..........
Hike me sidas inter mea fratulo la
monto e mea fratino la maro. Ni tri esas
uno en soleso, e la amo qua ligas ni kune
esas profunda e forta e stranja.
54
dicis herbo-stipeto
Dicis herbo-stipeto a folio autunal, ‘Tu
falante facas tala bruiso! Tu dispersas mea
revi vintral.’
Dicis indignoze la folio, ‘Base naskinta e
base habitanta! Senkanta e plendema kozo!
Tu ne habitas en l’alta aero e tu ne povas
komprenar la sono di kantado.’
Lore la folio autunal kushis su an la tero
e dormeskis. E kande la printempo venis el
itere vekis ― ed el esis herbo-stipeto.
E kande autuno venis e la dormado di
vintro tushis elu, e super elu tra la aero la
folii falis, el murmuris a su, ‘Ho ta folii
autunal! Li facas tala bruiso! Li dispersas
mea omna revi vintral.’
55
la okulo
Uldie dicis la Okulo, ‘Ultre ta vali me
vidas monto velizita per blua nebuleto. Ol
esas belega, ka ne?’
La Orelo audis, e kelkatempe audinte
absorbite, dicis, ‘Ma ube esas irga monto?
Me ne audas olu.’
Pose la Manuo parolis e dicis, ‘Me
probas vane por sentar olu o tushar olu, e
me trovas nula monto.’
E la Nazo dicis, ‘Esas nula monto, me ne
povas flarar olu.’
Lore la Okulo forturnis, e li omna
paroleskis inter li pri la stranja iluziono dil
Okulo. E li dicis, ‘Ulo eventas a l’Okulo.’
56
la du erudituli
Olim habitis en l’anciena urbo Afkar du
erudituli qui single odiis e desestimis la
savo di l’altra. Nam unu de li negis la existo
dil dei e l’altru esis kredanto.
Uldie l’una renkontris l’altra en la
bazaro, ed inter lia adheranti li disputeskis
ed argumentis pri la existo o la ne-existo dil
dei. E luktinte, pos hori li separis.
Tanokte la nekredanto iris al templo e
prosternis su avan l’altaro e pregis, ke la dei
pardonez lua obstinanta pasinto.
E samtempe l’altra eruditulo, lu qua
defensis la dei, brulis sua santa libri. Nam lu
divenis nekredanto.
57
kande naskis mea chagreno
Kande naskis mea chagreno me sorgeme
flegis olu, e suciis olu per amanta tenereso.
E mea Chagreno kreskis quale omna
vivanti, forte e bele e plena de marveloza
joyi.E ni amis l’una l’altra, mea Chagreno e
me, e ni amis la mondo cirkum ni ; nam
Chagreno havis afabla kordio e me esis
afabla pro Chagreno.
E konversante, mea Chagreno e me, nia
dii esis alizita e nia nokti cirkondata da
sonji ; nam Chagreno havis eloquenta
lango, e mea lango esis eloquenta pro
Chagreno.
E ni kune kantante, mea Chagreno e me,
nia vicini sidis ye lia fenestri ed askoltis ;
nam nia kansoni esis tam profunda kam la
maro e nia melodii esis plena de stranja
memoraji.
E ni kune marchante, mea Chagreno e
me, homi regardegis ni per tenera okuli e
susuris vorti extreme dolca. Ed uli regardis
ni envidieme, pro ke Chagreno esis nobla
ento e me esis fiera pro Chagreno.
58
Ma mea Chagreno mortis, quale omna
vivanti, e sole me restas por meditar e
ponderar.
E nun me parolante, mea vorti frapas
pezoze mea oreli.
E me kantante, mea kansonin la vicini
ne venas por askoltar.
E me marchante en la stradi, nulu
regardas me.
Nur dormante me audas voci qui dicas
kompateme, ‘Videz, ibe jacas la homo di
qua la Chagreno esas mortinta.’
