Выбрать главу

Et unuum quaesitum, quam me volo vobis moverat posset sicut formularando: quod vos posset dicat de meam librum?

Suam operam me ad vos mitto cum haec epistolae.

Valete!

Post scriptum.

Etiam rogare veniam pro meam barbaricam Latinam.

Respondum ex diarium «Melissa».

Salve!

Tibi gratulamur, quod linguam Latinam diligenter colis. Novas epistulas tuas obscurorum virorum libenter inspeximus. Iucundae sunt, sed permulta sunt corrigenda. In hac re fortasse Alexius te iuvare poterit.

Si periodicum nostrum accipere vis, exemplar ad te libenter mittemus. Tum indica nobis inscriptionem tuam cursualem.

Bene vale!

Gaius Licoppe.

Secundum epistolae in diarium «Melissa».

Salvate!

Hesterno vestrum diarium accipui. Nunc me iam perlexit circiter semisse (nunc me legero ad paginem VII).

Post tum, quo me perlegerui in vestrum εφημερίδη, quod Graeci dicitur, – me cum omniae responsabilitas posse dicat, quo diarium vester vero divinum est. Ante «Melissae» me non legerui alioque, que erat sicut bene.

Et me debet dicit, quo άρθρο vestro in primum paginam, quo nomizato «De utilitate rerum inutilium» valde vera est et in ille vos explicaro de quaestionis subtiles, sed tristes. Problemam educationique valde aegrotis pro nostrum socium: processum Bononiensis in terris Unio Europaeae nunc destruxit educatio summum et traditionis universitatique. In Rossiae professores et scientices loquuntur de haec cum timoris et tremoris in vocem. Nostra patriotique systema educatio summorum nunc perniciando reformatoram neoliberalibus. In Rossices universitates docero cum omninem annem malior et malior. Professores et magistris nostris in universitates Rossorum accipiat vero salarium minimique. Atqui meliores universitates Rossiae sentiro haec processum. In scholae publicem omnino etiam malior, quam in universitat: magistris scholariques tam pauperi, quod illi interdum non posse sibi cibum emere. In ruris et parvam urbam situatio etiam malior.

Itaque, vester diarium – divinas est! Vestro recensio mihi etiam valde placerui!

Me volunt stetit vestrem lectorem constantem. Quod me posset haec facero?

Gratiam sine finem et valete!

Россия движется!

Россия, нищая Россия!

И власть кругом фашистских клик!

О, как же нужен нам мессия,

Спасет кто notre Republique?!

Но вот из мрака из разврата,

Из гнилостной и страшной тьмы,

Под флагом ярким в цвет заката

На свет мирской явились мы!

Невидимой армии все мы солдаты,

Что собраны волей единой в кулак, –

Solo un cuore, – и все ренегаты

Жизнь отдадут из-за наших атак.

Песня летит в знойном воздухе ночи.

Не в силах прервать ее Роскомнадзор.

Пусть ночь не сомкнет полицай свои очи, –

В конце его ждет только смерть и позор.

С песней проносится rossa bandera,

Давно позабытая всеми врагами, –

Не та, что bandera que de Bandera, –

Вместе с восходом летя над домами.

Je vois que la Russie bouge.

Elle attend une avenir beaux.

Elle voit une dictature rouge.

Les Russes sont chez eux!

Смерть на баррикаде.

(Переложение албанского стихотворения «Një djep në barrikadë» на русский язык)

Прекрасен был тот майский день.

На пыльных улицах Тираны

Цвела вовсю уже сирень,

А враг всё наносил нам раны.

В бой шли товарищи мои,

Звенели ружья и наганы:

Гремели страшные бои

У грозных бункеров Тираны.

Тогда я вижу: с сыном мать,

Порвав края своей одежды,

Уже готовится стрелять.

Глаза её полны надежды.

Из-за угла солдат один

Ползёт трусливою походкой.

В руках сжимая карабин,

Стрелять готов палач с охотой.

И выстрел небо огласил,

И зданий дрогнули громады.

От пули мать свою закрыл,

Но умер сын у баррикады.

Солнце угасло в пучине морской,

Зажглись вдали огней мириады.

При свете их в тиши ночной

Восходит мрачный образ баррикады.

И право было наше дело,

Крепка и непорочна вера,

И в бой последний шли мы смело,

Поскольку мы товарищи Энвера!

7 декабря 2018 года, Москва.