Класіфікацыя М. М.: XXXX
Надзвычай рэдкі гіганцкі вол, з залатой шкурай, Рэйем насяляе ў дзікіх месцах Паўночнай Амерыкі і Далёкага Ўсходу. Кроў рэйема дае які п'е вялізную сілу, хоць яе цяжка здабыць, а гэта азначае, што пастаўкі малаважныя, і рэдка трапляюць у адчынены продаж.
Саламандра (Salamander)
Класіфікацыя М. М.: ХХХ
Саламандра — маленькая яшчарка, якая жыве ў агні і што сілкуецца полымем. Звычайна асляпляльна белая, яна бывае блакітны або пунсовай у залежнасці ад жару полымя, у якім яна нараджаецца. Па-за полымем саламандры жывуць да шасці гадзін, калі змогуць рэгулярна паглынаць перац. Яны жывуць толькі пакуль палае які спарадзіў іх агонь. Кроў саламандры валодае цудадзейнымі лячэбнымі ўласцівасцямі і аказвае ўмацавальнае ўздзеянне.
Смертафалд (Lethifold) (таксама вядомы як Жывы Саван)
Класіфікацыя М. М.: ХХХХХ
Смертафалд — гэта, слава Богу, рэдкая істота, якое сустракаецца выключна ў месцах з трапічным кліматам.
Ён нагадвае чорную накідку таўшчынёй, магчыма, паўцалі (можа быць тоўшчы, калі нядаўна забіў і пераварыў чарговай ахвяру), якая па начах плыўна слізгае ўздоўж зямной паверхні.
Самы першы выпадак сустрэчы са смертафалдом, які нам вядомы, быў запісаны чараўніком Флавіўсам Белбі, якому вельмі павезла, што ён перажыў напад смертафалда. Справа было ў 1782 году ў Папуа Новай Гвінеі, дзе Белбі праводзіў вакацыі.
"Каля гадзіны ночы, калі я як раз пачаткаў засыпаць, я пачуў лёгкі шолах дзе то побач. Мяркуючы, што гэта ні што іншае, як лісце на вуліцы, я звярнуўся да акна спіной і тут зазначыў штосьці падобнае на бясформенны чорны цень, які прапаўзаў пад дзвярамі ў маю спальню. Я ляжаў нерухома, спрабуючы зразумець скрозь сон, што жа можа адкідваць падобны цень у пакоі, асветленай толькі месячным святлом. Несумнеўна, мая нерухомасць прымусіла смертафалда выказаць здагадку, што яго меркаваная вячэра спіць.
Да майго жаху, цень пачатку ўзбірацца на ложак, і я адчуў яе лёгкую вагу на мне. Больш за ўсё гэта было падобна на чорную накідку з каптуром і якія трапечуць бакамі.
Паралізаваны ад жаху, я адчуў яе халоднае і ліпкае дакрананне на сваім падбародку перш, чым паспеў сесці. Рэч паспрабавала мяне задушыць, запаўзаючы на твар, зачыняючы рот і нос. Я адчуваў, што яна заварочвае мяне ў свой холад, але ўсё роўна дужаўся. Не маючы магчымасці паклікаць на дапамогі, я паспрабаваў намацаць чароўную палачку. Гэтая штука ўжо канчаткова абгрунтавалася на маім твары, і я адчуў галавакружэнне. Не маючы магчымасці нават уздыхнуць, я, сабраў усе свае сілы, і кінуў іх у яе ў выглядзе аглушаюшчы заклён. Мне не атрымалася перамагчы гэтую істоту, але я прарабіў дзюру ва ўваходных дзвярах, вышэй Ахоўнай Гексаграммы, якая мне не дапамагла. Усё яшчэ ваюючы, я пакаціўся бокам і цяжка зваліўся на пол, зараз ужо канчаткова загорнуты ў смертафалда.
Я разумеў, што затыхаюся і хутка знепрытомню. Даведзены да роспачу, я сабраў астаткі сіл. Паказаўшы палачкай у кірунку ад сябе, у смяротныя зморшчыны гэтай істоты, я выняў з памяці той дзень, калі мяне абралі прэзідэнтам мясцовага клуба гульні ў гоблінскіе каменьчыкі, і заклікаў Апякуна.
І практычна адразу жа ўдыхнуў свежае паветра. Падняўшы погляд, я ўбачыў, як рогі Апякуна адшвырваюць смяротны цень. Яна праляцела праз увесь пакой і хутка папаўзла".
Паводле адкрыцця Белбі, зробленаму пры такіх драматычных акалічнасцях, выклік Апякуна — адзінае закляцце, здольнае зладзіцца са смертафалдом. Але бо ён звычайна нападае на спячых, то ў яго ахвяр рэдка ёсць магчымасць выкарыстаць якое бы то ні было загавор у прынцыпе. Як толькі ахвяра затыхаецца, смертафалд пачынае сваю трапезу не сходзячы з месца, прама ў ложкі. Пасля гэтага смертафалд пакідае дом, ледзь больш ад’еўшыся і тоўсты, чым раней, не пакідаючы ніякіх слядоў ад знаходжання сябе або ахвяры[22]
Сніджэт (Snidget)
Класіфікацыя М. М.: XXXX[23]
Залаты сніджэт — вельмі рэдкі і таму ахоўны выгляд птушак. Цалкам круглы, з вельмі доўгай тонкай дзюбай і бліскучымі, падобнымі на жамчужыны вачамі, залаты сніджэт лётае надзвычай хутка і можа змяняць кірунак са звышнатуральнай хуткасцю і ўменнем дзякуючы якія верцяцца суставам крылаў. Пёры і вочы залатых сніджэтаў каштуюць так дорага, што гэтыя птушкі былі на грані знішчэння. Да шчасця, небяспека была своечасова заўважаная, і выгляд стаў ахоўным; самым рашучым крокам была замена сніджэта на залаты снітч у квідытчу[24]. Запаведнікі для сніджэтаў існуюць па ўсім свеце.
22
Колькасць ахвяр смертафалда практычна немагчыма палічыць, бо ён наогул не пакідае доказаў. Прасцей палічыць чараўнікоў, якія рабілі выгляд, па якіх альбо асабістых чынніках, што іх з'еў смертафалд. Самы "свежы" выпадак такой падставы адбыўся ў 1973 году, калі чараўнік Янус Таўсці знік, пакінуўшы толькі прыхапкам надрапаную занатоўку на століку, якая абвяшчала: "Аб, не! Смертафалд схапіў мяне! Я затыхаюся". Не ўбачыўшы на ложкі ніякіх слядоў, яго жонка і дзеці паверылі ў тое, што гэтае стварэнне забіла Януса і абвясцілі жалобу, які быў самай бесцырымоннай выявай перарваны весткай, што Янус жыве і жыве з гаспадыняй "Зялёнага дракона" у пяці мілях ад дома.
23
Залаты сніджэт атрымаў рэйтынг XXXX не таму, што небяспечны, а таму, што за пайманне або прычыненне яму шкоды належыць суровае пакаранне.
24
Тому, хто зацікавіўся роляй залатога сніджэта ў развіцці квідытча, мы раім звярнуцца да кнігі "Квідытч скрозь стагоддзі" Кеннільворці Віспа, "СОЖ", 2006 г.