Гэтая здань вядзецца пераважна на закінутых могілках ды цьвінтарох і ніколі не пакідае іх тэрыторыі. Уяўляе зь сябе паўпразрысты зеленкаваты газавы слуп, што сьвеціцца зь сярэдзіны. Праўда, некаторыя, найбольш зацятыя знаўцы сьцьвярджаюць, што на Маскоўскіх могілках горада Менска сустакаюцца слупы злавесна-чырвонага колеру, пераважна над магіламі вэтэранаў партыі й камуністычнага будаўніцтва. Слуп зьяўляецца над капцом апоўначы й зьнікае зь першымі промнямі сонца. Многія таямнічыя забойствы й зьнікненьні аматараў начных шпацыраў па могілках мажліва вытлумачыць, калі прыняць пад увагу існаваньне гэтае маладасьледаванай зьявы. Мала хто застаўся жывым пасьля сустрэчы з падобнай жудаснай зданьню, а таму інфармацыя, пададзеная рэдкімі ацалелымі сьведкамі, ўдвая каштоўная.
Вось, напрыклад, што здарылася са студэнтам сталічнае Акадэміі торфу кангалезцам Дж.:
Цемнаскуры госьць бавіў вольны час у бліжэйшае ад інтэрнату рэстарацыі «Палесьсе», дзе й пазнаёміўся з прывабнай трынаццацігадовай паненкай П. Пасьля закрыцьця рэстараці яны доўга шукалі цёмнага, прыдатнага для мілаваньня мейсца. Пасьля працяглых пошукаў студэнт і паненка нарэшце апынуліся на Ўсходніх могілках, каля капца нядаўна памерлага намэнклятурнага паэта К. Пад час мілаваньня ўвагу афрыканца прывабіў зьзяньнем лаўровы вянок на помніку, зроблены зь нержавеючай сталі, які сваім бляскам, пэўна, нагадаў яму далёкую радзіму. Дж. пацягнуўся да яго, але пры спробе завалодаць рытуальнай уласнасьцю нябожчыка над капцом узьняўся жахлівы Слуп і стаў душыць рабаўніка. Знаходлівая паненка не разгубілася й пстрыкнула запальнічкай. Слуп згарэў дарэшты. Моцна пацярпелага студэнта-замежніка завезьлі ў апёкавы цэнтр. Дактары рабілі што маглі, але ў сховішчы скуры не знайшлося матэрыялу патрэбнага адценьня, і небараку давялося перасадзіць скуру белага чалавека. Знаходлівую дзяўчыну ўзнагародзілі мэдалём «За ратаваньне на могілках». З гэтай гісторыі вынікае, што полавыя зносіны пры сьвятле ды ў людных мейсцах часам куды больш бясьпечныя, чым у цемры.
Гэткая пачвара была зафіксаваная пакуль што ў адзінкавым экзэмпляры, але няма пэўнасьці, што падобныя зьяўленьні не атрымаюць працягу. Мярцьвяк-пажадлівец - паталёгія ў замагільным сьвеце, выкліканая антыгуманнай тэхналёгіяй пахаваньня - крэмацыяй.
Жахлівая гісторыя здарылася ў 1994 годзе на Паўднёвых могілках сталіцы...
Сталічны крэматорый перайшоў на новую форму абслугоўваньня кліэнтаў. Калі раней нябожчыкаў спальвалі ў прысутнасьці заказчыка й аддавалі слоік з попелам на рукі ў той жа дзень, то цяпер, у сувязі з недапастаўкамі газу з Расеі, печка крэматорыя працуе раз на дэкаду. З гэтае прычыны нябожчыкам даводзіцца чакаць у лядоўні, покуль іх не набярэцца ладная кампанія.
Якраз на зьмену квадры месяца памёр вядомы ў горадзе сьляпы масажыст. Пры жыцьці ён набыў папулярнасьць тым, што спакушаў кліэнтак сотнямі, бо выдатна ведаў эрагенныя пункты на жаночым целе й наўмысна іх раздражняў. Жонка, прагнучы адпомсьціць юрліўцу, вырашыла ня толькі спаліць мужа-нябожчыка ў крэматорыі, але й дзеля большай ганьбы ўзяць труну й гарнітур напракат. Пасьля ўрачыстага разьвітаньня ў рытуальнае залі крэматорыя нябожчыка выкінулі з труны, садралі гарнітур ды паклалі ў лядоўню.
Далей падзеі разгортваліся наступным чынам. Калі па графіку ў крэматорый падалі газ, качагары спахапіліся, што за тыдзень нябожчык-масажыст зьнік, але палічылі здарэньне занадта дробным, каб паведамляць пра яго начальству. Нястачу попелу яны замаскавалі, падзяліўшы па слоіках рэшткі іншых нябожчыкаў. Але праз каторы час каля сьцяны калюмбарыя аказалася згвалтаванай адна маладая ўдава, якая кленчыла перад мейсцам пахаваньня свайго мужа. Яна нават не пабачыла самога гвалтаўніка, бо той падкраўся ззаду, а палавы акт быў настолькі пралангаваным, што ўдава пасьпела страціць прытомнасьць. Такім жа чынам на працягу месяца былі згвалтаваныя ледзь ня ўсе ўдовы, якія мелі неасьцярожнасьць прыходзіць у калюмбарый на прысьмерку. Ніхто ня мог даць рады гвалтаўніку. Міліцыя зьбілася з ног, перабіраючы сваю картатэку.
Але ўвагу маладога стажора з аддзела крымінальнага вышуку прыцягнула адна акалічнасьць - сярод згвалтаваных не знайшлося ўдавы масажыста. Рызыкуючы многім, практыкант пераапрануўся ў жаночую вопратку і, павязаўшы жалобную хустку, выправіўся на зьмярканьні ў калюмбарый і ўкленчыў перад сьцяною.