бо за праважатага ў яго адвага i ўпартасьць,
ён выкрадзе сваю абраньніцу, яны возьмуць шлюб
i будуць жыць, як i марыў Раул, y краі Бязьмежных Земляў.
Там, напэўна, яны жывуць i зараз i там я ix сустрэну
калі наведаю край, дзе горныя ланцугі ўздымаюцца ў неба,
дзе цякуць празрыстыя рэчкі між мулунгу — дрэў з
экзатычнымі кветкамі. Сам Раул будзе маім гідам,
ён пазнаёміць мяне з сябрамі i раскажа праўдзівую
гісторыю пра Зьмея Нарата i дачку каралевы Лузіі,
затым наладзіць выправу ў амазонскую сэльву,
будзе па-сяброўску пахлопваць па гузаватых баках
кракадзілаў, перасьвіствацца з дзіўнымі птушкамі,
частаваць ягуара са свайго паляўнічага нажа.
Ноччу, калі поўня падзеліць сэльву на дзве роўныя часткі,
я прачнуся i старожка выбяруся з намёта, падкіну дроў
y амаль згаслае вогнішча i ўпэўненым крокам пайду ў цямрэчу
зь ліанаў, пальмаў i трысьнягу — клікаць Зьмея Нарата.
* Раул Бопп — бразыльскі паэт пачатку XX стагодзьдзя.
** Уладзімер Славук — сучасны беларускі графік.
Падрыхтаванае на падставе: Алесь Аркуш, Проста ў сярэдзіну: Вершы — Вільня, 2001.