59
e kande naskis mea joyo
E kande naskis mea joyo, me tenis olu
en mea brakii e stacis sur la dom-suprajo e
kriis, ‘Venez, mea vicini, venez e videz, nam
Joyo cadie naskis a me. Venez e videz ica
felica ento qua ridas en la suno.’
Ma nulu de mea vicini venis por
regardar mea Joyo, e me multe astonesis.
Ed omnadie dum sep monati me deklaris
mea Joyo del dom-suprajo ― ma nulu
askoltis me. E mea Joyo e me esis sola,
neserchata e nevizitata.
Lore mea Joyo paleskis e fatigeskis pro
ke nul altra kordio ecepte mea vidis lua
beleso e nul altra labii kisis lua labii.
Lore mortis mea Joyo pro izoleso.
E nun me nur rimemoras mea mortinta
Joyo per rimemorar mea mortinta
Chagreno. Ma memoro esas folio autunal
qua murmuras en la vento e pose ne plus
audesas.
60
‘la perfekta mondo’
Deo di perdita anmi, vu qua perdesas
inter la dei, audez me :
Dolca Destino qua sucias ni dementa e
vaganta spiriti, audez me :
Me habitas meze del perfekta raso, me la
maxim neperfekta.
Me, homala kaoso, nebulo de konfuzita
elementi, me movas inter kompleta mondi
― populi kun kompleta legi e pura stando,
di qui la pensadi esas asortita, di qui la sonji
esas aranjita, e di qui la vizioni esas
enregestrigita.
Lia vertui, Ho Deo, esas mezurita, lia
peki ponderita, e mem la sennombra kozi
pasanta en la krepuskulo di nek peko nek
vertuo esas enskribita e katalogizita.
Hike dii e nokti separesas aden sezoni di
administrado e guvernata da neblameble
preciza reguli.
Manjar, drinkar, dormar, kovrar la
nudeso, e pose fatigesar segun la tempo.
Laborar, ludar, kantar, dansar, e pose
jacar senmove kande la horlojo sonas la
horo.
61
Pensar tale, sentar tante multe, e pose
cesar pensado e sentado kande ula stelo
levas su super la fora horizonto.
Furtar ridante de vicino, donar donaji
per afabla manuo-movo, laudar prudente,
blamar sorgeme, destruktar sono per vorto,
brular korpo per respiro, e pose lavar la
manui kande la laboro dil dio finigesas.
Amar segun fondita ordino, regardar la
maxim bona ipso di onu segun prejudikala
maniero, adorar konvenante la dei, ruzeme
intrigar la demoni ― e pose obliviar omno
quaze la memoro esas mortinta.
Imaginar per motivo, meditar per
konsidero, esar dolce felica, sufrar noble ―
e pose vakuar la taso por ke morge ol itere
plenigesos.
Ti omna, Ho Deo, esas konceptata per
prepenso, naskas per rezolvo, esas flegita
exakte, esas guvernata da reguli, esas
direktata da raciono, e pose mortigesas ed
enterigesas per preskriptata metodo. E mem
lia silencema tombi jacanta en la anmo
homal esas markizita e numerizita.
Ol esas perfekta mondo, mondo de
parfinita ecelo, mondo de suprema marveli,
la maxim matura frukto en la gardeno dil
Deo, la maestro-penso dil universo.
Ma pro quo me esez hike, Ho Deo, me,
verda semino di nerealigita pasiono, de-
menta tempesto serchanta nek esto nek
62
westo, konfuzita fragmento de brulita
planeto?
Pro quo me esas hike, Ho Deo di perdita
anmi, vu qua perdesas inter la dei?
FINO
63
Kahlil Gibran, 1883 - 1931, poeto, filozofo,
ed artisto, naskis en Libano. La Arabi
nomizas lu la genio di sua epoko. Lua verki
tradukesas a plu kam duadek lingui. Lua
skisuri e pikturi expozesis en la chefa urbi
dil mondo. En lua verki literatural ni trovas
expresuri di la maxim profunda impulsi dil