Гарэлі на сонцы чатыры штыкі, як сімвал незабыўнае памяці і веры.
Прыглушана чуліся салдацкія крокі, паблісквала зброя, быццам гэта прыйшла з далёкага сорак першага шматпакутная пяхота былое 100-й дывізіі паглядзець на родныя прасторы...
Потым салдацкая калона знікла ў лесе, пачуўся далёкі гул матораў — і стала ціха.
Сонечнае святло тым часам лягло на траву, а потым мякка і светла прытулілася да палёў.
