INTERFAZA
Michael Bernard, młodzieniec niespełna dziewiętnastoletni, siedział w niedużej restauracji Klamshak naprzeciw Olivii. Nad ich lożą wisiała pamiętająca lepsze czasy ryba, plastikowe homary i korkowe pływaki. Niezbyt oryginalne.
Olivia powiedziała mu, że zerwała zaręczyny.
Popatrzył na stół. Czuł, jak pomiędzy nimi rodzi się coś nowego. Jak znika przeszkoda na prostej drodze.
— Kuchnię mają tu dobrą — powiedziała Olivia, splatając palce nad talerzem pełnym muszli ostryg i ogonów krewetek. — Dziękuję ci, Michael. Bardzo się ucieszyłam, kiedy zadzwoniłeś.
— Czułem się dość głupio. Poprzednim razem postąpiłem jak dzieciak.
— Nie. Byłeś bardzo szarmancki.
— Szarmancki. Hmmm… — roześmiał się Bernard.
— Nie czuję się źle. Przeżyłam szok, ale…
— Oczywiście, szok.
— Wiesz, kiedy mi o tym powiedział, pomyślałam, że musze wrócić do szkoły i zabrać się do roboty. Jakby zerwanie zaręczyn nie było niczym. Bolało tylko to, że odszedł. A później pomyślałam o tobie.
— Dasz mi szansę? Olivia uśmiechnęła się.
— Jeśli tylko potrafisz sprawić, bym zawsze czuła się tak dobrze, jak teraz.
Nic nie ginie. Nic nie zostaje zapomniane. Było we krwi. I w ciele. A teraz jest na zawsze.
GREGORY D(ALE) BEAR urodził się 20 sierpnia 1951 roku w San Diego w Kalifornii, USA. Z wykształcenia anglista, absolwent San Diego State University, podejmował się różnych zajęć (wykładowca, operator w planetarium, księgarz, recenzent, ilustrator), by od 1975 poświęcić się głównie pisaniu. Zadebiutował 1967 opowiadaniem „Destroyers” na łamach Famous Science Fiction. Pierwsze dwie powieści opublikował w 1979 roku i od tamtej pory wydał ich kilkanaście, m.in.: Beyond Heaven’s River (1980), Strength of Stones (1981), dylogię high fantasy Koncert nieskończoności (1984) i The Serpent Mage (1986), drugą dylogię Eon (1985) i Eternity (1988), Pieśń krwi (1985), trzecią dylogię The Forge of God (1987) i Anvil of Stars (1991) oraz Queen of Angels (1990). Ponadto ukazały się dwa zbiory jego opowiadań, The Wind from a Burning Woman (1983) i Tangents (1989). Tytułowe opowiadanie z tego ostatniego zbioru otrzymało nagrody Nebula 1986 i Hugo 1987 (przekład polski nosi tytuł „Styczne”); opowiadanie „Muzyka krwi” zostało uhonorowane podobnie (Nebula 1983, Hugo 1984). Jeśli chodzi o cechy charakterystyczne jego twórczości, można zauważyć wyraźną predylekcję GB do tzw. hard SF. W życiu prywatnym GB jest mężem Astrid Anderson, córki Karen i Poula Andersenów oraz ojcem dwojga dzieci.