Верталётаў не было вiдаць. Нiхто навокал не звярнуў увагi на тое, што адбываецца, i не зацiкавiўся нi кацерам, нi шлюпкай, нi пасажырам, якi прыплыў на ёй.
Чэпi павярнуўся i пакрочыў цераз пляж да агароджанай тэрасы гатэля. Да тэрасы, прызначанай для сонечных ваннаў, вялi бетонныя прыступкi. Уверсе шырокай лесвiцы, перакрыжаваўшы рукi на грудзях i не зводзячы вачэй з пляжа, стаяў выратавальнiк у белых майтках i майцы з назвай гатэля. Ён перавёў вочы на Чэпi, калi той праходзiў побач, але, слiзгануўшы па iм позiркам, зноў утаропiўся на пляж.
Большая частка тэрасы была застаўлена роўнымi шэрагамi шэзлонгаў. Астатнюю прастору займаў вялiкi плавальны басейн, яго глыбейшая частка выходзiла да мора, а больш плыткая - да ўвахода з тыльнага боку гатэля. Многiя шэзлонгi былi заняты, а ў басейне не было амаль нiкога.
Чэпi нетаропкiм крокам накiраваўся да басейна i ўжо ступiў на край.
- Гэй, ты.
Чэпi застыў на месцы. Ён зiрнуў цераз плячо i ўбачыў, што той, хто быў на яго думку выратавальнiкам, наблiжаецца да басейна, паказваючы пальцам у яго бок.
- Ты што робiш? - сказаў выратавальнiк i паказаў пальцам на ногi Чэпi. Цягаеш пясок з пляжа. Хiба сэр не ведае, што перад басейнам трэба схадзiць пад душ, - ён кiўнуў у бок збудавання, падобнага на тэлефонную будку з брызентавымi сценкамi. - Душавая вунь там.
Чэпi паволi перавёў дых. Трымаючы вялiкi палец за поясам i прыкрываючы рукой тое месца, дзе пад плаўкамi вылучаўся нож, ён пакрочыў да душавой, зайшоў унутр i, набраўшыся смеласцi, стаў пад струмень халоднай вады.
Калi Чэпi выходзiў з душавой, выратавальнiк кiўнуў яму i ўсмiхнуўся, i ён у адказ таксама кiўнуў i ўсмiхнуўся. Потым спачатку апусцiў у басейн ногi, прыцiскаючы руку да пояса, i толькi тады перайшоў на звыклы стыль плавання. Праплыўшы амаль увесь басейн пад вадой, ён вынырнуў у тым канцы, дзе было плытка. Да ўвахода ў гатэль заставалася ўсяго некалькi крокаў. Ён прайшоў праз дзверы i апынуўся ў галерэi - з аднаго боку была кавярня, а з другога сувенiрная крама. Пасля сляпучага сонца галерэя здалася халодным, сырым i цёмным склепам, але, мiнуўшы кавярню, ён паспеў прызвычаiцца да штучнага асвятлення. На наступных дзвярах, адразу пасля кавярнi, быў надпiс: "Саўна для мужчын", i праз iх туды ўвесь час заходзiлi i выходзiлi людзi.
Чэпi прайшоў праз дзверы i апынуўся ў шырокiм доўгiм калiдоры, ад якога па баках пачыналiся больш вузкiя праходы. Тут было горача i цяжка дыхалася, i чым далей ён iшоў, лiчачы колькасць паваротаў, тым паветра рабiлася ўсё больш гарачым i вiльготным, а калi звярнуў убок, апынуўся ў чацвёртым калiдоры злева, дзе адчуў непрыемны пах поту. Сцены ў гэтым адсеку былi абкладзены белай кафельнай плiткай, а на дзвярах прымацаваны шыльды: "Парыльня", "Сухая пара", "Душавая", "Абслугоўваючы персанал", "Паслугi". Дзверы ў пакой для паслуг заставалiся шырока адчыненымi дзякуючы гумаваму фiксатару. Праходзячы каля яго, Чэпi заўважыў там палiцы з ручнiкамi i прасцiнамi. У куце нехта, амаль нябачны з дзвярэй, браў з палiцы ручнiкi.
Дайшоўшы да канца калiдора, Чэпi абапёрся аб сцяну i нахiлiўся, нiбыта разглядаючы костачку, а на самай справе скiраваў позiрк у бок адчыненых дзвярэй пакоя для паслуг. Адтуль выйшаў юнак у сандалях i плаўках, несучы пад пахай стос ручнiкоў. Як толькi ён знiк з вачэй, павярнуўшы за рог, Чэпi зайшоў у пакой i ўзяў там бярэма ручнiкоў. Ён панёс iх назад у канец калiдора, якi ўпiраўся ў кароткi праход i быў падобны на верхнюю частку лiтары "Т".
Дзверы ў гэтым праходзе былi пранумараваны. Чэпi асцярожна, усяго на некалькi сантыметраў, прачынiў дзверы пад нумарам адзiн i зазiрнуў усярэдзiну. За дзвярамi быў маленькi пакойчык без акон, з абстаноўкi - толькi стол для масажу ды на сцяне палiца з бутэлькамi i флаконамi. На стале ляжаў мажны мужчына з фiгурай рэгбiста, якому масажыст рабiў масаж.
Чэпi пакiнуў дзверы прачыненымi i зазiрнуў у наступны пакой. Там было пуста. А ў трэцiм пакоi нехта быў. На масажным стале пад яркiм святлом кварцавай лямпы ляжаў на спiне голы мужчына ў цёмных акулярах з цыгарай у зубах. Мужчына быў сiвы, хударлявы, увесь у маршчынах i настолькi загарэлы, што скура здавалася дубленай. У святле, якое падала ад лямпы, выразна была вiдаць непрыемнага колеру татуiроўка на высахлай руцэ. Скручаная грымучая змяя, а вакол яе словы тоўстымi друкаванымi лiтарамi: "Не наступай на мяне".
Чэпi азiрнуўся цераз плячо. Нiкога з персаналу паблiзу не было, непадалёк хадзiлi толькi клiенты ў шлёпанцах з накiнутымi на голае цела прасцiнамi. Ён зручней абхапiў стос ручнiкоў i зайшоў у пакой. Там было поўна дыму ад сiгары i даволi горача, таму ён паспеў спацець, пакуль цiхенька зачыняў за сабой дзверы. Ён адчуў, як кроплi поту пакацiлiся па лбе i грудзях.
Мужчына пачуў, як шчоўкнуў замок.
- Бенi? - спытаў ён, застаючыся ляжаць нерухома.
- Не, сэр, - адказаў Чэпi. Ён накiраваўся да стала. - Але ён паслаў мяне праверыць.
- Праверыць? - перапытаў мужчына. - Якога чорта ён сабе думае, абслугоўвае каго папала ды яшчэ з выглядам нiбыта ласку робiць?
- Не, сэр. Але ён сказаў, што вам трэба менш цяпла спераду i больш спiне.
Калi ён iшоў па пакоi, ад удара нагi адляцела ўбок нешта такое, што ляжала побач са сталом. Гэта была пластмасавая попельнiца з попелам ад сiгары. Вакол на падлозе таксама было панасыпана попелу. Чэпi склаў ручнiкi стосам у нiжняй частцы стала i падабраў попельнiцу. Калi ён гэта рабiў, нож балюча ўпiраўся ў пахвiну. Са словамi "калi вы не супраць, сэр" ён выцягнуў сiгару з зубоў мужчыны i паклаў яе на попельнiцу. Потым паставiў попельнiцу назад на падлогу i засунуў далёка пад стол.