– Zdradził cię?
– Coś w tym rodzaju. – Znowu patrzyła przez okno.
– Tana… rozmawiaj ze mną…
Odwróciła się do niego z chłodnym uśmiechem. – Dlaczego?
– Dlatego, że mnie to obchodzi.
Zatrzymał samochód, wyłączył silnik i popatrzył na nią. Nagle zdał sobie sprawę, że ma zamiar otworzyć drzwi, które zablokowała. Wiedział, że musi to zrobić dla jej dobra.
– Powiedz mi, co on ci zrobił.
Jej oczy patrzące na Harry'ego były bez żadnego wyrazu. Chciała pokręcić głową, ale Harry nie dawał za wygraną i delikatnie wziął w ręce jej dłoń, kiedy zaczęła mówić.
– Zgwałcił mnie dwa lata temu. Dokładnie jutrzejszej nocy miną dwa lata. Wszystkiego najlepszego z okazji rocznicy. Harry'emu zrobiło się niedobrze.
– Jak to cię zgwałcił? Umówiłaś się z nim?
Zaprzeczyła. – Nie. – Jej głos na początku był zaledwie szeptem. – Matka nalegała, żebym pojechała na przyjęcie do ich domu w Greenwich. Na jego przyjęcie. Pojechałam z jednym z jego Przyjaciół, który się upił i zniknął, a Billy znalazł mnie, kiedy szwendałam się po domu. Zapytał, czy chcę zobaczyć pokój, w którym pracuje moja matka. A ja, jak kompletna idiotka Powiedziałam tak i w chwilę potem zaciągnął mnie do sypialni swojego ojca, rzucił mnie na podłogę i pobił. Gwałcił mnie i bił, a potem, gdy odwoził mnie do domu, rozbił – Powoli zaczynała łkać, krztusząc się własnymi słowami, czując ból podczas wyrzucania ich z siebie. – v szpitalu dostałam histerii… przyjechała policja… potem moja matka, mi nie uwierzyła. Myślała, że jestem pijana… uważała, że mały Bili nigdy by czegoś takiego nie zrobił… starałam się jej o tym powiedzieć jeszcze innym razem.
Ukryła twarz w dłoniach, a Harry przytulił ją do siebie Przemawiał do niej tak, jak nikt nigdy nie przemawiał do niego. To co usłyszał niemal złamało mu serce. To dlatego nigdy z nikim się nie umówiła, nawet z nim. Dlatego była tak zamknięta w sobie i wystraszona.
– Biedne dziecko… biedna Tan…
Zawiózł ją do miasta i poszli na kolację do zacisznej knajpki, a potem wrócili i jeszcze parę godzin rozmawiali siedząc w hotelu Pierre. Wiedziała, że matka zostanie znowu na noc w Greenwich. Mieszkała tam przez cały ten tydzień, czuwając, by wszystko wypadło jak najlepiej. Harry, odwożąc ją, zastanawiał się, czy coś zmieni się w życiu Tany po tym wszystkim albo czy zmieni się coś między nimi. Była najwspanialszą dziewczyną, jaką udało mu się spotkać, i gdyby mógł sobie na to pozwolić, zakochałby się w niej po uszy. Ale wiele się nauczył podczas tych dwóch lat i ciągle przypominał sobie o tym. Nie chciał zniszczyć tego, co było między nimi. Tylko dla łóżka? Tego mu nie brakowało, a ona znaczyła dla niego znacznie więcej. Na pewno upłynie jeszcze dużo czasu, zanim ochłonie po tym wszystkim, i wtedy znacznie bardziej będzie potrzebowała jego pomocy jako przyjaciela niż terapii łóżkowej.
Zadzwonił do niej następnego dnia przed wyjazdem na południe Francji i wysłał jej kwiaty z kartką o takiej treści „Chrzań przeszłość. Teraz jest wszystko w porządku. Całusy. H.”. Dzwonił do niej z Europy kiedy tylko o tym pomyślał i miał czas. Jego lato było o wiele bardziej interesujące od jej. Dzielili się swoimi wrażeniami, kiedy spotkali się znowu na tydzień przed Świętem Pracy. Tana skończyła już pracę i oboje pojechali razem do Cape Cod. Ulżyło jej, kiedy w końcu mogła zniknąć z Durning International. To był błąd, ale wytrzymała do końca.
– Jakieś wielkie romanse, kiedy byłem daleko?
– Nic z tego. Czy jeszcze mnie pamiętasz? Oszczędzam przyjemności na noc poślubną.
Teraz oboje wiedzieli dlaczego. Nadal miała uraz na tym tle • musiała to z czasem zwalczyć. Po rozmowie, jaką odbyli przed jego wyjazdem, jej ból jakby się trochę zmniejszył. Chyba wreszcie zaczynała oddychać trochę swobodniej.
– Nie będzie żadnej nocy poślubnej, jeśli nigdy w życiu się z nikim nie umówisz, głuptasie.
– Mówisz teraz jak moja matka. – Uśmiechnęła się. Cieszyła się, że znowu są razem. Co słychać u twojej matki?
