Хурма засталася дома, я ізноў на вуліцы, цяпер ужо іду праз двор да мэтро, вакол неахайна запаркаваныя машыны, адна на адной, нагадваюць ці то сублімацыю гаспадароў, ці то помсту Прыродзе, бо паўсюль, дзе мусілі б расьці кусты й маладыя дрэўцы, зялёная трава й уладкаваная дзіцячая пляцоўка, стаяць машыны, зь якіх часта сьцякаюць на зямлю аліва, мазут, бэнзын, гумовыя колы даўно ўжо расьцярушылі ў пыл кусты, бамперы паламалі дрэўцы… Машын у двары становіцца ўсё больш, і вось яны сваімі коламі налятаюць на ўслоны, угрызаюцца капотамі ў гаўбцы й вокны першых паверхаў… Калі-небудзь мы ўсе прачнемся раніцай на працу, а ў нашых пакоях каля ложкаў будуць стаяць лэнд-роверы з заведзеным рухавіком – гэта нашыя суседзі будуць праграваць машыны.
Іду да мэтро, стараюся адцягнуць увагу ад аўтаармагедона, уключаю на плэеры аўдыёкнігу. Сёньня пачынаю слухаць тэтралёгію Пэтэра Хандке, спадзяюся на сапраўднае адкрыцьцё.
Прыбіральшчыцы
У гатэлі заўсёды знойдзецца купка працаўнікоў, занятых у любой сфэры працы, якія б зарэкамэндавалі сябе як неадказныя, небясьпечныя людзі. Але калі напрыканцы года падводзяцца вынікі ня толькі бухгальтарскай працы і справаздачы мэнэджараў, але пачынаюць лічыць у пакоях маёмасьць і наяўнасьць, адразу раптоўна ўсплываюць лічбы з трыма нулямі, сумы, на якія пэрсанал “кінуў” гатэль і, вядома, асабіста Ніндзю, прэзыдэнта сэткі гатэляў. Адных сталовых прыбораў было вынесена на 3000€, і гэта яшчэ не лічылі посуд, які гатэль купляе адразу вялікай партыяй праз “Вілерой і Бош”, дзе кубак для гарбаты – 200$.
У такія сьвяточныя калядныя дні ў гатэлі ўсе сумныя, бо ізноў спачатку караюць ахоўнікаў на КПП, потым камэрамэнаў, і праз усю гэтую кагорту адна вялікая пізьдзюліна дастаецца начальніку аховы Піліпу Андросавічу, які ходзіць без гумору, апусьціўшы плечы й нават забыўшыся на сваю налакаваную фрызуру, зачасаную набок.
Піліп Андросавіч – былы кадэбэшнік, – як ні дзіўна, выглядае выкшталцона ў сваім гарнітуры, заўсёды сьвежа пахне адэкалёнам і заўсёды ў яго памыты BMW Х5, нават калі на вуліцы па шыю бруду, ня ведаю – сусьветны Армагедон, ягоная машына такая ж, як і ён, – блішчыць. І вось сапраўды ў цэлым годзе ёсьць некалькі дзён, калі Піліпа Андросавіча не пазнаць, і ў тыя ж дні не пазнаць нікога, асабліва вартаўнікоў на КПП.
Вартаўнікі КПП усіх правяраюць тройчы, ня толькі мэталашукальнікам, але зазіраюць туды, куды не заўсёды зазірне паліцэйскі на памежным пасту ў аэрапорце, бо ўсе шукаюць тых злосных здраднікаў, якія накралі на тысячы эўра й яшчэ, можа, і на працу ходзяць, беленькія такія, чысьценькія і ані каліва сумленнасьці. І, вядома, у такія дні на КПП сапраўды трапляюцца тыя, хто спрабуе пранесьці гатэльную маёмасьць, нягледзячы на тое, што ўсе ўсё ведаюць і дакладна ведаюць пра звышпільны догляд.
Галя прыбіраецца ў спа і ў сталоўцы для пэрсаналу. Галя – звычайная адчайная жанчына за сорак, без адукацыі, бяз мараў, безь імпэту, працуе па інэрцыі і нікуды не імкнецца, спраўна па талёнчыку абедае й вячэрае, у кішэньцы трымае рукою мабільны тэлефон нават у прыбіральні, бо кожную хвіліну могуць пазваніць альбо Юлія Цімафееўна, альбо Міхаліна (ня дай божа каб апошняя званіла) і тэрмінова паклікаць падцерці падлогу за кім-небудзь з пастаяльцаў або кліентаў, якія, прыйшоўшы з вуліцы, забыліся на бахілы й паўсюль пакінулі свае адбіткі.
Галю затрымалі на КПП з рушніком, звычайным белым рушніком, ён ляжаў у яе паверх працоўнай вопраткі, бо Галя лічыла, што калі навідавоку, то ня знойдуць альбо падумаюць, што гэта яе, але ж Галя не падумала, што ў рушніка ёсьць, акрамя этыкеткі з лэйбам гатэлю, якую яна адрэзала, яшчэ й фатаздымак і кароткае апісаньне з указаньнем памераў, колеру й фактуры, па якім ахова апазнала скрадзеную рэч.
Звольнілі па артыкуле.
Паліна – самая пульхная з усіх прыбіральшчыц, самая яскравая й сьмяшлівая – нікому не давала спакою, прыбіралася ў галоўным холе і на бары. Паліна заўсёды ведала, што трэба быць самым хітрым у сьвеце, каб незаўважна выносіць маёмасьць з гатэлю. За тры месяцы працы яна здолела схаваць пад вопраткай ня толькі пяць рушнікоў для ног, тры пары аднаразовых тапак, але й пакецікі цукру, чакалядкі і чайныя лыжачкі.