– Tylko na kilka dni.
– To przeze mnie – powiedziała, nadal półprzytomna po operacji. Oblizała suche wargi i ziewnęła.
– Przez ciebie?
– Nie chciałeś mnie. Tak powiedziała Jenny Peterkin. Że mój tata mnie nie chciał.
– Co takiego? Ależ kochanie, nic…
– Już kiedyś zostawiłeś mamę. Z mojego powodu. – Powieki zaczęły jej opadać.
Poczuł wielki ciężar na piersi.
– Wtedy popełniłem wielki błąd. Ale o tobie nie wiedziałem, kochanie. Wiem dopiero od niedawna…
Ale ona znów zapadła w sen. Jasne włosy rozsypały się na poduszce, opalona buzia była blada, piegi na nosie bardziej widoczne.
– O czym ona mówiła? – zwrócił się do Sam.
– Nie mam pojęcia. Mnie nigdy nic takiego nie powiedziała.
– Musimy to jak najszybciej naprawić. Caitlyn?
– Hm?
– Twoja mama i ja pobieramy się. Dziewczynka otworzyła oczy.
– Co?
– Dobrze słyszałaś, kochanie. – Sam przechyliła się przez poręcz szpitalnego łóżka i dotknęła zdrowej ręki córki. – Poprosimy wielebnego Pease'a, żeby udzielił nam ślubu, kiedy wyjdziesz ze szpitala. Kyle będzie twoim tatusiem.
Dziewczynka poszukała wzrokiem Kyle'a.
– Nie mówicie tak tylko dlatego, że miałam wypadek?
– Nie. Od dawna starałem się do tego namówić twoją mamę – zapewnił ją Kyle.
– Nie chciałaś wyjść za niego? – Caitlyn wciąż miała trudności z kojarzeniem.
– Chciałam się tylko upewnić, że dobrze robię.
– Dlaczego nikt mnie nie zapytał! Kyle wstrzymał oddech, a Sam zapytała:
– No więc jak? Chcesz, żebyśmy byli rodziną?
– Prawdziwą rodziną? Słowa z trudem przechodziły Kyle'owi przez gardło.
– Tak, diabełku. Jeśli tylko zechcesz. Spojrzała w sufit.
– A dostanę własnego konia?
– Co tylko zechcesz.
– W granicach rozsądku. – Sam posłała Kyle'owi ostrzegawcze spojrzenie.
– I będę się nazywała Caitlyn Fortune?
– Caitlyn Rawlings Fortune – powiedziała Sam przez łzy. Kyle czule pogłaskał córkę po głowie.
– Staraj się wyzdrowieć jak najszybciej, dobrze?
– Dobrze. – Dziewczynka powoli, z uśmiechem na ustach zapadła w sen. – Dobrze, tatusiu.
– A oto państwo Fortune – oznajmił wielebny Pease. Kyle i Samantha zwrócili się do zebranych w kościele. Sam wyglądała przepięknie w jedwabnej sukni wyszywanej perłami. Uszczęśliwiona Caitlyn stała obok swojej babci, w pierwszym rzędzie. Kościół wypełniali członkowie rodziny i przyjaciele. Kyle uśmiechnął się na widok swojego ojca, macochy, rodzeństwa i kuzynów. Większość gości znał, ale jego wzrok przyciągnął jakiś drobny starszy pan siedzący w ostatniej ławie. Z początku wydawał mu się znajomy. Po chwili jednak doszedł do wniosku, że wąsaty staruszek w lnianym garniturze, czarnym krawacie i ciemnych okularach musi być kimś obcym.
Rozległa się muzyka i Kyle z Samantha u boku, jako mąż i żona, przeszli przez cały kościół. Na zewnątrz powitało ich jasne słońce. Stanęli w cieniu drzewa, przed wejściem do kościoła i po kolei przyjmowali życzenia wychodzących.
Rodzina Kyle'a była wylewna. Każdy ściskał mu rękę, gratulował tak pięknej żony i zazdrościł szczęścia. Siostry bardzo się cieszyły, że ich uparty braciszek „będzie teraz grał na nerwach komu innemu”. Jane, której bluzkę zdobiła stara brosza, puściła oko do Sam.
– Witaj w rodzinie – rzekła z uśmiechem. – I nie pozwól, żeby Kyle tobą rządził.
– Nie ma mowy – odparła.
– To dobrze! – zawołała Kristina, składając pocałunek na policzku brata. – On potrafi być uparty jak osioł.
– Naprawdę? – Sam uśmiechnęła się szeroko. – Nigdy bym nie pomyślała.
– Dajcie mi spokój – wymamrotał Kyle.
– A więc wreszcie zmądrzałeś – oznajmił Mike.
– Zmądrzałem – przyznał Kyle.
– Czy tradycja nie nakazuje pocałować panny młodej? – Grant nie czekał na odpowiedź, tylko przechylił Samanthę i złożył pocałunek na jej ustach.
