Не жаль пражытага из серии Бібліятэчка Беларускага літаратурнага аб’яднання Белавежа 40

Натали

Малая

Хорошая книга, обидно, что только часть...

Lana A

Проект "Веспасий"

Начал было читать,но хватило меня ровно до конца первой главы. Не цепляет - и всё тут.

MarijaAlex

Я в какой-то растерянности, прочитав книгу не знаю как её оценить.Сам сюжет книжки-это такой ералаш и что надо было умудриться автору, придумать таких дебильных гл.героев.Особенной дурой выглядит гл.героиня

Anarchy Pocalypse

Анархопокалипсис (СИ)

Господи)))Вы когда воруете чужие книги с АТ: https://author.today/work/234524, вы хотя бы жанр указывайте правильный и прологи не удаляйте.(Заходите к автору оригинала в профиль, раз понравилось!) Какое же это фентези, или

Елена

Я тебе не лапочка! (СИ)

Кеша конченный истеричка и абьюзер, а Глеб тряпка и просто мазохист, отношения как в клинике для душевнобольных, ужас просто.

MarijaAlex

Любовник

Замечательная книжка!Мне она понравилась реальной правдой жизни,пусть не во всем.Фальшь она рано или поздно вылезает наружу,так и в семье гл.героини,где всё наигранно и подчиненно дурацким правилам,вместо

Не жаль пражытага

Биографии и мемуары, История

Автор: Яновіч Сакрат

Серия: Бібліятэчка Беларускага літаратурнага аб’яднання Белавежа #40

Язык: белорусский

Год: 2002

ISBN: 83-85918-33-7

Добавил: Admin 4 Май 16

Проверил: Admin 4 Май 16

Формат: FB2 (186 Kb) RTF (212 Kb) TXT (182 Kb) HTML (219 Kb) EPUB (338 Kb) MOBI (1186 Kb)

Currently 0/5

Рейтинг: 0/5 (Всего голосов: 0)

Аннотация

Аб мінулых гадах, аб былым і пра сённяшнія адносіны да свайго жыцця распавядае кніга Сакрата Яновіча “Не жаль пражытага”. Часам лягчэй і прасцей поўнасцю адкрыць душу перад чужым, чым расказаць пра адну невялікую падзею сваім блізкім. Сакрат Яновіч меў адвагу (вельмі рэдкую) распавесці цэламу свету пра сваё жыццё, пра 50 гадоў творчасці, год за годам, падзея за падзеяй. І хаця не ўсімі сваімі чынамі можа ганарыцца, аднак, не мае да сябе прэтэнзіі. Не мае яе і да свайго жыцця. Не мае прэтэнзіі да нікога. Кожнаму з нас прыпала жыць у пэўную эпоху, перажываць пэўныя падзеі і змены, найважнейшым, аднак, заўсёды было застацца сабой. Чытаючы споведзь Сакрата, бо менавіта так можна акрэсліць гэты твор, часам задумваешся, як бы паступіў на яго месцы ў той час пры тых абставінах. Але табе не давялося быць на яго месцы ні тады, ні зараз. Кожны мае сваё месца, і важна, каб азіраючыся назад можна было з упэўненасцю сказаць “Не жаль пражытага”. А сказаць так можа толькі шчаслівы чалавек, які мае пачуццё споўненай місіі. (Н. Г.)