Audinte to, la Rejino dil Musi revelis sua kapo de herb-amaso e demandis per timida voco,
Kad vu esas certa, ke lu ne mordos ni?
Me ne lasos lu, dicis la Hakisto; do ne timez.
Unope la musi retroreptis, e Toto ne itere aboyis, quankam lu esforcis ekirar la brakii dil Hakisto, ed mordabus lu se lu ne savis tre bone, ke lu esas ek stano. Fine un de la maxim granda musi parolis.
Kad esas irgo quon ni povas facar, lu dicis, por rimborsar vu pro salvir la vivo di nia Rejino?
Esas nulo, respondis la Hakisto; ma la Terorigilo, qua esforcabis pensar ma ne povis pro ke lua kapo esis burizita per palii, quik dicis,
Ho yes; vi povas salvar nia amiko, la Poltrona Leono, qua dormas en la papaverbedo.
Leono! kriis la Rejineto; nu, lu parmanjos ni.
Ho no, deklaris la Terorigilo; ca Leono esas poltrono.
Ka vere? demandis la Muso.
Lu ipsa dicas lo, respondis la Terorigilo, e lu nultempe nocus irgu qua esas nia amiko. Se vi helpus ni salvar lu, me promisas, ke lu benigne traktus vi omna.
Bone, dicis la Rejino, ni fidas vi. Ma quon ni facez?
Kad esas multa musi qui nomizas vu Rejino e volunte obedias vu?
Ho yes; esas mili, el respondis.
Takaze imperez ke li omna venez adhike tam balde posible, e singlu adportez longa kordeto.
La Rejino turnis su a sua eskorti ed imperis, ke li quik irez ed advokez elua omna homi. Tam balde kam li audis elua impero, li forkuris omnalatere tam rapide posible.
Nun, dicis la Terorigilo al Stana Hakisto, tu irez a ta arbori an la rivo e facez truko qua povas portar la Leono.
Do la Hakisto quik iris al arbori e laboreskis; e lu balde konstruktabis truko de la grosa branchi di arbori, de qui lu forhakis omna folii e brancheti. Lu fixigis li kune per ligna stifti e facis quar roti ek kurta peci dil dika arboro-trunko. Tante rapide e bone lu laboris, ke kande la musi veneskis, la truko esis pronta por li.
Li venis de omna lateri, ed esis mili de li: granda musi e mikra musi e mez-granda musi, e singlu adportis kordeto en la boko. Cirkum ta tempo Dorothy vekis de sua longa dormado ed apertis sua okuli. El tre astonesis trovar su jacanta sur la herbaro, mili de musi stacanta e timide regardanta lu. Ma la Terorigilo naracis omno, e turnante su al dignesoza Museto, lu dicis,
Permisez me introduktar a tu Siniorino la Rejino.
Dorothy solene inklinis la kapo e la Rejino reverencis, e pos to el divenis tre amikal a la puerino.
La Terorigilo e la Hakisto nun ligis la musi al truko per ladportita kordeti. Luna extremajo di kordeto ligesis cirkum la kolo di singla muso e laltra al truko. Komprenende la truko esis milople plu granda kam irga muso qui tiros ol; ma lomna musi harnesizita povis tre facile tirar ol. Mem la Terorigilo e la Stana Hakisto povis sidar en ol, ed esis rapide tirita da lia stranja kavaleti a la loko ube la Leono dormis.
Pos multa laborego, nam la Leono esis pezoza, li pozis lu aden la truko. Lore la Rejino rapide imperis ke sua homi komencez, nam el timis ke, se la musi tro longatempe restis inter la papaveri, li anke dormeskos.
Komence la enteti, quankam li esis multa, apene movis la pezoze charjita truko; ma e la Hakisto e la Terorigilo pulsis ol de la dopo, e lore li plu bone movis ol. Balde li ruligabis la Leono ek la papaverbedo al verda prati, ube lu povis itere respirar la aero dolca e fresha vice la venenoz odoro dil flori.
Dorothy renkontris li e varme dankis la museti por salvir elua kompano de morto. El divenabis tante afecionoza a la granda Leono, ke el joyis ke lu esis salvita.
La musi esis desharnesizita del truko e forkuris tra la herbi vers lia hemi. La Rejino dil Musi livis laste.
Se vi ultempe itere bezonus ni, el dicis, venez aden lagro e vokez, e ni audos vi e venos por helpar vi. Adio!
Adio! li omna respondis, e la Rejino forkuris dum ke Dorothy ferme tenis Toto por ke lu ne kurez pos el e pavorigez el.
Pos to li sideskis apud la Leono til ke lu vekos; e la Terorigilo portis a Dorothy frukti de apuda arboro, olquin el manjis kom dineo.
