— Джыні… меч…
— Я ведаю! — выклікнула Герміёна. Яна запусціла рукі ў сваю сумку. — Вось… яна… — працадзіла яна скрозь зубы, з цяжкасцю дастаючы нешта цяжкае. Гары паспяшаўся да яе на дапамогу, і разам яны выбавілі пусты партрэт Фінеаса Нігелуса. Герміёна накіравала палачку на партрэт.
— Калі хтосьці выкраў сапраўдны меч з кабінета Дамблдора, — вымавіла яна цяжка дыхаючы, пакуль яны прыбудоўвалі партрэт поруч сценкі намёта, — Фінеас Нігелус мог бачыць, як гэта здарылася. Гэтая карціна вісела прама за футлярам з мечам.
— Калі, вядома, ён у той момант не сышоў, — выказаў здагадку Гары. Ён затаіў дыханне, калі Герміёна ўстала на калены насупраць карціны, кашлянуўшы, паклікала:
— Эээ… Фінеас? Фінеас Нігелус! — нічога не адбылося. — Фінеас Нігелус, — зноў сказала Герміёна. — Прафесар Блэк! Калі ласка, не маглі б вы пагаварыць з намі? Прашу вас!
— “Калі ласка” — чарадзейнае слова, заўсёды працуе, — пачуўся халодны хітраваты голас, і Фінеас Нігелус слізгануў ва ўласны партрэт. І тут Герміёна крыкнула:
— Абскура!
Тут жа чорная павязка накрыла разумныя цёмныя вочы Фінеаса. Ад нечаканасці той стукнуўся галавой аб рамку карціны і ўскрыкнуў ад болю.
— Што?.. Ды як вы смееце!.. Што вы…
— Мне вельмі шкада, прафесар Блэк, — сказала Герміёна, — але гэта неабходныя засцярогі.
— Прыбярыце гэтую гадасць з палатна! Я сказаў, прыбярыце! Вы псуеце вялікае тварэнне выяўленчага мастацтва! Дзе я? Што адбываееца?
— Усё роўна, дзе мы, — умяшаўся Гары, і Фінеас застыг, спыніўшы спробы зняць з вачэй чорную павязку.
— Няўжо я чую голас самаго містэра Гары Потэра?
— Магчыма, — адказаў Гары, спрабуючы захаваць інтрыгу і ўтрымаць цікавасць Фінеаса. — У нас ёсць да вас пара пытанняў, датычных меча Грыфіндора.
— Ах, — сказаў Фінеас Нігелус, круцячы галавой так і гэтак у дарэмнай спробе хоць бы бокам зірнуць на Гары, — так. Дурная дзяўчынка паводзіла сябе вельмі неразумна…
— Падбірайце выразы, калі кажаце аб маёй сястры! — досыць рэзка абарваў яго Рон. Фінеас Нігелус пагардліва прыпадняў бровы:
— А гэта яшчэ хто? — спытаў ён, круцячы галавой з боку ў бок. — Мне не падабаецца ваш тон! Дзяўчынка і яе сябры дзейнічалі надзвычай рызыкоўна. Абкрадаць кабінет дырэктара…
— Яны не кралі, — перабіў яго Гары. — Гэта меч не прыналежыць Снэйпу.
— Але ён прыналежыць школе Прафесара Снэйпа, — запярэчыў Фінеас Нігелус. — А якія правы мае на меч дзяўчынка Уізлі? Яна заслужыла сваё пакаранне гэтак жа, як заслужыў яго гэты ідыёт Лонгбатам і ненармальная Лаўгуд!
— Нэвіл не ідыёт, а Луна — не ненармальная! — умяшалася Герміёна.
— Ну так дзе я? — паўтарыў Фінеас Нігелус і зноў прыняўся дужацца з чорнай павязкай. — Куды вы мяне прыцягнулі? І чаму вы забралі мяне з хаты маіх продкаў?
— Ды годзе ўжо! Як Снэйп пакараў Джыні, Нэвіла і Луну? — спытаў Гары настойліва.
— Прафесар Снэйп адправіў іх у Забаронены Лес дапамагаць гэтаму неачэсанаму мужлану Хагрыду.
— Хагрыд — не неачэсаны мужлан! — Герміёна відавочна пачала выходзіць з сябе.
— І Снэйп лічыць, што гэта пакаранне? — усміхнуўся Гары. — Упэўнены, Джыні, Луна і Нэвіл нядрэнна правялі час з Хагрыдам. Забаронены Лес… падумаеш! Яны сутыкаліся са значна больш страшнымі рэчамі, у параўнанні з якімі Забаронены Лес — гэта дзіцячыя свавольствы!
Ён адчуў велізарнае палягчэнне, бо ўжо ў сваім уяўленні паспеў намаляваць жахі, якія напаткалі яго сяброў, супастаўныя, як мінімум, з заклёнам Круцыё.
— На самай справе, Прафесар Блэк, мы жадалі пазнаць, хто-небудзь іншы браў меч? Ну, можа быць, яго забіралі з кабінета для чысткі або чаго-небудзь у гэтым родзе?..
Фінеас Нігелус застыг, пакінуўшы ў супакоі павязку, і ледзь не здушыўся ад смеху.
— Адразу відаць — дзіця маглаў, — адказаў ён. — Зброі, вырабленай гоблінамі, не патрабуецца чыстка, прасцячка. На гоблінскае срэбра бруд не прыстае, толькі ўсмоктваецца тое, што можа зрабіць яго яшчэ мацней.
— Не заві Герміёну так! — уступіўся за сяброўку Гары.
— Прызнацца, я вельмі стаміўся ад гэтага бясконцага супрацьстаяння, — заявіў Фінеас Нігелус, — можа, час ўжо вяртацца зваротна ў кабінет дырэктара?
Усё яшчэ з павязкай на вачах, ён навобмацак стаў прасовацца да боку карціны, каб зноў вярнуцца ў Хогвартс. Нечакана Гары наведала адна думка.
— Дамблдор! Вы можаце прывесці сюды Дамблдора?
— Што, прабачце? — здзівіўся Фінеас Нігелус.
— Вы не маглі б прывесці прафесара Дамблдора з яго партрэта ў ваш?