— Выглядае цудоўна, місіс Уізлі.
— О, гэта дробязі, дарагі, — сказала яна лагодна. За яе спінай Рон падняў вялікі палец угору і вымавіў:
— Добры торт…
Да сямі гадзін прыбылі ўсе госці, суправаджаемыя Фрэдам і Джорджам, якія чакалі іх у канцы сцяжынкі. Хагрыд аддаў пашану моманту, надзеўшы самае лепшае — страшэнны калматы карычневы касцюм. Хаця Люпін усміхнуўся, калі паціскаў руку Гары, той заўважыў, што ён задаваўся вельмі нешчаслівым. Гэта было дзіўна: Тонкс, наадварот, выглядала проста шыкоўна.
— З днём Нараджэння, Гары! — усклікнула яна, крэпка абдымаючы яго.
— Семнаццаць…. эх! — вымавіў Хагрыд, прымаючы ад Фрэда чарку віна памерам з вядро. — Шэсць гадоў прайшло з тае пары, Гары, ты памятаеш гэта?
— Не вельмі добра, — адказаў Гары, усміхаючыся яму. — ты, здаецца выбіў пярэднія дзверы, начараваў Дадлі свінячы хвост і сказаў, што я чараўнік?
— Я прапушчу дэталі, — фыркнуў Хагрыд. — Усе добра, Рон, Герміёна?
— У нас усё цудоўна, — адказала Герміёна. — А як ты?
— Хм, нядрэнна. Я быў заняты, у нас з’явілася некалькі навароджаных аднарогаў. Я пакажу табе, калі ты вернешся.
Гары ўхіліўся ад поглядаў Рона і Герміёны, пакуль Хагрыд корпаўся ў кішэні.
— Вось. Гары… не ведаў, што табе падараваць, але потым успомніў пра гэта. — Ён выцягнуў невялікі, крыху пацерты мяшэчак, завязаны доўгім шнурком, па ўсёй бачнасці прызначаны для таго, каб насіць на шыі. — Асліная скура. Сюды можна схаваць усё, што заўгодна і ніхто, акрамя гаспадара не зможа нічога з яго выцягнуць. Яны вельмі рэдкія.
— Дзякуй, Хагрыд.
— Дробязі, — сказаў Хагрыд і махнуў сваёй рукой, памерам з крышку ад мусарнай скрыні. — А вось і Чарлі! Ён мне заўсёды падабаўся… Гэй! Чарлі!
Чарлі наблізіўся, сумна праводзячы рукой па сваёй новай, бесчалавечна кароткай шавялюры. Ён быў ніжэйшы за Рона, каржакаваты, з мноствам апёкаў і драпінаў на мускулістых руках.
— Прывітанне, Хагрыд, як справы?
— Даўно хацеў напісаць табе. Як Норберт?
— Норберт? — засмяяўся Чарлі. — Нарвежскі грэбнехвост? Зараз мы клічам яе Нарберта.
— Што?.. Норберт — дзяўчынка?
— О так! — адказаў Чарлі.
— Як ты гэта зразумеў? — спытала Герміёна.
— Яны больш злобныя. — адказаў Чарлі. Ён паглядзеў на сваю шавялюру і ягоны голас задрыжэў. — Хачу, каб бацька паспяшыў прыйсці сюды. Мама становіцца нярвовай.
Усе паглядзелі на місіс Уізлі. Яна спрабавала размаўляць з мадам Дэлякур, але ўвесь час паглядала на вароты.
— Я думаю, мы лепш пачнем без Артура. — голасна прамовіла яна праз некалькі імгненняў да ўсіх, хто сядзеў у садзе. — Магчыма, ён затрымаўся на…. Вой…
Усе пабачылі гэта адначасова: рысу святла, якая пачала кружыцца над дваром і сталом, дзе яна стала танчэйшай, пераўтварылася ў светла-срэбную ласку, якя ўскочыла на заднія лапы і прамовіла голасам містара Уізлі:
— Міністр Магіі ідзе са мною.
Патронус знік у паветры, пакідаючы сям’ю Флер здзіўлена ўтаропіўшыміся на месца яго знікнення.
— Мы не павінны былі быць тут. — зараз жа сказаў Люпін. — Гары… прабач… я растлумачу другім разам. Ён узяў Тонкс за руку і павёў за сабой, яны дасягнулі плоту, залезлі на яго і зніклі з вачэй. Місіс Уізлі выглядала сканфужана.
— Міністр… але чаму? Я не разумею…
Але на абмеркаванне не было часу: секундай пазней містар Уізлі ўзнік з паветра каля варотаў разам з Руфусам Скрымджарам, якога лёгка было пазнаць па капне сядых валасоў.
Двое прыбыўшых прайшлі праз двор да саду і залітаму ззяннем ліхтарыкаў сталу, дзе ўсе маўкліва назіралі за іх набліжэннем. Калі Скрымджар уступіў у асветлены прамежак, Гары заўважыў, што ён выглядае нашмат больш старым, чым у мінулую іх сустрэчу, хударлявы і пануры.
— Прабачце за ўмяшанне, — прамовіў Скрымджар, дакульгаўшы да стала. — Асабліва таму, што я прыйшоў на свята без запрашэння.
Яго вочы на імгненне затрымаліся на велізарным торце ў выглядзе Снітча.
— Самыя найлепшыя пажаданні.
— Дзякую, — адказаў Гары.
— Мне трэба пагаварыць з табой сам-насам, — працягнуў Скрымджар. — Таксама, як і з містарам Рональдам Уізлі і міс Герміёнай Грэйнджэр.
— З намі? — здзіўлена перапытаў Рон. — Чаму з намі?
— Я раскажу вам гэта ў больш зацішным месцы. Ці ёсць тут такое месца? — патрабавальна звярнуўся ён да місіс Уізлі.