Sam zachichotała, ale Kyle trochę się zdenerwował. Grant zaś z uśmiechem poprawił kapelusz i leniwie puścił oko.
– Mogłaś wybrać mnie – zażartował. Sam znów się roześmiała i wzięła męża pod ramię. – Dokonałaś złego wyboru. Jeśli ten facet będzie ci sprawiał jakieś kłopoty, dzwoń do mnie.
– Niedoczekanie twoje – ostrzegł go Kyle. Grant spostrzegł Caitlyn i wziął ją na ręce.
– Wciąż musisz nosić ten piekielny wynalazek? – Stuknął w gips ukryty pod nową różową sukienką.
– No. – Caitlyn energicznie skinęła głową, aż wianuszek z róż spadł na ziemię. Kyle podniósł go i włożył na jasne loki córki.
– Daj, pomogę ci. – Sam poprawiła wianek. – Caitlyn będzie nosiła gips jeszcze tylko parę tygodni.
– To tak jak do końca świata – mruknęła dziewczynka z niezadowoleniem.
– Nawet się nie obejrzysz, jak to minie. – Grant postawił małą na ziemi. – A tak przy okazji, to mam dla ciebie niespodziankę. W zasadzie dla ciebie i twojej mamy.
– Co to jest? – Caitlyn z zachwytu złożyła dłonie.
– Nie mogę się doczekać – powiedziała Sam, badawczo patrząc na męża. – Pewnie też maczałeś w tym palce?
– To był mój pomysł – oświadczył z przesadną dumą.
– Trochę się boję.
– Pamiętasz, że Joker uciekł z zagrody w dniu twojego wypadku? – zapytał Kyle córkę.
Caitlyn przytaknęła i spuściła głowę.
Kyle przykląkł, żeby spojrzeć dziewczynce w oczy.
– Przecież wiesz, że Jokerowi nic nie jest. Grant znalazł go kilka dni później. Nasz diabeł dołączył do stada dzikich klaczy. Pamiętasz? Grant je złapał i odkupił od rządu.
– Tak? – Caitlyn uniosła głowę. Oczy jej rozbłysły. Grant poklepał przyrodniego brata po plecach.
– Najprawdopodobniej kilka z tych klaczy na wiosnę będzie miało źrebięta, potomstwo Jokera. Razem z twoim tatą doszliśmy do wniosku, że jedno z nich będzie twoje.
– Naprawdę? – Caitlyn nie wierzyła własnym uszom. Zaczęła podskakiwać z radości, aż wianek znów spadł na ziemię.
Kyle uściskał córkę.
– To już postanowione.
– Mamo? – Dziewczynka spojrzała na Sam pytająco. Sam westchnęła.
– Pewnie nie uda mi się zniechęcić do tego pomysłu ani ciebie, ani twojego taty. – Caitlyn wydała radosny okrzyk, a Sam zerknęła na męża. – Ty i wujek Grant zepsujecie ją w kilka miesięcy.
– Właśnie taki mam zamiar. – Kyle wziął Caitlyn na ręce i pocałował ją w policzek, a dziewczynka pisnęła uradowana.
– Wygląda na to, że cię straciliśmy. – Allie, ubrana w połyskliwą suknię z czarnego jedwabiu, podeszła do kuzyna. Uniosła jedną pięknie zarysowaną brew i westchnęła. Kyle postawił córkę na ziemi, a ta pobiegła do koleżanek, odprowadzana spojrzeniem Allie i ojca. – Kto by pomyślał! – Piękna kuzynka musnęła jego policzek ustami. Spod szerokiego ronda kapelusza uśmiechnęła się do Sam. – Wiem, powinnam powiedzieć coś w rodzaju, że nie tracę kuzyna, tylko zyskuję przyjaciółkę. Mam jednak przeczucie, że Kyle nie będzie często przyjeżdżał do Minneapolis. Myślę, że naprawdę go straciliśmy.
– Nie bądź niemądra. Kyle wróci. Musi to zrobić. – Barbara, jego macocha, była następna w kolejce do życzeń. Zawsze rozsądna i zrównoważona, traktowała dzieci Nathaniela z poprzedniego małżeństwa jak swoje własne, a Kyle'a kochała bardziej niż jego rodzona matka.
Sheila, pierwsza żona Nathaniela, nie przyjęła zaproszenia na ślub. Chociaż minęło ponad dwadzieścia lat, nadal z goryczą myślała o rozwodzie. Miała za złe, że – jak utrzymywała – utraciła majątek i pozycję społeczną. Przez telefon powiedziała Kyle'owi sztywno, że życzy mu wszystkiego najlepszego, ale nie może przerwać podróży po Europie z powodu jego ślubu. Nie zdziwiło go to. Niektórzy ludzie się nie zmieniają.