Да іх выйшла прыгожая і мілая дзяўчына, прыстойна апранутая, прыгожая сабой.
Спярша, Насця трохі хвалявалася, безуважлівым поглядам глядзела на натоўп, але праз два вымаўленых дрыготкім голасам прапаноў, яе страх мінуў. У Насці зноў прачнулася адважная журналістка. А пасля афіцыйных нарыхтаваных прамоваў, яна спусцілася да гасцей. Не гледзячы на ўсю стомленасць з дарогі, Насця вельмі добра мела зносіны і цікавілася людзьмі, якія падыходзілі да яе, атачалі яе. Хоць яна не бачыла гэтых людзей раней, не чула пра іх, Насця ўсё ж адчувала сябе сваёй сярод іх і спрытна адказвала на іх пытанні. Трымала келіх шампанскага і шчыра ўсміхалася, улівалася ў круг новага грамадства.
Усё скончылася праз пару гадзін.
Вечар прайшоў паспяхова. Насця ўжо сядзела на крэсле, яе ногі гулі ад усяго дня. Яна хацела пакінуць залу і легчы на ложак. Але Капіч паспяшаўся падысці да яе і павіншаваць з поспехам. Кніга была прызнаная грамадствам. Насця па праве заслугоўвала пахвалы. Гэтак жа Капіч папярэдзіў яе, што цяпер варта дачакацца водгукаў чытачоў. Сам жа ён, ніколі не памыляўся ў выбары продажу твораў на сусветны рынак. Ён ужо чакаў чарговага трыумфу і вялікіх грошай у працэсе вялікай працы. Насця выслухала яго.
– Прабачце, але я стамілася. – паспяшалася нагадаць яна.
Насця ўстала і падышла да памочніцы Капіча, сказаўшы ёй, як моцна яна хоча адпачыць.
Наперадзе было яшчэ некалькі прэзентацый у іншых краінах, аб якіх Насця даведвалася паступова. Поспех кнігі быў настолькі вялікі, што Насця была вымушана звольніцца і літаральна перастала бываць дома месяцамі.
Грошы і стомленасць прыбывалі да Насці. Яна адпраўляла грашовыя сродкі дадому, каб мама змагла аплаціць жыллё і дамовіцца аб тым, каб яе з сынам не высялялі. Больш за ўсё, яна хацела дадому, але ўся гэтая слава яе літаральна ўзяла ў палон. У гэтай мітусні, пералётаў і новых знаёмстваў, кружылася галава. Хто б ведаў, як гэта ўсё ўплывала на Насцю… Насця зноў бралася за ручку і ўсё, што кружыла яе галаву, яна пісала на лісты.
Пасля паспяховых продажаў яе кнігі, новая кніга абавязаная была з'явіцца. Не гледзячы на ўсю стомленасць, маладая пісьменніца па-сапраўднаму была шчаслівая пісаць новыя радкі свайго жыцця. Ёй было што яшчэ распавесці свету.
Глава XV
Вялізны тур завяршыўся. Насця вярнулася дадому.
Насця стала яшчэ прывабней, за гэты час яна пасталела. Яна выглядала ўзрушаюча ў новых нарадах і з новай прычоскай.
Калі з'явілася Насця, брат з радасным тварам кінуўся яе абдымаць.
Мама і брат, Насціна сяброўка і сама Насця, усе разам сабраліся ў кватэры.
– Цяпер жа ніякіх ад'ездаў. Я застаюся з вамі і пішу новую кнігу. – распавяла аб сваіх планах Насця.
Самае дзіўнае ў той вечар для Насці было тое, што яны таксама загаварылі пра яе бацьку. Сяброўка не магла такое хаваць: калі Насця звольнілася па сваім жаданні, да сяброўкі падыходзіў Толя і цікавіўся дачкой. Насця здзівілася, нават злёгку ўстрывожылася гэтай навіной. Яна не хацела больш слухаць пра яго, трохі нахмурыўшыся, Насця хутчэй загаварыла пра іншае. Але ў душы яе было нешта засмучанае, яна не магла гэта спыніць і прыкрывалася ўсмешкай. У гэты момант Каця абыякава адрэагавала на гаворку пра былога мужа. У апошні час яна вельмі прывязалася да Жэні, з якім адчувала сябе шчаслівай.
Насця раздала кожнаму падарункі і тым самым дзякавала ўсіх, што былі побач з ёй.
Праз тры гадзіны, сяброўка пакінула кватэру.
Насця дастала з паперніка банкаўскую карту і паклала на стол. Мама паглядзела на дачку з выразам чалавека, які вось-вось нешта спытае.
– Тут больш, чым вы думаеце. – сказала Насця.
Мама з сынам пераглянуліся.
– Навошта яны? – спытала Каця.
– Мамулечка, нам пара пакідаць гэтую кватэру. Пара сыходзіць з мінулага і пачынаць новае жыццё. У новай, уласнай кватэры. – з гонарам сказала Насця.
– Што ж…я не ведаю што і сказаць. – сказала Каця.
– Ура, мы пераязджаем у новую кватэру! – ускрыкнуў Сашка.
Яны вырашылі, што на працягу гэтага месяца знойдуць сабе новую кватэру.
– У раёне пятай вуліцы, ёсць цудоўныя кватэры. Я знайду што-небудзь падыходнае. – сказала дачка. – Новы дом, новая кватэра, мы гэта заслужылі.
– Калі хочаш, я магу схадзіць з табой, паглядзець. – сказала Каця.
– Добра, мама, я буду толькі рада.
На наступны дзень яны прайшліся па аб'явах, зірнулі на новыя кватэры. Толькі на трэці дзень яны набылі сабе новае жыллё.
Кватэра была размешчана на пятым паверсе шасціпавярховага дома.
Новая кватэра складалася з трох пакояў. З вокнаў відаць шмат зеляніны, праўда сама вуліца, была запар забудаваная. Гэты пераезд дастаўляў ім шмат радасці.