Nic nowego. Oddana niewolnica Artura Durninga. Mdli mnie od tego. Nigdy nie chciałabym być z kimś na takich zasadach.
Strzelił palcami z wyrazem rozczarowania na twarzy. – O cholera… a ja miałem nadzieję, że… – Oboje roześmieli się. A tydzień na Cape Cod upłynął w okamgnieniu. Jak zwykle, kiedy było im razem tak dobrze. A było naprawdę wspaniale. Mimo skrywanych uczuć Harry'ego ich związek pozostawał na tym samym etapie. Oboje wrócili do swoich szkół, by rozpocząć rok juniora, który przeleciał błyskawicznie. Następnego lata Tana została w Bostonie, by pracować, a Harry znowu wyjechał do Europy. Kiedy wrócił, pojechali na Cape Cod, ale ich łatwe i przyjemne życie dobiegało już końca. Został im tylko rok, żeby ułożyć sobie przyszłość. Każde z nich na swój sposób starało się oddalić od siebie tę nadchodzącą rzeczywistość.
– Co masz zamiar zrobić? – zapytała go melancholijnie, któregoś wieczoru. Wreszcie zgodziła się umówić z jednym z jego przyjaciół, ale sprawy toczyły się bardzo wolno i tak naprawdę Tana nie była nim zainteresowana. Harry w duchu był zadowolony. Pomyślał, że kilka pozornych randek dobrze jej zrobi.
– On nie jest w moim typie.
– A co ty o tym możesz wiedzieć? Nie umawiałaś się z nikim od trzech lat.
– Z tego, co widzę, nic nie straciłam.
– Małpa. – Zachichotał.
– Mówię poważnie. Co masz zamiar zrobić w przyszłym roku? Czy myślałeś o studiach podyplomowych?
O, Boże, nie! Tylko tego mi trzeba. Mam już dosyć tego miejsca do końca życia. Spadam stąd.
– I co masz zamiar ze sobą zrobić? – Ta myśl dręczyła ją już od dwóch miesięcy.
– Nie wiem. Chyba zamieszkam przez jakiś czas w Londynie Ojciec ostatnio buszuje w Południowej Afryce, więc nie będę mu przeszkadzał. A może w Paryżu… Rzymie, a potem wrócę tutaj Chcę się trochę zabawić, Tan. – Uciekał przed czymś, czego bardzo pragnął, ale wiedział, że nie może tego dostać. Na razie.
– Nie chcesz pracować? – Była zaszokowana, a on rykną} śmiechem.
– A po co?
– To obrzydliwe!
– A co w tym obrzydliwego? Mężczyźni w mojej rodzinie nie pracowali od lat. Jak mógłbym zepsuć tak wspaniałą tradycję? To byłoby świętokradztwo.
– Jak możesz się do tego przyznawać?
– Bo to prawda. Moja rodzina to banda bogatych, leniwych, zblazowanych dupków. Na czele z moim ojcem. – Ale miał im znacznie więcej do zarzucenia, a zwłaszcza jednemu z nich. Dużo więcej.
– Czy chcesz, żeby twoje dzieci właśnie w ten sposób o tobie mówiły?
– Jasne, jeśli będę takim dupkiem, żeby je w ogóle mieć, w co bardzo wątpię.
– Jakbym słyszała siebie.
– Broń cię Boże. – Uśmiechnęli się oboje.
– Ale tak serio, nie masz zamiaru nawet udawać, że pracujesz?
– Po co?
– Przestań to powtarzać.
– Komu zależy na tym, żebym pracował, Tan? Tobie? Mnie? Mojemu staremu? Dziennikarzom?
– To po co chodziłeś do szkoły?
– Nie miałem co ze sobą zrobić, a na Harvardzie było zabawnie.
– Gówno prawda. Przed egzaminami uczyłeś się jak szalony. – Odrzuciła złotą burzę włosów z czoła. – Byłeś dobrym studentem. Po co?
– Dla siebie. A co z tobą? Po co to robiłaś?
– Też dla siebie. Ale teraz nie wiem, co dalej.
Dwa tygodnie przed Świętami Bożego Narodzenia dokonano za nią
• wyboru. Sharon Blake zadzwoniła i zapytała czy nie przyłączyła by się do marszu doktora Kinga. Tana myślała o tym całą noc dała odpowiedź Sharon następnego dnia. Powiedziała ze zmęczonym uśmiechem: – Znowu ci się udało, mała. Hurraa! Wiedziałam, że się zgodzisz! – Zapoznała Tanę ze wszystkimi szczegółami. To miało być na trzy dni przed świętami, w Alabamie i raczej nie groziło żadnym ryzykiem. Zapowiadało się interesująco, a poza tym znowu będą mogły pogadać ze sobą jak za dawnych czasów. Sharon nie wróciła już do szkoły, ku zmartwieniu ojca. Kochała się teraz w młodym, czarnym adwokacie. Mówiło się o ich ślubie na wiosnę. Tana była pod wrażeniem tych wszystkich wiadomości i następnego dnia powiedziała o marszu Harry'emu.