– Праўда? – здзівіўся Мацвей, імкнучыся, каб яго здзіўленне было натуральным. – А як загадваць?
– Трэба рана-рана устаць, калі ўсе спяць, вясной. На Паску, вось! Тады сонейка, як устае, яно іграе!
– Як іграе?
– Я ж не ведаю, не бачыла, – уздыхнула Кацярынка. – І тады, калі сонейка іграе, загадаць жаданне. Ты мяне разбудзіш, татачка, як настане Паска?
– Абяцаю! А што ты хочаш загадаць, не сакрэт?
Кацярынка прыціснулася да яго, прашаптала ў вуха:
– Каб усе-усе былі шчаслівыя…