыральніка Смерці, хай і замаскіраванага. Але ідэя засела ў галаве, і Гары нават не разглядаў іншыя варыянты. Больш таго, калі месяц назад ён пачуў прадказанне, яму стала здавацца, што гэтая прафесія — яго лёс. Выжыць наканавана толькі аднаму… Як годней сустрэць наканаванае, калі не ў шэрагах высакакласных чараўнікоў, чыя адзіная мэта — знайсці і знішчыць Валан дэ Морта?
6. Зігзаг Малфоя
Наступныя некалькі тыдняў Гары невылазна правёў у Нары. Днём хлопцы звычайна гулялі ў квідыш двое на двое (Гары і Герміёна супраць Рона і Джыні; Герміёна гуляла жудасна, Джыні — вельмі добра, так што сілы былі роўныя), а па вечарах Гары налегаў на ежу місіс Уізлі і з’ядаў па тры порцыі ўсяго, што бы яна не прыгатавала. Усё было бы выдатна, калі бы не бясконцыя паведамленні пра знікнення, загадкавыя здарэнні і нават смерці; яны з’яўляліся ў “Штодзённым Прароку” амаль кожны дзень. А часам Біл з містэрам Уізлі прыносілі навіны перш, чым тыя даходзілі да друку. Святкаванне шаснаццатага дня нараджэння Гары, да вялікага незадавальнення місіс Уізлі, таксама было азмрочанае змрочнай весткаю, якое прынёс Рэмус Люпін. змардаваны і хмурны, як ніколі. Яго каштанавыя валасы яшчэ больш пасівелі, а вопратка зусім здрахлела.