«I ты, шыкоўны «Лінкольн», i ты, «Форд» навейшай мадэлі, i вы, бліскучыя «Кадзілак» i «Крайслер», што так безуважна імчыцеся міма, i вы, нашы замежныя сабраты «Фольксваген», «Вольво», «Дансун»[6], што так безаглядна радуецеся сваёй канкурэнтаздольнасці i таксама не звяртаеце на нас ніякай увагі, — усе вы не станеце, спадзяемся, адмаўляць, што i мы ў свой час гэтак жа, як i вы, імкліва імчаліся па шляхах-дарогах... Вы не станеце, спадзяемся, адмаўляць, што i мы ў свой час, гэтак жа, як i вы, верна служылі чалавеку, цешылі яго вока, эканомілі яго сілы i час, стваралі яму камфорт. Мы верна служылі яму, а ён...
А ён вось так аддзячыў у адказ.
Ён нас — на злом,
на лом,
на сметнік.
Так, вы яшчэ ў гасцях,
ды прыйдзе час...
Ды помніце:
з вас кожны ўжо — смертнік.
I колькі б вы ні выціскалі міль,
наш лёс чакае вас усіх... Амінь!»
Цярпець не магу бедных, — раптам падумаў ён, — ненавіджу ix за тое, што яны бедныя.
Ф. С. Фіцджэральд. Вялікі Гэтсбі
Глэдзіс цягнула яго ў дарагі рэстаран, каб палюбавацца на багатую, элегантную кампанію, паглядзець, як ядуць высакародныя людзі. Яна горача любіла багатых i гэтак жа палымяна ненавідзела беднякоў.
Э. Сінклер. 100%
Канэлі ненавідзеў нястачу саму па сабе. Па словах Джонсана, якія былі сказаны ў прыватнай размове, Канэлі адчуваў сябе добра толькі ў касдюме за трыста долараў, у чаравіках, зробленых на заказ, i ў кампаніі людзей, апранутых гэтак жа, як ён.
У. Манчэсцер. Забойства прэзідэнта Кенэдзі
Мудрасці даўняй урок
я атрымоўваў рана:
«бедность — не порок»,
«беднасць — не загана».
Так гаварыў народ.
Так сцвярджала ява.
А тут другі падыход,
тут другая справа.
Дзе ўжо тут да любві,
да памяркоўнай спагады!
Гані яго, беднага, бі,
кляймі апошняй пагардай!
Не давярай бедняку!
Будзь цвёрды, як ойча Кальвін.
Працягне нябога руку —
дай замест хлеба камень.
Бравая ледзі адна,
сваячка духоўная Спенсера,
клікнула весела-песенна:
«Беднякам — вайна!
Ім не аб'явіш вайны,
будзе нам разам цесна.
Тут жа стануць яны
тормазам для прагрэса...»
Хай вам імя — легіён.
Ды жыць не ўмееш багата,
не ўмееш нажыць мільён, —
ты — персона нон грата.
Калі ж ты сам бядняк,
як быць тады з беднякамі?
Ад іх адбівайся ўсяк —
нагамі і рукамі.
Паколькі ўсё зло i дрэнь
у іх, немаёмных Джонах,
ад іх уцякай далей,
як ад пракажоных.
Сам не будзь беднатой!
Адкінуўшы страх i пакору,
па лесвіцы той залатой
карабкайся, лезь угору.
За ногі трымаць будзе хтось,
хтось будзе чапляцца за крыссе,
бі ў зубы, зганяючы злосць,
і да свайго імкніся.
Ірві з беднатой, з дабратой,
душу выганяй дубінай,
і будзеш ты на крутой
ступеньцы жаданай драбіны.
Здабудзеш ты мільён,
і зменіцца ўсё адразу:
знімуць з цябе праклён,
змыюць з цябе праказу.
Усчэпіш ты хоць адзін
брыльянт на сабачы ашыйнік, —
і ты ўжо грамадзянін,
і ты ўжо суайчыннік...
Што ж меў на ўвазе народ,
які вучыў старанна:
«бедность — не порок»,
«беднасць — не загана»?
вернуться
Апошнія тры назвы ў адрозненне ад папярэдніх, амерыканскіх, — маркі машын, якія пастаўляюць на амерыканскі рынак, адпаведна, заходнегерманская, шведская і японская фірмы.