ГОРА-ЭКСПЕДЫТАР
Экспедытар не па ўласнай волі
Ветрагонаў Станіслаў не раз
Гаварыў у роспачы;
«Даволі
Марна траціць дарагі мне час!»
Часта ў інстытуце чуў на лекцыях
(Пажаданні там цяклі ракой):
«Ваша справа — перш за ўсё селекцыя,
Мяса каб было і малако».
Пажаданні —што й казаць — найлепшыя,
Бо наказ той — поспеху выток.
Толькі крокі ў гаспадарцы першыя
Павялі зусім у іншы бок.
Не паспеў, як кажуць, і агледзецца,
Падступіць к селекцыі на крок,
Старшыня сказаў яму:
«Расседжвацца
У нас табе не выпадзе, браток.
Той наказ забудзь на час, як водзіцца,
І адсунь яго пакуль назад,
Разважаць тут доўга не даводзіцца,
Спешна едзь на мясакамбінат.
Там прыём жывёлы штось зрываецца,
Значыць, страты зноўку будуць нам.
Вось і пасядзіш там, паваждаешся,
Покуль уладкуеш справы там.
А затым...»
Затым — пайшло-паехала...
Што ні дзень, ні месяц, што ні под.
Справы неадкладныя з прарэхамі
Закружылі, нібы калаўрот.
Разважаць не будзеш, як на лекцыях,
Любай справе часу не знайсці...
...Дарагая, мілая селекцыя,
Як жа да цябе мне падысці?
СПОВЕДЗЬ ПАДХАЛІМА
«Падхалім ды падхалім...» —
Шэпчуцца за вочы...
У маёй бы скуры ім
Пабываць аднойчы.
Паспыталі б «каравай»,
А калі б прыпекла,
Зразумелі б, што не рай
У мяне, а пекла.
Што не рай — не гавары,
Можа быць прамакашка:
Падхалімам быць, сябры,
Цяжка, вельмі цяжка.
Тут асобны трэба нюх,
Каб не быць на мелі:
Устаў начальнік сёння з дзвюх,
А ці толькі з левай?
І асобны мець сакрэт
На любое выйсце —
Як зайсці у кабінет
І назад як выйсці?
Трэба ведаць мне, між тым
(Каб не змог надзьмуцца),
Як сагнуцца перад ім
І як разагнуцца.
Толькі гэта іншы раз
Мне вылазіць бокам...
Запытаць хачу я ў вас:
Хіба ж гэта лёгка?
«БЮРО ДАВЕДАК»
Ёсць у мяне сусед-дзівак,
Ён вып'е і як след закусіць.
Затым — на гэта ён мастак —
Любую павядзе з дыскусій.
У курсе ўсіх зямных турбот,
Ад вас таіцца ён не стане
Пра перарод, пра недарод,
Дзе што было і ў які год —
Даведнік па усіх пытаннях.
Спытайце, дык сусед і ў сне
На запытанне вам адкажа:
Калі ў Сібіры выпаў снег,
Калі растаў ён на Каўказе.
Калі ж хто ў гутарцы кране
Пытанне цэн, дык безупынку
Ён назаве, не праміне,
Якія цэны дзе на рынку —
Пад Кіевам і пад Масквой,
Пад Талінамі і пад Калугай,
Пад Тулай і пад Кастрамой
І нават за Палярным кругам.
Аднойчы так сказаў ён мне,
А гаварыў, нібыта марыў:
— Эх, яблыкі ў якой цане
У тым далёкім Нар'ян-Мары!
А ў нас іх — проста гаць гаці.
А колькі страт, а колькі глуму!
А там за яблыкі — плаці!
Плаці — і немалую суму.
Ва ўсім ён праяўляе спрыт,
Ён адчувае нюхам спрытам
І што сягоння дэфіцыт,
Што заўтра стане дэфіцытам.
Здзіўляешся такому, каб
Адзін ён мог так многа ведаць...
Ну, не сусед, а проста скарб,
Сапраўднае бюро даведак.
І не прафесар, і не ўрач,
Не быў экскурсаводам зроду.
...Ўсяго ён наўсяго «штурхач»,
Якіх нямала на заводах.
ТВОРЧЫЯ ПАКУТЫ
Маладзіка на небе серп
Над дачаю павіс.
А Станіслаў, па клічцы Сверб,
Ледзь за сталом не скіс.
Сядзіць. А кнігі — па баках.
Паперы чыстай стос.
Знаёмы свежай фарбы пах
Яму казыча нос.
А думкі мрояцца ў яго,
Ніяк іх не суняць.
Артыкул трэба. Пра каго?
Ну, пра каго пісаць?