La Sorcisto de Oz, Chapitro 10
Chapitro 10
La Gardisto dil Pordegi
Esis longa tempo til ke la Poltrona Leono vekis, pro ke lu longe jacabis inter la papaveri ed inspirabis olia mortiganta odoro; ma apertante lua okuli e rulante del truko, lu esis tre felica trovar su ankore vivanta.
Me kuris tam rapide kam me povis, lu dicis sideskante e beanta, ma la flori esis tro forta por me. Quale vi ektiris me?
Li naracis pri lagro-musi, e quale li jeneroze salvis lu de morto; e la Poltrona Leono ridis e dicis,
Me sempre konsideris me tre granda e terorinda; ma tante mikra kozi quale flori preske mortigis me, e tante mikra animali salvis mea vivo. Quale stranja es omno! Ma, kamaradi, quon ni nun facez?
Ni mustas durar voyajar til ke ni itere trovas la voyo pavita per flava briki, dicis Dorothy; e pose ni povos marchar a la Smeralda Urbo.
Do, la Leono esante tote refreshigita ed itere standante bone, li omna voyajeskis, e multe juis la marchado tra la herbaro dolca e fresha; e li balde atingis la voyo ek flava briki e turnis su itere vers la Smeralda Urbo ube habitis la grand Oz.
La voyo esis glata e bone pavita nun, e la cirkumajo esis belega; por ke la voyajanti joyis livar fore dop su la foresto, e kun ol la multa danjeri quin li renkontrabis en olua obskura tenebri. Itere li vidis fenci konstruktita apud la voyo; ma oli esis farbizita verde, e kande li venis a dometo en qua evidente habitis farmisto, ol anke esis farbizita verde. Li preterpasis plura tala domi posdimeze, ed ulfoye homi venis al pordi e regardis li quaze li deziris questionar; ma nulu proximeskis nek parolis a li pro la granda Leono, quan li tre timis. La homi vestizesis en bela smeraldea koloro e portis pinta chapeli quale olti dil Munchkini.
Ico esas certe la Lando Oz, dicis Dorothy, e ni certe proximeskas a la Smeraldo Urbo.
Yes, replikis la Terorigilo; omno hike esas verda, ma en la lando dil Munchkini bluo esas la preferata koloro. Ma la homi ne semblas tam amikal kam la Munchkini e me timas, ke ni ne povos trovar loko por pasar la nokto.
Me deziras manjar ulo altra kam frukti, dicis la puerino, e me certesas ke Toto preske hungregas. Ni haltez ye la maxim proxima domo e parolez al homi.
Do veninte a granda farmo-domo, Dorothy kurajoze iris al pordo e frapetis ol. Muliero apertis ol nur sat larje por ekregardar, e dicis,
Quon tu volas, puero, e pro quo ta granda Leono esas kun tu?
Ni deziras pasar la nokto che vu, se vu permisas, respondis Dorothy; e la Leono esas mea amiko e kamarado, e ne nocus vu por la mondo.
Kad lu esas domtita? demandis la muliero apertanta plu larje la pordo.
Ho yes, dicis la puerino; e lu es anke granda poltrono; do lu plu timos vu kam vu timos lu.
Nu, dicis la muliero pos meditir ed itere regardetir la Leono, en tala kazo vi darfas enirar, e me donos a vi supeo e dormo-loko.
Do li omna eniris la domo ube esis, ultre la muliero, du pueri e viro. La viro lezabis sua gambo e jacis sur lit-kanapeo en angulo. Li aspektis tre astonata vidar tale stranja trupo, e dum ke la muliero okupesis pri preparar la tablo, la viro demandis,
Adube vi omna iras?
A la Smeralda Urbo, dicis Dorothy, por vizitar la Grand Oz.
Ho ya! klamis la viro. Ka vi es certa, ke Oz aceptos vi?
Pro quo no? el replikis.
Nu, on dicas ke lu nultempe permisas ke irgu venez koram lu. Me iris al Smeralda Urbo multafoye, ed ol esas belega e marveloza loko; ma me nultempe permisesis vidar la Grand Oz, nek konocas irgu vivanta qua vidis lu.
Kad lu nultempe ekiras? demandis la Terorigilo.
Nultempe. Lu sidas omnadie en la grandega trono-chambro dil palaco, e mem ti qui servas lu ne vidas lu vizajo kontre vizajo.
Quale lu aspektas? demandis la puerino.
Nefacile dicebla, penseme dicis la viro. Vi komprenez, Oz esas granda Sorcisto, ed povas aspektar quale irga formo volata. Do uli dicas, ke lu aspektas quale ucelo; ed uli dicas, ke lu aspektas quale elefanto; ed uli dicas, ke lu aspektas quale kato. Ad altri lu aparas kom belega feo, o koboldo, od en irg altra formo qua plezas a lu. Ma quo es la reala Oz, en sua propra aspekto, nulu vivanta povas dicar.