ПЕТРУЧ'Ё і ГРЭМ'Ё падыходзяць да іх.
ГРЭМ'Ё
Сказаць — зрабіць: дай божа добры час!
Вы расказалі пра яе заганы?
ПЕТРУЧ’Ё
Я чуў: язык яе вастрэй мяча,
Дык гэта можна дараваць каханай.
ГРЭМ’Ё
Няўжо? Скажыце, хто вы і адкуль?
ПЕТРУЧ’Ё
На жаль, пакінуў дома метрыкул[11].
Я сам з Вероны, сын купца Антоньё,
У Падую прыехаў толькі сёння;
Нябожчык бацька жыў, не знаўшы гора,
Я ж спадзяюся век пражыць не горай.
ГРЭМ’Ё
Пражыць без гора з жонкай-непакорай?
Не верыцца. Хай бог вам дапаможа,
I мы тут, як гавораць, калі зможам,
Таксама дапаможам. Вы без жартаў
Рашылі сватацца да той упартай?
ПЕТРУЧ’Ё
Пытаецеся ў хворага здароўя:
Мне без яе не жыць!
ГРЭМ’Ё
(убок)
Вось будзе роўня:
Ганчак і кошка. Зрэшты ж, ліха з ёй!
ПЕТРУЧ’Ё
Дык вы ж не распазналіся са мной:
Я ў Падую прыбыў з адзінай мэтай —
Жаніцца. I ніякая брахня
Не вымусіць мяне ад думкі гэтай
Адмовіцца.— Сябры мае, ці ж я
Не чуў, як львы равуць, бушуе мора,
Раз’юшанае, як гайня дзікоў?
Ці ж я не чуў раскатаў грому ў горах,
Нябеснай артылерыі багоў?
Не чуў, як на палях крывавай сечы
Звіняць мячы, ржуць коні — грукат, крык?
I вам скажу: мяне застрашыць нечым,
Як не застрашыць і ліхі язык!
Баяцца жонкі ды яе дакораў —
Тады ўжо лепш і не насіць штаноў.
Трашчыць — трашчы, хоць лопні, непакора,
Як лопаюць шкарлупкі каштаноў.
У печы. Жуяце, сябры, пустое.
ГРЭМ’Ё
Нічым яго не ўстрашыш. Ды не тое,
Не тое я хацеў сказаць, Гартэнз’ё:
Знаёмы ваш з’явіўся ў добры час.
ГАРТЭНЗ’Ё
Мы згаварыліся, што кожны з нас
Пароўну заплаціў за ўсе расходы
На сватанне.
ГРЭМ’Ё
Калі мой гаспадар
Свайго даб’ецца, то тады мы згодны.
ГРЭМ’Ё
(убок)
Даб’ецца: па тавары і гандляр.
Уваходзяць зухавата апрануты ТРАНЬЁ і Б'ЁНДЭЛА.
ТРАНЬЁ
Асмелюся, сіньёры, імем бога
Вас запытаць, якая пралягла
К шаноўнаму Баптысту Мінала
Найкарацейшая з усіх дарога?
Б’ЁНДЭЛА
Гэта да дома таго, у якога дзве прыгажуні дачкі?
Вы маеце на ўвазе таго самага?
ТРАНЬЁ
Таго самага, Б’ёндэла.
ГРЭМ’Ё
А можа, сіньёр, сказаўшы шчыра?
ТРАНЬЁ
Яго, яе? — не з вас жа барышы.
ПЕТРУЧ’Ё
Не сквапцеся, сябры: яна — задзіра.
ТРАНЬЁ
Задзірыстыя нам не па душы.—
Хадзем, Б’ёндэла.
ЛЮЧЭНЦ’Ё
Так іх, малайчына!
ГАРТЭНЗ’Ё
Сіньёр,— слаўцо, а там сабе — гайда:
Вы часам ці не ў сваты к той дзяўчыне?
ТРАНЬЁ
А калі ў сваты, што вам за бяда?
ГРЭМ’Ё
Нам — тры пляўкі!
Правальвай вось — і квіты.
ТРАНЬЁ
Прабачце, шлях, здаецца, не закрыты
Ні мне, ні вам, і вуліцы стае.
ГРЭМ’Ё
Сіньёр,— стае, але ж не да яе.
ТРАНЬЁ
Чаму ж гэта, скажыце, калі ласка?
вернуться
11
Метрыкул — метрычная выпіска (лац.).
У шэкспіраўскія часы ў метрыкулах звычайна запісваліся асноўныя звесткі аб бацьках і маёмасным становішчы бацькоў народжанага.