Такім чынам, маладыя жонкі, калі ў вашага мужа ці каханка не стае сілаў, каб задаволіць вашыя натуральныя патрэбы, не сьпяшайцеся падазраваць яго ў нявернасьці, а калі ваш муж непрыязна ставіцца да вашае маці й вінаваціць яе ва ўсіх грахах, то магчыма, ён мае на гэта падставы...
Папярэдняя гісторыя - сьведчаньне таго, што вядзьмаркі могуць істотна ўплываць на лёсы асобных людзей, і было б дзіўна, каб несумленныя палітыкі не паспрабавалі б выкарыстаць вядзьмарак у барадзьбе за высокія дзяржаўныя пасады.
Гістрыя, якую мы мусім распавесьці, на жаль, ня можа быць пацьверджана дакумэнтальна, бо пра яе мы дазналіся ад непісьменнага заатэхніка сьвінагадоўчага комплексу, што на Шклоўшчыне...
Неяк старшыня адной з парлямэнцкіх падкамісіяў, Лука Мудзічэнка, дробны палітычны авантурыст, падрыхтаваны маскоўскімі спэцслужбамі, пры іх жа дапамозе задумаў зьдзейсьніць дзяржаўны пераварот, але абраў для гэтага нетрадыцыйны для менскай палітычнай эліты народны сродак: варажбу. Ягоная стрыечная пляменьніца, Арына, інструктарка калгаснай лазьні, якая здаўна мела схільнасьць да варажбы, пагадзілася ўзяць удзел у чарговай авантуры свайго дзядзькі.
Галоўную небясьпеку для кар'еры Мудзічэнкі ўяўляў тагачасны Прэм'ер, шырокавядомы, але малапапулярны палітычны дзеяч, таксама выгадаваны ў Маскве, але састарэлы й таму сьпісаны з крамлёўскіх рахункаў, якога старшыня парлямэнцкае падкамісіі, дарэчы, небеспадстаўна вінаваціў у карупцыі.
Палітычны авантурыст, які за час працы ў парлямэньце ня страціў натуральнай вясковай хітрасьці, нібыта для замірэньня запрасіў Прэм'ера наведаць родны калгас, абяцаючы немудрагелістую, але прывабную культурную праграму - наведваньне сьвінакомплекса й лазьні.
Адмовіцца было няёмка, бо запрашэньне падалі праз афіцыйны друк. Прэм'ер выправіўся ў падарожжа. Ужо ў дарозе, седзячы ў кабіне шляхотнага мэрсэдэсу, Мудзічэнка, быццам між іншым, паказаў свайму ворагу фотаздымак пляменьніцы, і запэўніў, што Арына валодае ўсімі відамі амаладжальнага масажу.
Пад заканчэньне візыту на калгасны сьвінакомплекс высокі госьць быў ураджаны, калі замест хлеба-солі яму спрэзэнтавалі гладкага лупавокага кныра, але на пытаньне першага чалавека дзяржавы, чаму яму падклалі такую сьвіньню, Мудзічэнка запэўніў зьдзіўленага Прэм'ера, што гэта - мяйсцовая традыцыя.
Перапэцканага гноем кныра няёмка было садзіць у мэрсэдэс, і таму Прэм'ер пагадзіўся ўзяць жывёліну з сабой у лазьню. Дарэчы, падступны Мудзічэнка зноў запэўніў, што сала ад гэтага стане только смачнейшым.
Пакінуўшы ахову ў прылазьніку, Прэм'ер наіўна аддаў сваё старое цела ў чуйныя рукі інструктаркі Арыны. Тая, расклаўшы разамлелага і страціўшага пільнасьць ганаровага кліента, нашмаравала яго чароўнае мазьзю, пасьля чаго той неспадзеўкі для сябе ператварыўся ў кныра. Дзякуючы той жа мазі лупавокі падарунак са сьвінафэрмы набыў чалавечае падабенства. Вядзьмарскае майстэрства пляменьніцы Мудзічэнкі было настолькі дасканалым, што нават ахова не заўважыла падмены, да таго ж, Прэмьер і кныр мала чым розьніліся... Справу давяршыў шляхотны шэры гарнітур з гальштукам, і ўрадавы картэж прымчаў ў сталіцу дрэсыраванага кабана.
Ня ў чым не вінаватая жывёліна яшчэ некаторы час паслухмяна выконвала ўсе прыхамаці сваіх сапраўдных гаспадароў, маскоўскіх кіраўнікоў; адзінае, чаго ня здолела дамагчыся вядзьмарка - прывучыць прывезенага з Расеі племяннога кныра размаўляць па-беларуску й есьці чакаляту «Сьнікерс» з гуманітарнае дапамогі, але атачэньне Прэм'ера нават гэтыя дробныя хібы здолела ператварыць у залеты, і кожны ведаў, што Прэм'ер змагаецца за двумоўе й ніколі не каштаваў заморскіх далікатэсаў...
Заатэхнік, які распавёў нам гэтую гісторыю з жыцьця беларускае палітычнае эліты, дадаў цікавую акалічнасьць: калі празь некалькі месяцаў вырашылі забіць ператворанага ў кныра Прэм'ера, той нечакана залямантаваў чалавечым голосам, паказваючы капытом на сьвежы нумар «Советской Белорусии» з партрэтам тагачаснага першага чалавека дзяржавы: «Свинья не я, а он, его и убивайте!..»
Зьніякавелыя рэзьнікі, каб спраўдзіць справядлівасьць словаў жывёліны, загадалі ёй прачытаць некалькі абзацаў пад фотаздымкам, але кныр спаслаўся на тое, што ў яго няма акуляраў, пасьля чаго і быў забіты...
Напэўна, няма сфэры людзкое дзейнасьці, куды б ня ўблытваліея вядзьмаркі, і кантрабанда - не выключэньне.
Зь нядаўніх часоў найбольш прыбытковым заняткам жыхароў памежных з Польшчай раёнаў зьяўляецца кантрабанда нелегалаў-азіятаў празь мяжу - пераважна грамадзянаў сацыялістычнага В'етнама й фундамэнталісцка-ісламскага Пакістана.